Ο Κώστας είναι βοσκός στο επάγγελμα. Φίλοι και συγχωριανοί με τον Θόδωρο, βοσκός κι εκείνος, κουβέντιαζαν συχνά τα προβλήματα της δουλειάς τους. Σε μια τέτοια κουβέντα στο καφενείο του χωριού το βράδυ του λέει ο Θόδωρος:
– Ακούς Κώστα, προχτές το τυρί που πήξαμε, βγήκε σκούρο, δεν ήταν άσπρο.
Γέλασε ο Κώστας και του είπε:
– Μωρέ Θόδωρε… να προσέχεις όταν αρμέγεις, άμα σου τα κάνει η προβατίνα μέσα στην καρδάρα, να το βγάζεις αμέσως γιατί χαλάει το γάλα. Παίρνει χρώμα από τις κακαράντζες.
– Όχι Κώστα, δεν είναι αυτό το θέμα, αλλού υπάρχει το πρόβλημα.
– Μωρέ αυτό είναι… αφού το παθαίνω και εγώ… αλλά θέλει αμέσως στράγγισμα.
– Όχι ρε Κώστα… το προσέχω αυτό, αλλά τον τελευταίο καιρό αρμέγω και αρκετά σίβα πρόβατα (σίβα είναι τ’ ασπρόμαυρα πρόβατα). Ξέρεις βέβαια ότι το γάλα απ’ αυτά τα πρόβατα δεν είναι ολόλευκο.
Γέλασε κρυφά ο Κώστας. Συμφώνησε μαζί του για να σταματήσει η κουβέντα.
Το γάλα είναι άσπρο, γαμώτο, είτε βγαίνει από άσπρο, είτε από μαύρο, είτε από σίβο πρόβατο. Ετούτος ήθελε να πείσει για κάτι που μόνο ένας χαζός θα πίστευε.
Ο Κώστας έφυγε πριν την ώρα του από το καφενείο. Δε μπορούσε να κρύψει το γέλιο. Μέχρι να φτάσει σπίτι του γελούσε. Ίσως να γελάει ακόμα…
