Είναι κάποιες στιγμές που αντικρίζεις απίστευτα πράγματα και αναρωτιέσαι αν σου κάνουν πλάκα. Βέβαια στο ελληνικό ποδόσφαιρο αυτό τείνει να γίνεται συνήθεια. Δεν είναι σπάνιο φαινόμενο, όμως δεν μπορείς να μην αναρωτηθείς. Κάτι ανάλογο έγινε και στο παιχνίδι της Ξάνθης με τον Παναιτωλικό, όπου η μόνη συνήθεια που δεν επαναλήφθηκε, ήταν η έλλειψη άλλης μίας γραφικής ανακοίνωσης από πλευράς των γηπεδούχων. Άλλωστε σε αυτό το ματς κύλησαν όλα φυσιολογικά!
Ο Παναιτωλικός δεν είναι στα καλύτερά του αγωνιστικά. Η ομάδα ψάχνει να βρει το δρόμο της μέσα από πολλές δυσκολίες. Κάνει λάθη που στοιχίζουν και θα πρέπει να διορθωθούν. Αν όμως μέσα σε όλα αυτά αντιμετωπίζεται και τόσο άδικα και προκλητικά, ε τότε σίγουρα δεν έχει και πολλές ελπίδες να σηκώσει κεφάλι. Σαφώς και το αποτέλεσμα στα Πηγάδια είναι άδικο για τα «καναρίνια», σαφώς και ζήσαμε άλλη μία φορά τον παραλογισμό που κυριαρχεί στο κακοποιημένο και καταβαραθρωμένο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Κανονικότατο γκολ που ακυρώθηκε, αδικαιολόγητη αποβολή του καλύτερου παίκτη σε καθοριστικό χρονικό σημείο, σφυρίγματα ογδόντα – είκοσι υπέρ των γηπεδούχων. Συντελέστηκε με λίγα λόγια ένα ακόμη έγκλημα από αυτά που για τα ελληνικά ποδοσφαιρικά δεδομένα δεν προκαλεί έκπληξη, παράλληλα όμως είναι από αυτά που διώχνουν τον κόσμο από τα γήπεδα και καταργούν κάθε αίσθημα δικαίου σε μία ποδοσφαιρική αναμέτρηση.
Στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, ο Παναιτωλικός έχασε με εμφατικό σκορ από έναν πολύ μέτριο αντίπαλο. Δέχτηκε τρία γκολ από μία ομάδα που ήταν ανύπαρκτη δημιουργικά. Η ομάδα του Αγρινίου σκόραρε δύο φορές (μέτρησε η μία) όμως δέχτηκε κάποια γκολ που δεν έπρεπε και εδώ θα πρέπει να αναζητηθούν ευθύνες με στόχο τη βελτίωση. Έχει επισημανθεί ξανά πως όταν δέχεσαι τουλάχιστον δύο γκολ σε κάθε ματς, δεν πας πουθενά. Αυτή είναι η ουσία και αυτό είναι το κομμάτι που θα πρέπει να διορθωθεί το ταχύτερο δυνατό, για να έχει ελπίδες για κάτι καλύτερο στη συνέχεια.
Εκείνο που πρέπει να αναφερθεί είναι ότι σημάδια βελτίωσης σε κάποιους τομείς υπάρχουν, όμως θα πρέπει να γίνουν πολλά ακόμα για να μπορούμε να πούμε πως έχουν διορθωθεί οι αδυναμίες. Είναι εμφανές το πάθος και η διάθεση των παικτών, όμως αυτά από μόνα τους δεν αρκούν για να ισορροπήσουν τα πράγματα. Ίσως χρειαστεί και η μεταγραφική περίοδος για να καλυφθούν τα κενά και να επιτευχθεί το αγωνιστικό επίπεδο εκείνο που θα επιτρέψει να συνεχιστεί μια καλή πορεία. Μέχρι τότε όμως υπάρχει μόνο η δουλειά και η επιμονή.
Αρκεί, οι εξωγενείς παράγοντες να μην έχουν διαμορφώσει με τέτοιο τρόπο τις ισορροπίες, ώστε η κατάσταση να έχει γίνει μη αναστρέψιμη. Ας ελπίσουμε να μην ξαναζήσουμε ανάλογες καταστάσεις με αυτές στη Λιβαδειά και στην Ξάνθη και να σταματήσουμε να αναρωτιόμαστε αν μας κάνουν κάποιοι πλάκα.
