Warning: chmod(): Operation not permitted in /home/545817.cloudwaysapps.com/bqgtemsqzq/public_html/wp-admin/includes/class-wp-filesystem-direct.php on line 173
Ολυμπιακοί Αγώνες: Αθλητισμός ή κάτι άλλο; - AgrinioVOICE.gr

Ολυμπιακοί Αγώνες: Αθλητισμός ή κάτι άλλο;

«Το μεγαλύτερο σόου στον πλανήτη έρχεται στο Λονδίνο». Με αυτή την φράση ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον υποδέχτηκε πριν από 18 μήνες την διοργάνωση των Αγώνων στην Αγγλία. Μία κατά τ’ άλλα… αθώα φράση. Μία φράση που πολύ εύκολα κάποιος προσπερνάει και την θεωρεί αυτονόητη. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες όμως δεν ήταν πάντοτε ένα «σόου». Δεν ήταν τρόπος «τουριστικής ή οργανωτικής προβολής» μιας χώρας. Έγιναν. Το Ολυμπιακό πνεύμα των Αγώνων είναι πια ένα άλλοθι, η ουσία τους έχει μείνει εκεί, στο βάθος των αιώνων. Οι σύγχρονοι Αγώνες είναι μία πολιτική και οικονομική πράξη, η οποία ελάχιστη σχέση έχει πλέον με το πνεύμα του αθλητισμού.

Θα γυρίσουμε αρκετά πίσω. Περίπου στα 1370 π.Χ. όταν (σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία) ξεκίνησαν οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες, οι οποίοι βοηθούσαν τους συμμετέχοντες ν’ αναπτύξουν το νου τους και να ισορροπήσουν πνευματικά. Χαρακτηριστικό είναι ότι για τους νικητές το έπαθλο ήταν ένα κλαδί ελιάς, το οποίο συμβόλιζε την ζωτικότητα.

Οι αθλητές τότε ήταν αποδεκτοί από τον κόσμο ως ήρωες. Η συμμετοχή τους και μόνο αρκούσε για να γίνουν γνωστοί και ν’ αποκτήσουν φήμη. Ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος απαγόρεψε την διεξαγωγή τους το 393 μ.Χ.

Επί 1500 χρόνια περίπου, οι Αγώνες αποτελούσαν απλώς μια ανάμνηση μακρινή. Η ανασύσταση τους, παρά τις προθέσεις των πρωτεργατών, δυστυχώς δεν συνοδεύτηκε από την αναβίωση του γνήσιου εκείνου αθλητικού πνεύματος. Όλα όσα εκπροσωπούσαν οι Αγώνες, είχαν χαθεί στο βάθος του χρόνου. Στους Μοντέρνους Ολυμπιακούς Αγώνες η ένταξη των οικονομικών δεδομένων στο παιχνίδι άλλαξε καθοριστικά τα πράγματα, τα προσδιόρισε οριστικά και αμετάκλητα, τουλάχιστον μέχρι σήμερα.

Θα μείνουμε για λίγο στην προηγούμενη Ολυμπιάδα. Του Πεκίνου. Το 2008. Η προσβολή στο πνεύμα των Αγώνων ήταν από τις μεγαλύτερες που έχει υποστεί ποτέ ο θεσμός. Οι κατά τ’ άλλα συμπαθείς Κινέζοι υποδέχτηκαν τους Αγώνες με χιλιάδες ανθρώπους – λάμπες, την ίδια στιγμή που ένα μικρό και όμορφο κοριτσάκι τραγουδούσε σε playback ενός εύσωμου και «μη τηλεοπτικού» (κοινώς άσχημου) κοριτσιού…! Παράλληλα στον ουρανό βλέπαμε μονταρισμένα πλάνα πυροτεχνημάτων, προκειμένου να… αποφευχθούν τα λάθη της απ’ ευθείας σύνδεσης. Κι εδώ είναι που φαίνεται «λογική» η φράση του Κάμερον για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ότι είναι το «μεγαλύτερο σόου στον πλανήτη».

Ας έρθουμε όμως τώρα στα του Λονδίνου. Τα φαντασμαγορικά τρικ είναι σίγουρο ότι δεν θα λείψουν. Και με… ιδιαίτερη αγωνία περιμένουμε να δούμε τον βαθμό που θα παραβιαστεί για μιαν ακόμα φορά το «Ολυμπιακό πνεύμα». Ό,τι αφορά πάντως τα πολιτικά, τα θρησκευτικά, αλλά και τα συνωμοσιολογικά παιχνίδια, ε, αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι των Αγώνων του 2012 εδώ και πολλούς μήνες. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο λογότυπος των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου εμφανίζεται ως αναγραμματισμός του «ΖΙΟΝ». Πρόκειται βέβαια για την ονομασία του όρους Σιών στην Ιερουσαλήμ, ονομασία που – για τους συνωμοσιολόγους – σημειολογεί πολλά άλλα πράγματα, τρέχα – γύρευε ποια.. Τέτοια σύγκριση με τα εβραϊκά σύμβολα “θίγουν” τα συμφέροντα των εκπροσώπων των άλλων θρησκειών. Η Ιρανική Εθνική ομάδα έχει απειλήσει ότι δεν θα πάει στους Αγώνες, αν δεν αλλάξει ο λογότυπος.

Στα οικονομικά τώρα, που πλέον αποτελούν βασική παράμετρο για την διοργάνωση των Αγώνων: Πολλοί ισχυρίζονται ότι μία από τις βασικές αιτίες που η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα σε κρίση, είναι η διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Ο ισολογισμός των οποίων δεν έχει ακόμα δημοσιευτεί, δεν ξέρουμε ακόμα πόσα ξοδέψαμε, πού πήγαν τα λεφτά…

Υπάρχει όμως και η πλευρά των αθλητών. Που θέλουν τη νίκη, όχι για την τιμή, ούτε για τη δόξα, αλλά για το χρήμα, η εκπροσώπηση της χώρας τους είναι απλά μια συνθήκη. Υπάρχουν σίγουρα και οι εξαιρέσεις, αλλά η υποκρισία είναι… εύκολο άθλημα!

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες έχουν αλλάξει, δεν είναι πλέον ο αθλητικός θεσμός που ήταν. Σε όλη βέβαια τη νεότερη ιστορία τους δεν ήταν ποτέ αυτό που ήταν στην αρχαία Ελλάδα, δεν μπορούσε να είναι… Από τους ψαράδες και τους βοσκούς που έτρεχαν στο Μαραθώνιο το 1896, φτάσαμε στους επαγγελματίες (και ακριβοπληρωμένους) υπεραθλητές. Από το κλαδί της ελιάς, στα μετάλλια και στα εκατομμύρια ευρώ των χορηγών. Η εκεχειρία είναι άγνωστη έννοια στον σύγχρονο κόσμο, δεν συνοδεύει τους Ολυμπιακούς αγώνες. Από τον Αθλητισμό, στον Πρωταθλητισμό του καλύτερου… μη ανιχνεύσιμου ντοπαρισμένου.

Ακόμη όμως κι αν αποκλείσουμε τις περιβόητες πολιτικές και θρησκευτικές «συνωμοσίες», ακόμα κι αν εξαιρέσουμε τις ντόπες, οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν μπορούν να κατακτήσουν το γνήσιο αθλητικό πνεύμα τους. Είναι πλέον πολύ δύσκολο ν’ αποσυνδεθεί ο θεσμός αυτός από την εμπορική φύση του. Ίσως όμως να γινόταν κάτι προς την κατεύθυνση αυτή, αν οι Ολυμπιακοί αγώνες επέστρεφαν για μόνιμη εγκατάσταση πλέον στην Ολυμπία, όπως είχε ζητήσει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Είναι ένα όνειρο της Ελλάδας που μπορούμε να κρατήσουμε ζωντανό, διότι απλά, κάποτε, μπορεί και να γίνει, ίσως θελήσουν όλοι να γίνει, για να γλιτώσουν από μπελάδες…

[box type=note color=white]

Τρίτη συνεχόμενη επιτυχία

Τα δεδομένα του Ελληνικού ποδοσφαίρου είναι λίγο ή πολύ γνωστά. Το ότι η Εθνική ομάδα καταφέρνει μέσα σε αυτήν τη σαπίλα να φτάσει σε τρεις συνεχόμενες παρουσίες στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, είναι κάτι το εξαιρετικό. Το μέλλον της Εθνικής, εν αντιθέσει με το μέλλον των Ελληνικών ομάδων, είναι πολύ πιο ευοίωνο. Ειδικά αφού από το EURO 2016 οι ομάδες που θα συμμετέχουν στα τελικά, θα είναι 24 και όχι 16! Αυτομάτως αυξάνονται κατά πολύ οι πιθανότητες εισόδου της Εθνικής ΚΑΙ στο επόμενο EURO. Όχι ότι χρειαζόταν αυτή η μικρή αλλαγή για να εξασφαλίσει την συμμετοχή της, αλλά καλό είναι να κρατάμε μικρό καλάθι…

Τα τελευταία χρόνια όμως έγιναν πολλές αλλαγές που ανέβασαν το επίπεδο. Η κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος το 2004, η συμμετοχή στο Confederations 2005, στο EURO 2008 και στο Mundial 2010 είναι τα στοιχεία που έχουν αλλάξει κατά πολύ τους στόχους και τις απαιτήσεις για την Εθνική μας ομάδα.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μέχρι το 2004 «επιτυχία» θεωρούταν η εμφάνιση και μόνο της Εθνικής στα τελικά μιας διοργάνωσης, αφού, επί πολλά χρόνια, η Ελλάδα απουσίαζε από τις μεγάλες διοργανώσεις. Η έκπληξη του 2004 μπορεί να μην βελτίωσε την κατάσταση σε συλλογικό επίπεδο, ωστόσο διασφάλισε κατά κάποιο τρόπο μία διαφορετική νοοτροπία στην Εθνική ομάδα. Την οποία βέβαια είδαμε σε αρκετές διοργανώσεις από τότε και ύστερα.

Η αλλαγή νοοτροπίας και η ωριμότητα που κουβαλάει πλέον η φανέλα της Εθνικής, είναι η κληρονομιά του 2004. Και θα είναι τα όπλα του Σάντος για μία καλή πορεία στο νέο EURO που απέχει μόλις λίγες ημέρες.

Στην Πολωνία και την Ουκρανία η Ελλάδα καλείται ν’ αποδείξει τα στοιχεία που επιβεβαιώνει εδώ και 8 χρόνια. Τη νοοτροπία του νικητή και την ωριμότητα της μεγάλης ομάδας. Κόντρα στην Πολωνία, την Τσεχία και την Ρωσία οι πιθανότητες πρόκρισης είναι αρκετές. Η Ελλάδα του χαμηλού συλλογικού επιπέδου αντιστέκεται και «το παλεύει» όσο μπορεί σε Εθνικό επίπεδο. Η ομάδα που έχει δώσει πολλές χαρές στον κόσμο της ταλαιπωρημένης αυτής χώρας, αξίζει να έχει δίπλα της τους Έλληνες, όπως το 2004. Όταν ενωμένοι ψυχικά όλοι οι Έλληνες κέρδισαν τα μεγαλύτερα αστέρια του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου![/box]

Νόρα Καρατσικάκη - Κλινικός Διαιτολόγος - Διατροφολόγος