Προσεγγίζοντας το θέμα της κακοποίησης (σωματικής, ψυχολογικής, σεξουαλικής, ηθικής) οφείλουμε να σταθούμε σε ένα φαινόμενο που καταδεικνύεται μέσα από έρευνες τα τελευταία χρόνια: το φαινόμενο της ψυχολογικής κακοποίησης ανδρών εκ μέρους των γυναικών-συντρόφων τους. Χρειάζεται να μιλούμε πιο γενικευμένα χωρίς να εστιάζουμε στο φύλο, καθώς η κακοποίηση είναι πλέον «προνόμιο» και των δύο φύλων.
Έρευνα του ΤΕΙ Κρήτης (2000) σε δείγμα 1.112 δεσμευμένων ενηλίκων από 18 έως 65 ετών, κατέδειξε ότι το 80% περίπου των γυναικών εξασκεί ψυχολογική πίεση στο σύντροφό . του. Εκφράζει στο σύντροφο γκρίνιες και παράπονα (π.χ. για τα οικονομικά), επικαλείται το συναίσθημα μετά από κάποια σύγκρουση ή καυγά, τον υποχρεώνει να της λέει ό,τι θέλει να ακούσει, του εκφράζει υπερβολική έλλειψη εμπιστοσύνης (π.χ. καχυποψία, δυσπιστία), του στερεί προσωπική ζωή-ελευθερία («δεν έχεις να πας πουθενά χωρίς εμένα»), σπάει διάφορα αντικείμενα στο σπίτι (ασκεί βία σε πράγματα εν γένει). Οι παραπάνω είναι μερικές από τις μορφές ψυχολογικής κακοποίησης που μια γυναίκα μπορεί να ασκήσει στο σύντροφό της.
Ο γάμος και γενικότερα οι ερωτικές σχέσεις είναι «επάγγελμα», με την έννοια ότι απαιτείται καθημερινή δουλειά και προσπάθεια εκ μέρους των δύο συντρόφων. Το ζευγάρι χρειάζεται να ψάχνει τους κώδικες επικοινωνίας του, να εγκαθιδρύει μια «κοινή γλώσσα» και πάντα σε διαφωνίες να καταβάλλεται προσπάθεια να κατανοηθεί και ή άλλη πλευρά προκειμένου να καταλήξουν σε μια κοινή λύση. Χρειάζεται ακόμη να αναγνωρίζουν στο σύντροφό τους το δικαίωμα στο να είναι διαφορετικός ή να έχει άλλη γνώμη για κάτι.
