Τα ψέματα τελείωσαν. Η αλήθεια, ολόκληρη πια, εδώ, φωνάζει με τη ντουντούκα: Η Ελλάδα είναι στον πάτο. Ρεντίκολο της Οικουμένης. Κανείς δεν ξευτέλισε ποτέ την Ελλάδα στον κόσμο όλο, όσο την ξευτέλισαν οι αιρετοί εκπρόσωποι του λαού, όσοι μας εκπροσώπησαν στη διάρκεια της λεγόμενης Μεταπολίτευσης. Και κανείς πολίτης τώρα δε μπορεί να πει ότι δεν ήξερε. Κανείς από μας τώρα δε μπορεί να λέει ότι «με κορόιδεψαν». Κανείς πια δε μπορεί να βγάζει την ουρά του απόξω. Κανείς νεοέλλην δεν είναι αθώος. Ένοχος λίγο ή πολύ, αυτή την ώρα δεν έχει σημασία. Ένοχος (λίγο) γιατί πούλησε την ψήφο του στους πολιτικούς ή (πολύ) γιατί έβαλε τη χερούκλα του στο Δημόσιο Ταμείο. Δεν έχει σημασία αυτή τη στιγμή, επειδή προέχει να ορθοποδήσουμε. Μετά θα δούμε… Μετά, οι άρπαγες και οι κλέφτες πρέπει να οδηγηθούν ενώπιον του Νόμου, μόνο τα λιντσαρίσματα (που επικαλούνται πολλοί) δεν αρμόζουν σε έναν πολιτισμένο λαό.
Αλλά… τώρα που τα ξέρουμε όλα αυτά, τώρα που μάθαμε ότι «λεφτά ΔΕΝ υπάρχουν»… ΤΙ τάχα θα ψηφίσουμε στις εκλογές; Τι θα ζητήσουμε από τους πολιτικούς μας; Θα ψηφίσουμε μήπως τα ίδια κόμματα, τα ίδια πρόσωπα, όπως ψηφίζαμε τότε που δεν ξέραμε; Θα ζητήσουμε αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, διορισμούς στο Δημόσιο, επιδόματα και επιδοτήσεις; Θα ψηφίσουμε τάχα εκείνους που κυβέρνησαν και τα έκαμαν χάρβαλο ή θα ψηφίσουμε εκείνους που δεν κυβέρνησαν, όμως, εάν κυβερνούσαν, θα τα έκαναν χάρβαλο επίσης;
Η ωμή αλήθεια είναι μία: Η «επόμενη μέρα» δεν θα προκύψει από παρθενογένεση. Δεν θα μπουν κάποιοι άγνωστοι στη Βουλή. Ούτε θα κυβερνήσουν κάποιοι που θα έρθουν από το υπερπέραν. Κάποια κόμματα και κάποια πρόσωπα των κομμάτων που μας οδήγησαν σ’ αυτό τον εφιάλτη, θα διασωθούν από την εκκαθάριση που θα κάνει ο λαός, θα είναι σίγουρα και στην επόμενη Βουλή.
Ό,τι όμως και να γίνει, όποιοι κι αν εκλεγούν, δεν θα έχουμε δικαίωμα να πετροβολάμε κανέναν την επομένη των εκλογών. Είμαστε θεσμικά υποχρεωμένοι να σεβαστούμε τόσο τους νέους, όσο και τους παλιούς. Η αυτοδύναμη ή συμμαχική κυβέρνηση που θα σχηματιστεί, θα είναι (και πάλι) εκλεγμένη από εμάς. Θα είναι η δική μας συλλογική έκφραση. Κουτσή, στραβή, ακέρια, όποια κι αν είναι, ό,τι κι αν είναι, θ’ αναλάβει να εφαρμόσει τις διεθνείς συμβάσεις της χώρας, να τηρήσει την υπογραφή και τις δεσμεύσεις της τωρινής κυβέρνησης. Ακόμα και η δικτατορία παράγει Δίκαιο, λέει η Επιστήμη. Κάθε άλλη σκέψη (για διαπραγμάτευση ή αθέτηση των συμφωνιών) θα είναι αυτοκτονία του έθνους.
Τα διαρθρωτικά μέτρα, καλά ή κακά, δεν έχει πια σημασία (δεν θα το κρίνουμε τώρα) θα είναι αυτά και όχι άλλα. Έχουμε δυστυχώς μία και μόνο μία επιλογή: Να θεωρήσουμε την κατάσταση δεδομένη και να ριχτούμε στη δουλειά. Πρώτ’ απ’ όλα να ξαναγυρίσει η ζωή στα καταθλιπτικά πλέον χωριά μας. ΕΚΕΙ θα παιχτεί η μοίρα του έθνους. Στα χωριά θα ξαναστηθεί όρθια η παραγωγή. Η Ευρωπαϊκή αγορά ζητάει 600.000 τόνους Ελληνική φέτα, όμως εμείς παράγουμε μόνο 150.000 τόνους. Η Κίνα δεν χορταίνει λάδι. Η παραγωγή θα δώσει δουλειά, εισόδημα και στέγη στους εργάτες. Η παραγωγή θα φέρει τη μεταποίηση. Η μεταποίηση, η εμπορία και οι εξαγωγές, θα φέρουν τις αμέτρητες θέσεις εργασίας για τους άνεργους πτυχιούχους. Όλοι μαζί θα φέρουν την πολυπόθητη ανάπτυξη. Και η ανάπτυξη, μαζί με την Παιδεία, θα φέρουν την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Η γεωργία λοιπόν. Το άλφα και το ωμέγα μας. Αφού η άλλη ατμομηχανή της Οικονομίας μας, ο Τουρισμός, είναι μόλις δύο μήνες δουλειά το καλοκαίρι και μόνο στις παραλίες. Η δε ναυτιλία βασίζεται στο φθηνό μεροκάματο, με το οποίο ικανοποιούνται τ’ αποπαίδια του Τρίτου κόσμου. Α, και ο πολιτισμός. ΑΥΤΟΣ συγκινεί τους πολιτισμένους ανθρώπους όλου του κόσμου, ο Ελληνικός πολιτισμός, αυτά τα μάρμαρα κι αυτές οι πέτρες μαυλίζουν το ντουνιά, όλους τους κοσμοπολίτες του πλανήτη, θέλουν όλοι να έρθουν έστω μία φορά εδώ για να προσκυνήσουν το χώμα που γέννησε τους δασκάλους τους.
Ακούστε το πατριώτες: Έχουμε τώρα ένα ερωτικό ραντεβού με την αλήθεια μας. Είναι σαν το πρώτο ραντεβού με το πλάσμα που κάναμε σύντροφο της ζωής μας.
