Γράφει η Δήμητρα Μπόκα
Κάθε μέρα είναι ένας καινούριος αγώνας για όλους μας. Είναι μία αλληλεπίδραδη γεγονότων που στιγματίζουν θετικά ή αρνητικά την μετέπειτα ζωή μας. Το μέλλον δεν πρέπει να μας τρομάζει, όταν το προδιαφράφουμε. Τι γίνεται, όμως, όταν μας στοιχειώνει το παρελθόν, το οποίο δεν αλλάζει;
Πρέπει να έχουμε πίστη στον εαυτό μας, πείσμα και θέληση για να αλλάξουμε ότι δεν μας αρέσει μέχρι τώρα. Κι αυτό μπορούμε να το καταφέρουμε μόνο εμείς οι ίδιοι. Μόνοι μας, και ταυτόχρονα με μια υποστήριξη, η οποία μπορεί να είναι είτε ειδικού ψυχικής υγείας, είτε ένας δικός σου άνθρωπος. Συν Αθηνά και χείρα κίνει. Βήμα βήμα, αργά και σταδιακά όλα μπορούν να αλλάξουν με θέληση. Δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω ή νομίζω ότι δεν μπορώ.
Μόνο ο θάνατος δεν αλλάζει. Εκεί πρέπει να αποδεχτούμε την απώλεια, η οποία μπορεί να διαταράξει τον ψυχισμό μας ανεξίτηλα. Ειδικά, αν πρόκειται για νέα παιδιά. Όλα, όμως, είναι μέσα στη ζωή. Εδώ είναι ο «παράδεισος» κι η «κόλαση» μαζί.
Κανένας δεν είναι απόλυτα ευτυχισμένος. Γι αυτό πριν βιαστείτε να πείτε «Γιατί σε μένα θεέ μου;», σκεφτείτε τί προβλήματα έχουν οι «διπλανοί» σας. Και βρείτε λύσεις στα προβλήματα σας. Πάντα υπάρχει λύση, εάν το αναλύσετε. Η παγίδα, βέβαια, είναι η πολύ ανάλυση, η οποία μπορεί να φέρει τ’ αντίθετα αποτελέσματα, δηλαδή αρνητικά. Γι΄ αυτό «μέτρον άριστον» στην ανάλυση κι άρα λύση κι αφαιρετικός τρόπος σκέψης στην καθημερινότητα για να γίνει πιο απλή κι άρα πιο όμορφη! Πίστη, θέληση, πείσμα κι ελπίδα. Και να θυμάστε ότι τα αγαθά κόποις κτώνται!
Δήμητρα Μπόκα
