Πολλοί νομίζουν ότι η εκλογική μάχη διεξάγεται με ευρηματικά συνθήματα και ωραίες ιδέες, αλλά…
Είναι πολλοί σήμερα εκείνοι που οραματίζονται την Άμεση Δημοκρατία και την προτείνουν στη θέση της αντιπροσωπευτικής. Και σε ποιον δεν αρέσει η Άμεση Δημοκρατία; Αν λοιπόν θεωρήσουμε ότι ισχύει το ιστορικό προηγούμενο εκείνης της Άμεσης Δημοκρατίας, αν θεωρήσουμε δηλαδή ότι μπορούμε να το μεταφέρουμε στο σήμερα, τότε θα ήταν χρήσιμο να θυμηθούμε τα εξής:
Η λαμπρή όντως εκείνη Άμεση Δημοκρατία της αρχαίας Αθηναϊκής Πολιτείας προέκυψε από μια πολιτική διαδρομή εκατόν εξήντα τριών (163) χρόνων, από το 624 μέχρι το 461 π.Χ. Δεν έγινε μονομιάς. Δεν έγινε με τη δημιουργία ενός πολιτικού κόμματος που θα την έκανε σημαία του και, αν θα το ψήφιζε ο αφυπνισμένος λαός, θα γινόταν η Άμεση Δημοκρατία Συνταγματικός Νόμος του κράτους. Έγινε με κοινωνιολογικούς και ιστορικούς όρους, δεν έγινε με πολιτικούς όρους…
Το 624 π.Χ. οι Αθηναίοι ζητούν από τον Δράκοντα να τους δώσει Νόμους. Οι νόμοι αυτοί έμειναν γνωστοί στην ιστορία για την αυστηρότητά τους και με την έκφραση «δρακόντειοι νόμοι» έγιναν μυθικοί. Ο Πλούταρχος λέει ότι οι Νόμοι του Δράκοντα γράφηκαν με αίμα και όχι με μελάνι. Για παράδειγμα: Η τεμπελιά, όπως και η κλοπή ενός μήλου, τιμωρούνταν με θάνατο…
Οι Αθηναίοι άντεξαν μέχρι το 594 π.Χ. όταν (με συναίνεση των αντιμαχόμενων μερών, σε μια έκτακτη διαδικασία) κάλεσαν τον αγαπημένο τους ποιητή Σόλωνα να γράψει νέους Νόμους. Ο Σόλων εξοπλίστηκε με έκτακτες εξουσίες για να νομοθετήσει. Οι Νόμοι του βασίστηκαν στην ανισότητα, δεν βασίστηκαν στην ισότητα, όπως θα περίμενε κανείς. Κάτι που δεν εμπόδισε την Ιστορία να τον κατατάξει στη χορεία των σοφών.
Το 561 π.Χ. εμφανίστηκε ο τύραννος Πεισίστρατος, αυτός που κατέγραψε τα Ομηρικά Έπη, τα οποία μέχρι τότε διασώζονταν ως προφορική δημοτική παράδοση. Οι δε Νόμοι του Σόλωνα έμειναν μέχρι το 510 π.Χ. όταν καταργήθηκαν από τους «τριάκοντα τυράννους». Η ουσία τους όμως έμεινε και (εκατό χρόνια μετά τον τύραννο Πεισίστρατο, το 461 π.Χ.) αποτέλεσε τη βάση της Δημοκρατίας του Περικλή.
Οι Νόμοι του Δράκοντα (624 π.Χ.) και του Σόλωνα (594 π.Χ) θα μπορούσε να παραλληλιστούν με τα δύο «μνημόνια» του 2010 και του 2012, εάν εκτός από την αυστηρότητα του πρώτου, περιείχαν τη «σεισάχθεια» του δεύτερου. Ωστόσο, για να φτάσουν οι Αθηναίοι στην Δημοκρατία του Περικλή, χρειάστηκαν οι σκληροί αυτοί Νόμοι, αλλά και οι τύραννοι που προηγήθηκαν του Περικλή.
Όποιος λατρεύει λοιπόν την Άμεση Δημοκρατία, είναι καλό να γνωρίζει τι προηγήθηκε αυτής, αφού, εκτός από τους «φωτισμένους τυράννους» Δράκοντα και Σόλωνα, και τον Πεισίστρατο βέβαια, χρειάστηκαν και 163 ολόκληρα χρόνια, ενώ δεν έλειψαν ενδιάμεσα και οι «αφώτιστοι τύραννοι»… Με άλλα λόγια, θέλει πολλές γενιές Ελλήνων… Το καλό δεν καταστρέφεται, ούτε χτίζεται σε μία γενιά… Δεν φταίει μόνο η προηγούμενη γενιά, η λεγόμενη «γενιά του Πολυτεχνείου»… Για να γίνει αυτό το κακό που βιώνουμε σήμερα, έβαλαν το χεράκι τους όλες οι γενιές, αρχής γενομένης από εκείνη που ελευθέρωσε την Ελλάδα από τους Τούρκους, πριν από 190 χρόνια. Θυμηθείτε ότι ο πρώτος εμφύλιος πόλεμος έγινε το 1822, αιτία του ήταν ποιος καπετάνιος θα έβαζε στη… φουστανέλα του το πρώτο δάνειο!
Λοιπόν, τι 163 χρόνια, τι 190… Κι αν σκεφτείς ότι τα 190 τα ξοδέψαμε στο βρόντο, υπολόγισε τι έγκλημα (μετά, αλλά και πριν τη Μεταπολίτευση) έχουμε κάνει οι νεοέλληνες απέναντι στο Ελληνικό έθνος… Η επανίδρυση του κράτους δεν είναι ένα απλό σύνθημα και δη για προεκλογική κατανάλωση, ούτε υπόθεση μιας εκλογικής περιόδου. Είναι εθνικός στόχος μακράς πνοής, απαιτεί χρόνο, απαιτεί έναν αιώνα τουλάχιστον…
