Συνταγή γάμου

veres

Ο Κώστας και η Τούλα αγαπήθηκαν πολύ. Αποφάσισαν να ενώσουν τις ζωές τους με τα δεσμά του γάμου. Ανακοίνωσαν στους γονείς την απόφασή τους.

Ξεκίνησαν οι ετοιμασίες για το γάμο. Όλα ήταν έτοιμα. Ήρθε η μεγάλη μέρα. Ο Κώστας πήγε στο χωριό της Τούλας, στην εκκλησία και περίμενε την αγαπημένη του. Μαζί του στη χαρά οι συγγενείς και οι φίλοι.

Ήρθε η Τούλα, έλαμπε μέσα στο λευκό της νυφικό, τα μάτια της ήταν γεμάτα χαρά και ευτυχία. Έγινε το μυστήριο, ο Κώστας και η Τούλα ήταν πλέον παντρεμένοι. Τους ευχήθηκαν οι συγγενείς και οι φίλοι, τέλειωσαν, έβαλαν τις υπογραφές. Μπήκαν στο αυτοκίνητο να πάνε στο σπίτι, το πατρικό του Κώστα.

Ο Κώστας έβγαλε τη γραβάτα που τον έπνιγε και την έδωσε στη γυναίκα του. Έβγαλε και τη βέρα από το χέρι του, την έδωσε στην Τούλα και της είπε:

– Πάρε τη βέρα μου, μάζεψέ την, πέταξέ την, ό,τι θες… Αυτό που κάναμε σήμερα ήταν απλά ένα δώρο στους δικούς σου και στους δικούς μου. Σ’ αγαπώ και θέλω να είσαι πάντα δίπλα μου, αλλ’ αυτό δεν το εξασφαλίζουν ούτε η βέρα, ούτε τα στέφανα.

Η Τούλα δεν αντέδρασε. Αγαπούσε πολύ τον Κώστα και γνώριζε τις απόψεις του για το θέμα.

Σήμερα, μετά από τριάντα χρόνια γάμου, είναι ακόμα μαζί. Ερωτευμένοι. Όπως τότε. Κι ας μην φόρεσε ποτέ ο Κώστας τη βέρα του. Ούτε για μία μέρα…

Νόρα Καρατσικάκη - Κλινικός Διαιτολόγος - Διατροφολόγος