Έχουμε πολλές μικρές εικόνες,
αλλά χάσαμε τη Μεγάλη Εικόνα
Η πολιτική αναζήτηση, αν και υπόκωφα, κορυφώνεται. Οι πολίτες οραματίζονται το νέο πολιτικό κόμμα που θα έρθει στις επόμενες εκλογές για να σαρώσει τα παλαιά, μαζί και τα νεόκοπα κόμματα, που, άλλο δεν κάνουν, τονίζουν καθημερινά και υπογραμμίζουν τη δυστυχία μας, χωρίς κανένα τους να μπορεί να αρθρώσει έναν πολιτικό λόγο διαφυγής από το αδιέξοδο. Ποιο κόμμα έχει σήμερα ΘΕΤΙΚΟ λόγο; Η απάντηση είναι: ΚΑΝΕΝΑ.
Η Ελλάδα χρειάζεται σήμερα να επιλέξει Πολιτισμικό μοντέλο. Είναι επείγον. Θέμα ζωής και θανάτου. Του έθνους. Και του κράτους. Κι όταν ο λαός το επιλέξει, να το σεβαστεί. Με απόλυτους όρους. Όχι υποκριτικά, όπως γίνεται σήμερα με το μετεπαναστατικό σόφισμα του Ελληνοχριστιανικού μοντέλου. Αν οι πολίτες αυτού του κράτους θέλουν να είναι χριστιανοί ορθόδοξοι, να το αποφασίσουν με δημοψήφισμα, μετά όμως να γίνουν ειλικρινείς και πιστοί χριστιανοί ορθόδοξοι, να επιστρέψουν πάραυτα στις εκκλησίες, να μη βαπτίζονται μόνο εκεί, να μην παντρεύονται μόνο ή να κηδεύονται, αλλά και να εξομολογούνται, να μεταλαβαίνουν, να νηστεύουν, να απέχουν από τον προγαμιαίο ή τον μετατεκνικό έρωτα, να τηρούν ευλαβικά τους νόμους του ευαγγελίου και τις δέκα εντολές. Όχι θεοσεβούμενοι πράτσα – προύτσα…
Η κακοδαιμονία αυτού του λαού έχει να κάνει με τη φαντασίωση της αρχαιοπρογονολατρείας, με τις χλίψες ή το στόμφο του Βυζαντινισμού και με το κακομοίρικο πνεύμα της ρωμιοσύνης, έχει να κάνει δηλαδή με τα κουκούτσια του γευστικού αλλά μνημοκτόνου λωτού που λέγεται «Ελληνοχριστιανικό μοντέλο». Μ’ αυτή την επήρεια, κανένα παλαιό, νεόκοπο, νέο ή προς ίδρυση πολιτικό κόμμα δεν έχει προοπτική (άρα, μαζί του και η Ελλάδα δεν έχει ελπίδα) όσο κι αν είναι ευφυείς ή καινοτόμες οι πολιτικές ιδέες που διατυπώνει. Αν δεν υπάρχει η Μεγάλη Ιδέα, οι καλύτερες ιδέες, οι οξυδερκέστερες προτάσεις του πιο φρέσκου κόμματος είναι απλά ένα άψυχο άθροισμα, γι’ αυτό θα μείνουν πειναλέες και άστεγες, θα λέγαμε άνεργες.
Μα η Μεγάλη Ιδέα ΔΕΝ υπάρχει. Κανένα κόμμα δεν την έχει. Εκτός από τη Χρυσή Αυγή που θέλει να πάρει την Πόλη και την Αγιασοφιά. Αλλά να την κάνει τι…
Οι Μεγάλες Ιδέες του κομμουνισμού και του σοσιαλισμού τελείωσαν. Ό,τι ήταν να δώσουν στην Ιστορία, με αίμα πολύ και χαμένες γενιές, το έδωσαν. Τέλος. Μέχρι εδώ. «Είπατε τω λαώ, χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά, ουκέτι ΚΚΕ έχει καλύβην, ουκ αριστερά δάφνην, ου παγάν λαλέουσαν, απέσβετο και λάλον ύδωρ».
Να κάνουμε ένα δημοψήφισμα και ν’ αποφασίσουμε τι είμαστε, τι θέλουμε να είμαστε, πού πάμε ως λαός, για τι πράμα θ’ αγωνιζόμαστε, με ποια Μεγάλη Ιδέα θα εκπαιδεύουμε τα παιδιά μας.
Λοιπόν, ας διατυπωθεί εν ολίγοις, αλλά ευθέως, ότι:
Στην Ελλάδα σήμερα πρέπει ν’ αντικαταστήσουμε το Ελληνοχριστιανικό μοντέλο με το Δωρικό μοντέλο. Όχι της Αθήνας, ούτε της Μακεδονίας, ούτε της Αιτωλίας, αλλά της Σπάρτης. Πρώτη ενέργεια του νέου κόμματος: Να παραγγείλει στους ειδικούς μία μελέτη για το μοντέλο της Σπάρτης, να βγει απ’ αυτήν τι και πώς από το μοντέλο εκείνο μπορεί να εφαρμοστεί σήμερα.
Και η χώρα πρέπει ν’ αλλάξει τα σύμβολά της: Να μετατοπίσει εξαγνιστικά τον ισάκτινο σταυρό από το άκρο στο κέντρο της σημαίας της, όχι γιατί ο σταυρός είναι σύμβολο της χριστιανοσύνης, αλλά επειδή είναι ιερό σύμβολο του πανάρχαιου και, φυσικά, διαχρονικού Ελληνισμού. Ν’ αντικαταστήσει στην προεδρική φρουρά την (Αλβανική) φουστανέλα με την αρχαία Ελληνική ενδυμασία. Τέτοια να κάνουμε. Ότι θα έχουμε κάποιες παράπλευρες απώλειες, δεν πειράζει. Αυτό που μετράει, είναι ο στρατηγικός στόχος.
