Πολύ σημαντική νίκη αυτή απέναντι στον Απόλλωνα για τον Παναιτωλικό, για πολλούς λόγους. Ήταν ένα αποτέλεσμα που χρειάζονταν τα «καναρίνια» πάρα πολύ και τα βάζει σε πολύ πλεονεκτική θέση αναφορικά με τον στόχο της παραμονής και το δύσκολο υπόλοιπο του φετινού πρωταθλήματος.
Κατ’ αρχήν η ομάδα προέρχονταν από τρία σερί αποτυχημένα αποτελέσματα, μετά το διπλό της 21ης αγωνιστικής στην Κρήτη με τον Εργοτέλη, που τη «φρέναραν» τόσο βαθμολογικά όσο και ψυχολογικά. Με εξαίρεση την ήττα στο «Γ. Καραϊσκάκης», που μπορεί να θεωρηθεί εντός προγράμματος λόγω δυναμικότητας του αντιπάλου, τα δύο τελευταία μάλλον πόνεσαν με τον τρόπο που ήρθαν και δημιούργησαν κλίμα όχι και τόσο ιδανικό. Συνεπώς από ψυχολογικής άποψης, αυτή η νίκη είχε ευεργετικές συνέπειες. Πόσο μάλλον όταν διατηρείται κι ένα ρεκόρ αήττητου στην έδρα, που όσο λειτουργεί θετικά για την ψυχολογία αυτού που το πετυχαίνει, τόσο μετράει αρνητικά σε αυτή των επόμενων αντιπάλων του, οι οποίοι καλούνται να κάνουν μία υπέρβαση για να το σπάσουν.
Όμως όσο κι αν η ψυχολογία στο ποδόσφαιρο παίζει πρωτεύοντα ρόλο και διαμορφώνει δεδομένα, ακόμη πιο ουσιαστικό είναι το βαθμολογικό σκέλος, το οποίο είναι και το καθοριστικό για την επίτευξη των όποιων στόχων. Το συν δώδεκα από την γραμμή του υποβιβασμού, μόλις εννιά αγωνιστικές πριν το φινάλε, οπωσδήποτε αποτελεί μία καβάτζα διόλου αμελητέα. Χρήσιμη απέναντι σε πιθανές ατυχίες, αναποδιές, ή άλλους αστάθμητους παράγοντες, που μπορεί να φέρουν τα πάνω κάτω στο υπόλοιπο της σεζόν.
Μπορεί όπως είπε και ο Μάκης Χάβος στη συνέντευξη τύπου, να μην αποτελούν όριο παραμονής οι τριάντα τέσσερις βαθμοί (και πιθανότατα έχει δίκιο), όμως όταν υπολείπονται εννιά αγωνιστικές εκ των οποίων οι πέντε εντός έδρας, τότε αυτό το συν δώδεκα είναι μεγάλη «προίκα» που δύσκολα μπορεί να ξοδευτεί και να εξανεμιστεί με συνέπεια την απώλεια του στόχου. Τέτοιο «χαρακίρι» δεν γίνεται να συμβεί ούτε στον πιο τρελό εφιάλτη, πόσο μάλλον στη φετινή πραγματικότητα του Παναιτωλικού.
Ήταν σημαντικό και για έναν ακόμη λόγο αυτό το αποτέλεσμα για την ομάδα του Αγρινίου. Παρά το ιδανικό ξεκίνημα στον αγώνα, με δύο γκολ στα πρώτα δεκατρία λεπτά, η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη στον τομέα της απόδοσης και ειδικά το δεύτερο ημίχρονο ήταν ψυχοφθόρο και προβληματικό. Όταν λοιπόν καταφέρνεις χωρίς να είσαι καλός, να διατηρήσεις τα κεκτημένα παρά την πίεση του αντιπάλου και την κρισιμότητα που έχει γι’ αυτόν η ανατροπή, τότε αυτό κάτι σημαίνει.
Φυσικά ούτε την τύχη μπορεί να επικαλεστεί κανείς ως βασική αιτία γι’ αυτό το αποτέλεσμα, γιατί θα είναι άδικος εκατό τις εκατό. Στο κάτω κάτω, αν το πάρουμε έτσι, ας χαμογελάσει κι αυτή μια φορά στον «Τίτορμο». Δεν μπορεί κάθε αγωνιστική να του παίρνει «την μπουκιά από το στόμα»!
