Η ιστορία θυμίζει εκείνους τους θρυλικούς τελικούς στο Eurobasket όπου το παιχνίδι κρινόταν τα τελευταία δευτερόλεπτα. Λίγο πριν σφυρίξει ο διαιτητής ένας παίκτης σηκωνόταν από τα 6,75 και έσωζε την ομάδα. Κάπως έτσι έγινε φέτος στον ΑΟ. Αγρινίου. Το περσινό καλοκαίρι βρήκε τον σύλλογο ν’ ακροβατεί χωρίς να μπορεί κανείς με σιγουριά να προβλέψει το μέλλον του. Μέχρι την στιγμή που η μπάλα πέρασε στα χέρια του Περικλή Γερμανού. Ο νεαρός φαρμακοποιός ανέλαβε να μοιράσει το χάπι που θα έσωζε από βαριά αρρώστια το ιστορικό σωματείο.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στη Ρούλα Φλώρου
Κλειστό γυμναστήριο Αγρινίου, λίγα λεπτά πριν το τζάμπολ του αγώνα ΑΟ Αγρινίου – Πρωτέας Γρεβενών. Ένας 30χρονος με αθλητική φόρμα και το κινητό προέκταση του χεριού του, διασχίζει το παρκέ και κατευθύνεται προς τους παίκτες. Τους χαμογελά, μιλά σε κάθε έναν ξεχωριστά και αποχωρεί. Ο νέος πρόεδρος σίγουρα δεν φορά το γνωστό κοστούμι του παράγοντα και προέκυψε από ένα περιπετειώδες καλοκαίρι με απανωτές αποχωρήσεις από το Δ.Σ. της ομάδας.
«To καλοκαίρι ήταν μια μεταβατική περίοδος. Εγώ έγινα Πρόεδρος με Αντιπρόεδρο τον Ντίνο Τσιαμάκη, ενώ είναι αρκετοί ακόμη οι αφανείς ήρωες. Η αλήθεια είναι ότι η ομάδα είχε οικονομικές εκκρεμότητες με αθλητές και επιχειρηματίες. Στο Αγρίνιο δεν υπάρχουν τα τελευταία χρόνια επιτυχίες στο μπάσκετ. Έτσι αποφασίσαμε να ενωθούμε όλοι οι παράγοντες σε μία ομάδα. Ο Θ. Κόκκιος, ο Χρ. Φιλλιπιάδης, ο Ντ. Τσιαμάκης, ο Ν. Σαπλαούρας. Φέτος υπήρχε κούραση και κάματος οικονομικός και έπρεπε να συντηρήσουμε την ομάδα με χαμηλό μπάτζετ. Τελικά το καταφέραμε γιατί βάλαμε τάξη με χαρτί και μολύβι. Βάλαμε τις ανάγκες σε προτεραιότητα, δεν φέραμε πολλούς ξένους παίκτες, στηριχθήκαμε στο αγρινιώτικο δυναμικό και φθάσαμε 2 μήνες πριν την ολοκλήρωση του πρωταθλήματος. Η ομάδα είναι υγιής δεν χρωστά πουθενά, υπάρχουν μικρές οικονομικές υποχρεώσεις. Παραλάβαμε τρύπα 15 χιλιάδων ευρώ και σήμερα είναι στις 5000 ευρώ. Δεν είναι πολύ μεγάλο το ποσό για τα χρόνια πορείας του ΑΟ. Εμείς ευελπιστούμε να καλύψουμε το υπόλοιπο κομμάτι».
[box type=”info” ]«Δεν βοηθά η χωροταξία του γηπέδου, είναι παλιό και εκτός πόλης Χτίστηκε το 1981. Δικαιούμαστε προπόνηση 1 ώρας και ενός τετάρτου, 4 φορές την εβδομάδα. Αν μπούμε τον επόμενο χρόνο στο νέο γήπεδο, θα είναι διαφορετικό κίνητρο για τους χορηγούς και τους παράγοντες».[/box]
Ο Περικλής Γερμανός γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε φαρμακευτική και επιστρέφοντας το 2006 στο Αγρίνιο ασχολήθηκε με τον χώρο του φαρμάκου αρχικά στο λιανικό εμπόριο αλλά από το 2009 δραστηριοποιήθηκε στην ΒΔ Ελλάδα με την εταιρεία Pharmanet. Όπως ο ίδιος εξομολογείται η εμπειρία του ως παίκτης είναι ελάχιστη. Μεγαλύτερη είναι αυτή του παράγοντα.
«Έπαιζα μπάσκετ ερασιτεχνικά και όταν ήρθα στο Αγρίνιο ασχολήθηκα με την δημοσιογραφία καλύπτοντας αθλητικό ρεπορτάζ. Μπήκα στην διοίκηση του ερασιτέχνη Παναιτωλικού το 2008 έως το 2010. Μετά δεν ξανασχολήθηκα, αλλά λειτουργούσα βοηθητικά στους παράγοντες του AO, επειδή ήμασταν φίλοι χρόνια. Και φέτος ανέλαβα πρόεδρος. Η παύση έγινε για επαγγελματικούς λόγους λόγω φόρτου εργασίας. Και τώρα υπάρχουν αυτές οι συνθήκες, απλά τώρα είπαμε ή θα το διαλύσουμε ή θα στριμωχθούμε και θα διατηρήσουμε την ομάδα στην Γ΄ εθνική κατηγορία».
Πρόσφατα ο ΑΟ βραβεύθηκε από τον Δήμαρχο Γιώργο Παπαναστασίου για την προσφορά και την μέχρι τώρα πορεία του στα αθλητικά δρώμενα της πόλης. Και η αλήθεια είναι ότι φέτος η ομάδα είναι για βραβείο όχι μόνο γιατί ξαναγεννήθηκε από τις στάχτες της, αλλά γιατί έχει καταφέρει να διατηρήσει ένα σερί εντός έδρας νικών και την 4η θέση στην γενική κατάταξη. Άραγε η επιτυχημένη συνταγή θα συνεχιστεί και την επόμενη σεζόν;
«Είναι δύσκολο να απαντήσω. Είμαστε άνθρωποι που αγαπάμε το χώρο, δεν μπορώ όμως με σιγουριά να πω τι θα γίνει μετά. Θέλω ν’ ασχοληθώ, να συνεχίσω, αλλά δεν εξαρτάται μόνο από μένα. Υπάρχουν άνθρωποι που φέτος βοήθησαν πολύ χωρίς να είναι γνωστοί στον πολύ κόσμο όπως ο Θανάσης Σάββας, ο Λάκης Αθανασίου, η Ευγενία Ζάγκα. Το μπάτζετ της ομάδας αγγίζει τα 50-60 χιλιάδες ευρώ το χρόνο. Φέτος είχαμε την μεγάλη στήριξη της κοινωνίας του Αγρινίου με 20-25 .0000 σε χορηγίες. Νιώσαμε μια δύναμη να συνεχίσουμε. Με την εμπειρία που είχαμε, δώσαμε έμφαση στην διαχείριση. Είπαμε ότι αν δεν υπάρχει οργάνωση, δεν υπάρχει κανένας λόγος να λειτουργεί ως σωματείο. Χαρήκαμε από την βράβευση, αλλά είναι μόνο ηθική η στήριξη. Ο Δήμος Αγρινίου δεν έχει μεγάλες δυνατότητες, αλλά θα μπορούσε να βοηθήσει π.χ. στις μεταφορές της ομάδας».
Ο πρόεδρος του ΑΟ θεωρεί την υπομονή ως το μεγαλύτερο προσόν για έναν παράγοντα. Ποιό όμως το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο συγκεκριμένος παράγοντας;
«Το πιο σημαντικό πρόβλημα είναι αυτό του γηπέδου. Από εκεί ξεκινάμε για να δούμε πόσα αγωνίσματα αντέχει ένας σύλλογος. Από την στιγμή που υπάρχει μόνο ένα κλειστό γήπεδο σε έναν δήμο 106.000 κατοίκων, καταλαβαίνετε ότι ο χώρος και ο χρόνος είναι ελλιπέστατος. Το γήπεδο χτίστηκε το 1981. Δικαιούμαστε προπόνηση 1 ώρας και ενός τετάρτου, 4 φορές την εβδομάδα. Υπάρχει το γήπεδο στην αερογέφυρα, εξαγγελία του 1996, το οποίο δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη. Η Γεν. Γραμ. Αθλητισμού δεν έχει αποπερατώσει το γήπεδο, το οποίο θα σώσει πολλά σωματεία. Την ίδια ώρα ο Βόλος έχει 2 κλειστά γήπεδα και η Κοζάνη 4 κλειστά. Δεν γίνεται χωρίς υποδομές να προχωρήσει ο αθλητισμός. Διότι δεν θα υπάρξει ντόπιο στοιχείο. Αν μπούμε τον επόμενο χρόνο στο νέο γήπεδο, θα είναι διαφορετικό κίνητρο για τους χορηγούς και τους παράγοντες. Μόνο το Υπουργείο μπορεί να βοηθήσει. Ακόμη δεν έχουμε επαφή με την νέα πολιτική ηγεσία, εξαιτίας όσων συμβαίνουν στο ποδόσφαιρο».
Ο Π. Γερμανός δεν καρδιοχτυπά μόνο για την μπασκετική ομάδα. Με χαμόγελο αποδέχεται τον τίτλο του ίσως πιο τρελού φιλάθλου του Παναιτωλικού. Υπάρχει εξήγηση.
«Από μικρό ο πατέρας μου με πήγαινε στην Αθήνα, όπου ζούσαμε, να δούμε την ομάδα. Όταν ήρθα στο Αγρίνιο, πήγα στο γήπεδο και είπα αυτή είναι η ομάδα μου. Θέλω να κερδίζει μόνο ο Παναιτωλικός. Θα ήθελα και στο μπασκετ να υπάρχει μια ομάδα να λεγόταν Παναιτωλικός. Δεν έχουμε μπασκετική παιδεία. Το άθλημα αυτό έχει φέρει μεγάλες διακρίσεις στην χώρα, τόσο σε εθνικό όσο και συλλογικό επίπεδο.
Η ΒΔ Ελλάδα είναι πίσω στο μπάσκετ. Πήγαμε να παίξουμε στα Σιάτιστα των 5000 κατοίκων και γεμίζουν το γήπεδο δημιουργώντας μια καυτή ατμόσφαιρα. Δεν γίνεται το Αγρίνιο να μην γεμίζει ένα γήπεδο 1000 ατόμων».
Και αυτό καταγράφεται ως το μοναδικό παράπονο του Περικλή Γερμανού. Θα ήθελε οι κερκίδες να είναι γεμάτες, η εξέδρα να πανηγυρίζει τις επιτυχίες των παικτών του.
Γιατί, όπως φαίνεται, η ομάδα φέτος τα έχει όλα. Συνετή διοίκηση, παίκτες, στήριξη των επιχειρηματιών της πόλης. Να δούμε αν θα έχει και διάρκεια. Ποιος ξέρει. Ίσως αυτή η περίοδος για τον ΑΟ αποδειχθεί η χρυσή εποχή ενός Περικλή.
