«Δεν υπάρχει καλύτερος ψυχοθεραπευτής στον κόσμο από ένα κουτάβι που γλείφει το πρόσωπό σου» σύμφωνα με τον βρετανό φιλόσοφο Bernard Williams. Η αξία των κατοικίδιων και η ευεργετική τους επίδραση στον άνθρωπο είναι δεδομένη. Για αυτό τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιούνται ακριβώς με αυτό το σκοπό. Να βοηθήσουν άτομα με σωματικές ή ψυχοπνευματικές παθήσεις.
Το πρόγραμμα ονομάζεται «θεραπεία με τη βοήθεια ζώων» και πιο γνωστό ως pet therapy. Η ιδέα δεν είναι πρόσφατη. Ξεκίνησε το 1940, στην Αμερική, από τον Ερυθρό Σταυρό για την ομαλή επανένταξη των βετεράνων στρατιωτών. Από τότε αντίστοιχα προγράμματα έχουν κάνει την εμφάνισή τους Παγκόσμια, σε σχολεία, νοσοκομεία, γηροκομεία και άλλα ιδρύματα.
Άτομα που αντιμετωπίζουν κινητικά προβλήματα, νοητική στέρηση, αυτισμό, ασθενείς με άνοια, AIDS, κατάθλιψη έχουν στραφεί στη θεραπεία με τη βοήθεια ζώων και τα αποτελέσματα εκπλήσσουν.
Τα οφέλη είναι πολλά από την συναναστροφή αυτών των ατόμων με τα ζώα. Τα ειδικά εκπαιδευμένα ζώα και κατ’ επέκταση γενικά τα κατοικίδια, έχουν περιγραφεί ως : «μη απειλητικοί και μη επικριτικοί σύντροφοι. Αποτελούν μια πηγή παρηγοριάς που μπορεί να προγραμματιστεί βάσει των αναγκών του ιδιοκτήτη χωρίς διαπραγμάτευση ή παρακάλια», σύμφωνα με τους ερευνητές Ααρών Κάτσερ και Έρρικα Φρίντμαν. Προσθέτουν μια αίσθηση ασφάλειας και προστασίας. Λειτουργούν ως ευκαιρία για ομαδικά ενδιαφέροντα και έξοδο για χόμπι. Αυτά όσον αφορά τη συναισθηματική υγεία.
Στη σωματική υγεία έρευνες έχουν δείξει ότι το χάιδεμα και η φροντίδα των ζώων, ιδιαίτερα εκείνων με τα οποία έχει δημιουργηθεί μια στενή σχέση, μπορεί να μειώσουν την πίεση και τους ρυθμούς της καρδιάς και να βελτιώσουν τα ποσοστά επιβίωσης μετά από καρδιακές ασθένειες. Άλλα στοιχεία δείχνουν ότι οι ηλικιωμένοι άνθρωποι που έχουν κατοικίδια επισκέπτονται τους γιατρούς 16% λιγότερο από εκείνους που δεν έχουν και ότι οι ιδιοκτήτες σκύλων ιδιαίτερα κάνουν 21% λιγότερες επισκέψεις. Η παρουσία τους λειτουργεί σαν ένα είδος θεραπείας από το καθημερινό άγχος.
Στα παιδιά με χαμηλή αυτοεκτίμηση αντίστοιχα προγράμματα βοήθησαν καθώς τα ζώα εκφράζουν την αγάπη τους ανιδιοτελώς χωρίς να τα επικρίνουν όπως συμβαίνει κάποιες φορές από δασκάλους και γονείς. «Μαθαίνουν να προσφέρουν χωρίς ανταλλάγματα, γίνονται υπεύθυνα και συνεπή άτομα και αυξάνουν τον αυτοέλεγχο τους, την αυτοπειθαρχία τους ενώ παράλληλα καλλιεργούν τις επικοινωνιακές τους δεξιότητες και την ομαδικότητα», αναφέρει χαρακτηριστικά η κ. Εύα Τσώλη, ψυχολόγος με εξειδίκευση στην αξιολόγηση και αποκατάσταση μαθησιακών δυσκολιών. Ένα παιδί με αυτισμό για παράδειγμα μαθαίνοντας να χτενίζει ένα σκύλο μπορεί να μάθει να χτενίζεται και το ίδιο.
Στην Ελλάδα έχει κερδίσει πολύ έδαφος η θεραπευτική ιππασία. Ο βηματισμός του αλόγου μοιάζει με τον ανθρώπινο και μιμούμενο την ανθρώπινη κίνηση αναπτύσσονται σημαντικά οι μύες του κορμού των ατόμων με δυσκολίες στη κίνηση ενώ το βαθύ κάθισμα διευκολύνει την αναπνοή, εξηγεί η κ. Δήμητρα Καρουζάκη , πρόεδρος του Συνδέσμου Θεραπευτικής Ιππασίας Ελλάδος.
Οι συνεδρίες δεν αντιμετωπίζονται σα θεραπείες και έτσι δεν υπάρχει δυσφορία από τη μεριά των ασθενών παρότι η ιππασία είναι μια έντονη άσκηση, κατάλληλη για όλες τις ηλικίες από τον πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο.
