Είναι μεγάλο το κενό που αφήνει πίσω του ο Λούκας, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε κάποιος να βάλει εμπόδια στην καριέρα του, μετά την υποδειγματική του συμπεριφορά επί ενάμιση χρόνο στο Αγρίνιο. Το κενό που αφήνει ο Αργεντινός δεν είναι μόνον αγωνιστικό, γιατί το «αντίο» στον νεαρό εξτρέμ στο παιχνίδι με την Καλλονή, έδειξε ότι θα λείψει στο Αγρίνιο και σαν άνθρωπος. Ειδικά, δε, στον πιτσιρικά που δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα κλάματα, μετά το τέλος του αγώνα.
Ο Λούκας αγαπήθηκε όσο λίγοι στον Παναιτωλικό. Τα τελευταία δύο χρόνια, μαζί με τον Χάβο και τον Μαρτίνες, θα μπορούσε κανείς να πει ότι «έκλεψαν τις καρδιές» των φιλάθλων της ομάδας. Τόσο για την παρουσία τους ως επαγγελματίες όσο και για την φυσιογνωμία τους και το «είναι» τους.
Το καλοκαίρι του 2014, όταν υπέγραφε στον Παναιτωλικό ο Βιγιαφάνιες, επιτρέψτε μου τον ενικό, έψαχνα στο youtube για ποδοσφαιρικές σκηνές από τον Αργεντινό. Ακόμη και ο πιο αδαής ποδοσφαιρικά θα μπορούσε να διακρίνει την ποιότητα και την τεχνική κατάρτιση του Λούκας.
Οι κινήσεις του στο γήπεδο, ο τρόπος που υποδεχόταν και μοίραζε την μπάλα, όλα τα στοιχεία που μπορούν να φανούν σε ένα βίντεο, έδειχναν ότι ο Παναιτωλικός είχε βρει «λαβράκι». Πάντοτε όμως «κρατάς πισινή». Θες πρώτα να δεις τον παίκτη στον αγωνιστικό χώρο, την διάρκειά του και την συμπεριφορά του. Γιατί όσα βίντεο κι αν δεις, αυτά δεν φαίνονται παρά μόνον από κοντά.
Από τα πρώτα του παιχνίδια με τη φανέλα του Παναιτωλικού, ο νεαρός εξτρέμ κατάφερε να κερδίσει τις εντυπώσεις. Όλα τα στοιχεία του έδειχναν ότι εμπρόκειτο για έναν εξαιρετικό ποδοσφαιριστή, από τον οποίο ο Παναιτωλικός θα μπορούσε να πάρει πολλά. Την προηγούμενη χρονιά, δυστυχώς, οι τραυματισμοί δεν του επέτρεψαν να προσφέρει όσα πραγματικά θα μπορούσε, αλλά φέτος οι φίλοι της ομάδας -και όχι μόνο- τον… χόρτασαν για τα καλά.
Εκείνο όμως που εντυπωσίασε περισσότερο απ’ όλα ήταν η ευρύτερη συμπεριφορά του στον Παναιτωλικό και το Αγρίνιο. Πάντοτε χαμογελαστός, ιδιαίτερα ομιλητικός και πρόθυμος να ανταποκριθεί στις… σέλφι των μικρών και μεγάλων οπαδών του. Ένας παίκτης που χαρακτηρίστηκε ως ένα εξαιρετικό ταλέντο με προοπτικές, αλλά, το βασικότερο, ως ένας πολύ καλός άνθρωπος, προσιτός και με προσήλωση στους στόχους του. Κυρίως αυτά τα στοιχεία είναι που τον καθιέρωσαν στη συνείδηση των φιλάθλων στο Αγρίνιο. Γιατί έδωσε βάση στις γνωριμίες που έκανε στην πόλη και πάλευε -ακόμη και μόνος του- σε κάθε παιχνίδι για να δώσει χαρά στον κόσμο που καθημερινά του εξέφραζε την ευγνωμοσύνη του και την αγάπη του.
Ο Λούκας αγάπησε και αγαπήθηκε κι αυτός είναι ο βασικός λόγος που το περασμένο Σάββατο, στο παιχνίδι με την ΑΕΛ Καλλονής, ο κόσμος τον αποχαιρέτησε με τέτοιο τρόπο. Γι’ αυτό και ο πιτσιρικάς (φωτο) έκλαιγε ασταμάτητα, αναγκάζοντας τον Λούκας και τον πρόεδρο της ΠΑΕ, Φώτη Κωστούλα, να τον αγκαλιάσουν, να φωτογραφηθούν μαζί του και να τον ηρεμήσουν όσο τουλάχιστον ήταν εφικτό…
Το μεγάλο κενό που αφήνει πίσω του ο Αργεντινός δεν είναι αγωνιστικό. Γιατί δεν ήταν μόνο ο ποδοσφαιριστής Λούκας. Ήταν ο άνθρωπος Λούκας που αγάπησε η πόλη και οι φίλοι του Παναιτωλικού. Το σίγουρο είναι ότι οι Αγρινιώτες φίλαθλοι στάθηκαν στην υπόσχεση του Αργεντινού, λίγο πριν αποχωρήσει από το Αγρίνιο, ότι κάποια μέρα θα ξαναγυρίσει στον Παναιτωλικό…
