Δεν πιάνεται ο Έλληνας! Ποιος Έλληνας; Αυτός ο τύπος που ζει σ’ αυτόν τον τόπο. Λίγο απ’ το γονίδιο, λίγο απ’ το νερό που πίνει, λίγο απ’ τον αέρα που αναπνέει, λίγο από το χώμα που πατά και τον ανασταίνει, τι κι αν είναι ύβρις να λέει ο ρωμιός ότι είναι Έλληνας, φτάνει που μιλά Ελληνικά, έστω ετούτα τ’ ανάπηρα Ελληνικά, πώς να το πεις, έχει το δαιμόνιο μέσα του.
Δεν πιάνεται ο Έλληνας. Και στο μπουκάλι να τον κλείσεις και να το βουλώσεις από πάνω με δέκα πατικωμένους φελλούς, θα βρει τρόπο να βγει.
Προς τι αυτοί οι διθύραμβοι; Για την τελευταία είδηση που έρχεται από Αυστραλία μεριά και λέει για τους Έλληνες που, ακόμα κι εκεί, φοροδιαφεύγουν.
Πώς;
Θα δεις πώς, αρκεί να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν επαινούμε την φοροδιαφυγή. Ούτε τη συστήνουμε. Την θαυμάζουμε όμως. Ειδικά όταν είναι ευρηματική. Σκέφτεσαι βέβαια και λες: Τι θα γινόταν, τι θα πετύχαινε αυτός ο τύπος, αν έβαζε το μυαλό του να δουλέψει για το κοινό καλό και όχι για την τσέπη του μόνο;
Πού να ξέρεις!
Λοιπόν, που λες, ξεκίνησε από τους πονηρούς που έκαμαν δημοφιλές το σουβλάκι στην Αυστραλία, πίτα με γύρο σου λέει, “να τρώει η μάνα και του παιδιού να μη δίνει”, να τρως κι εσύ, να γλείφεις τα δάχτυλά σου, λαϊκά ρε παιδί μου, όχι σαν αυτούς τους λιμοκοντόρους που μιλάνε “με το σεις και με το σας” και τρώνε τον κουραμπιέ με το μαχαίρι και το πιρούνι, να τρως και να το φχαριστιέσαι, με τα χέρια, πρωτόγονα, φυσικά, επιστροφή στη φύση εν μέσω φώτων και λαμπτήρων, με τις εκκωφαντικές εξατμίσεις των αυτοκινήτων δίπλα σου, βυθίζεις τα σαγόνια σου στην πίτα με το γύρο και το τζατζίκι, δεν πα να μυρίζεις μετά κρεμμύδι και σκόρδο, η ηδονή σε ταξιδεύει στα δάση και τα βουνά, στον καιρό που οι κλέφτες έψηναν τα κατσίκια σε πυρακτωμένους λάκκους κι έρχεται μια ρωγμή στο χρόνο, ένα τσακ και σε πάει στην ελευθερία για το πώς θα φας, για το πώς θα πιες, για το πώς θα κάτσεις, στο όρθιο, στο αέναο φεύγα, στην στιγμιαία αίσθηση ότι δεν παίρνεις εντολές από κανέναν, ελεύθερο πουλί που όπου θέλει πετά… πώς είπες; Από πού βγαίνουν αυτά; Από την πίτα με γύρο βγαίνουν, καμάρι μ’! Πού να στο εξηγώ κιόλας… Άκου όμως να δεις πώς φοροδιαφεύγουν οι Έλληνες στην Αυστραλία, τουλάχιστον εκείνοι που έχουν καταστήματα και πουλάνε πίτα με γύρο:
Οι Αυστραλοί δεν έχουν μετρητά. Πληρώνουν με πιστωτική κάρτα, όπως όλος ο ανεπτυγμένος κόσμος σε Δύση κι Ανατολή. Πληρώνοντας βέβαια ο πολίτης με πιστωτική κάρτα, ξέρει το κράτος τι συναλλαγές κάνει και φορολογεί αναλόγως. Λοιπόν, πώς μπορεί ο Έλληνας να πουλάει σουβλάκι σε πελάτες που δεν έχουν μετρητά; Και πώς μπορεί να κλέψει την Εφορία ο Έλληνας που παρακολουθεί τις πιστωτικές κάρτες, αλλ’ αυτός θέλει να πουλάει πίτα με γύρο τοις μετρητοίς στην Αυστραλία;
Δεν θα πάει το μυαλό σας!
Βάζει μια πινακίδα στο μαγαζί του και λέει: Δεν υπάρχει μηχάνημα ελέγχου της πιστωτικής κάρτας, υπάρχει όμως μηχάνημα ανάληψης μετρητών. Όποιος θέλει να φάει πίτα με γύρο, βάζει την κάρτα του, κάνει ανάληψη και πληρώνει τοις μετρητοίς.
Οπότε ο σουβλατζής δηλώνει όσα θέλει στην Αυστραλιανή κυβέρνηση! Πού να τον πιάσει;
Κι άντε η “Τρόικα” να βάλει αυτόν τον τύπο σε πρόγραμμα καταπολέμησης της φοροδιαφυγής στην Ελλάδα… Πλάκα μου κάνεις;
