Παρακολουθώντας κανείς τα όσα έγιναν αυτό το Σαββατοκύριακο στα ελληνικά γήπεδα, διαπίστωσε για μία ακόμη φορά το «υψηλό επίπεδο» του ελληνικού ποδοσφαίρου. Τις «ομορφιές» που συμβαίνουν τόσο συχνά και το απαξιώνουν, όπως και το ότι (όπως φαίνεται) δεν είναι και πολλοί εκείνοι που προσπαθούν να αλλάξουν κάτι. Μάλλον με πτώμα μοιάζει αυτό που λέγεται ελληνικό ποδόσφαιρο, πάνω στο οποίο ασελγούν πάρα πολλοί. Δυστυχώς μεγάλη μερίδα εξ αυτών, εξ ορισμού θα έπρεπε να λειτουργούν διαφορετικά και να προσδοκούν στην βελτίωσή του.
Η καταστροφική για το ποδόσφαιρο συμπεριφορά των οπαδών. Δεν αναφέρομαι μόνο σε αυτούς μιας συγκεκριμένης ομάδας, γιατί δυστυχώς είναι πολλοί που λειτουργούν κατ’ αυτόν τον τρόπο.
Η πρακτική παραγόντων που ελέγχονται για αυτή την κατάσταση και έχουν σημαντικό μερίδιο ευθύνης για την τραγική εικόνα, «ρίχνοντας λάδι στη φωτιά» και όχι μόνο. Η ελεεινή κατάσταση που βρίσκονται γήπεδα και αθλητικοί χώροι, στους οποίους καλούνται να αγωνιστούν και να αποδώσουν επαγγελματίες ποδοσφαιριστές. Οι προκλητικές αποφάσεις και υποδείξεις διαιτητών που συμπληρώνουν το όλο σκηνικό. Είναι στοιχεία που συντελούν σε μία κατάσταση αφόρητη, για όποιον θέλει να βλέπει το ποδόσφαιρο διαφορετικά.
Για μία ακόμη φορά φάνηκε πόσο πίσω είμαστε ως χώρα ποδοσφαιρικά και πόσο απαξιωμένο είναι σε αυτό τον τόπο το δημοφιλέστερο άθλημα. Είναι δυνατόν να υπάρχουν φίλαθλοι που να ικανοποιούνται από όλο αυτό; Είναι δυνατόν να μη μπορεί να επικρατήσει η κοινή λογική και να μη καταλαβαίνουν οι εμπλεκόμενοι ότι πρέπει να αλλάξουν ρότα; Να επικρατούν και να γίνονται κανόνας, συμπεριφορές και εικόνες ζούγκλας; Να πηγαίνουν στο γήπεδο άνθρωποι όχι για να διασκεδάσουν παρά για να εκτονωθούν, εκδηλώνοντας ζωώδη ένστικτα και λειτουργώντας σαν σε πεδίο μάχης; Ως πότε είναι το ένα ερώτημα και τι ακόμη μπορεί να δουν τα μάτια μας, το άλλο που έρχεται στο μυαλό.
Δυστυχώς άλλα πράγματα θα προτιμούσα να σχολιάσω και να καταπιαστώ αυτή τη φορά, όμως νοιώθω πως πρέπει όλοι να παίρνουμε θέση απέναντι σε αυτή την κατάσταση. Από όποιο μετερίζι και να βρίσκεται κανείς, γιατί η ευθύνη είναι συνολική, τηρουμένων των αναλογιών πάντα. Οι νοοτροπίες δεν αλλάζουν έτσι απλά και σίγουρα τίποτα δεν πρόκειται να διορθωθεί με την σιωπή ή την απάθεια. Χρειάζεται να προβάλουν τα θέλω τους όλοι όσοι αγαπούν το ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό και να διεκδικήσουν έστω κι έτσι το αυτονόητο. Ο θαυμαστός κόσμος του ελληνικού ποδοσφαίρου, θα πρέπει να αλλάξει λόγους για τους οποίους είναι θαυμαστός. Δεν μπορεί να επικρατεί ο παραλογισμός και αντίδραση να μην υπάρχει.
