Όλοι όσοι ασχολούνται με τον Παναιτωλικό έχουν καταλάβει ότι το 2012 ήταν μία κάκιστη χρονιά για τα «καναρίνια». Ξεκινώντας στις 4 Ιανουαρίου κόντρα στον Παναθηναϊκό, που ο Τοτσέ είχε ισοφαρίσει το γκολ του Καμαρά στο 94′. Από τότε ο Παναιτωλικός άρχισε την μεταφορική, αλλά και κυριολεκτική κάθοδο! Πρώτα απ’ όλα και κυριότερα με τον υποβιβασμό στην Β Εθνική και κατ’ επέκταση με το πολύ κακό ξεκίνημα στον πρώτο γύρο της Football League. Πολλοί θα περίμεναν το 2013 να αποτελέσει ένα νέο ξεκίνημα, αλλά δεν αλλάζουν και πολλά επειδή απλώς άλλαξε ένας αριθμός!
Για να παρουσιάσει μία ομάδα νέο πρόσωπο μετά από τις διακοπές πρέπει να έχει γίνει και η αντίστοιχη δουλειά. Όταν όμως η ομάδα επιστρέφει από τις διακοπές πραγματοποιώντας μία τραγική εμφάνιση όπως αυτή του Παναιτωλικού κόντρα στη Νίκη, αρχίζουν και μπαίνουν υποψίες… βεβαιότητας, ότι η δουλειά που έγινε στην διακοπή του πρωταθλήματος ήταν από λάθος μέχρι και… ανύπαρκτη.
Το γεγονός ότι ο Παναιτωλικός «έμεινε κάπου εκεί ψηλά, στα βουνά» είναι ευθύνη όλων εντός του Παναιτωλικού. Κυρίως όμως του τεχνικού τιμ και των ποδοσφαιριστών. Είναι χρέος όλων των συντελεστών του Παναιτωλικού να κυνηγήσουν τον στόχο που έχουν θέσει οι ίδιοι. Σε διαφορετική περίπτωση, καλό θα ήταν να γνωρίζει ο κόσμος εάν τελικά δεν είναι εφικτός ο στόχος της ανόδου. Η αδιαφορία αρκετών ποδοσφαιριστών είναι εμφανής μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Δεν είναι ανάγκη να αναφερθούν ονόματα. Όλοι έχουν μάτια και βλέπουν.
Εκείνο όμως που δεν έχει αλλάξει ακόμη είναι ότι ο Καραγεωργίου σιγά σιγά τα… γυρνάει για τον στόχο της ομάδας. Στην αρχή ήταν σίγουρος (!) για το πρωτάθλημα. Στη συνέχεια, με το κακό ξεκίνημα, το πρωτάθλημα μετατράπηκε σε στόχο, ενώ λίγες αγωνιστικές μετά η σιγουριά είχε φτάσει σε σημείο… υποχρέωσης. Ότι δηλαδή ο Παναιτωλικός «πρέπει να ανέβει κατηγορία, γιατί του αξίζει». Βέβαια, αν το δει κανείς αγωνιστικά, ο Παναιτωλικός δεν αξίζει σε καμία περίπτωση την άνοδο εφέτος. Εκτός βέβαια εάν αλλάξουν πολλά στην εικόνα της ομάδας.
Υπεύθυνος για την εικόνα του Παναιτωλικού είναι πάνω απ’ όλα ο Καραγεωργίου. Το έχουμε ξαναπεί και το βλέπουν οι περισσότεροι. Τώρα, το πως ο Καραγεωργίου «βγαίνει… λάδι» από την όλη υπόθεση (τουλάχιστον μέχρι στιγμής) είναι άγνωστο. Το σίγουρο είναι πως ο Κωστούλας αυτή τη στιγμή στηρίζει τον Μακεδόνα τεχνικό. Βέβαια ακόμη κι η στήριξη αυτή είναι υποκειμενική και με συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Αν και το ότι οι διοικούντες στηρίζουν τον προπονητή είναι λίγο πολύ de facto πλέον, για το παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Το είδαμε και με τον Φερέιρα ή τον Ρότσα στον Παναθηναϊκό. Ο Αλαφούζος πίστευε και στήριζε και τους δύο προπονητές. Αργά η γρήγορα όμως τα πράγματα άλλαξαν ριζικά, με αποτέλεσμα ο Αλαφούζος ν’ αναζητεί ξανά προπονητή.
Την προηγούμενη χρονιά ο Παναιτωλικός, όταν ακόμη ήταν ο Μπάμπης Τεννές στον πάγκο, έπρεπε να έχει αλλάξει προπονητή πολύ νωρίτερα απ’ ότι άλλαξε ή να μην άλλαζε καθόλου. Ο Κωστούλας και οι συνεργάτες του στήριξαν τον Μπάμπη εσχάτως, ώσπου ο ίδιος ο Τεννές από αξιοπρέπεια για το έργο του και την μεγάλη του συνεισφορά στον Σύλλογο παραιτήθηκε. Εάν φέτος γίνει κάτι αντίστοιχο, τότε τα πράγματα δεν θα είναι ευχάριστα, στην τελική τους έκβαση. Αν λοιπόν είναι να αλλάξει κάτι στην τεχνική ηγεσία του Παναιτωλικού πρέπει να γίνει τώρα. Εάν περάσει ο Ιανουάριος είναι λίγο ή πολύ επιβεβαιωμένο ότι η αλλαγή προπονητή δεν είναι αρκετή, για να βελτιώσει την εικόνα της ομάδας.
Από την άλλη, αν τελικά η διοίκηση δεν θέλει να κάνει αλλαγές στο τεχνικό τιμ τώρα αλλά αργότερα, τότε θα είναι προτιμότερο να χρησιμοποιήσει έναν προπονητή που ξέρει την ομάδα, για να αξιοποιήσει την ψυχολογική ώθηση που μπορεί να φέρει στα αποδυτήρια.
Οι δικαιολογίες για τον Καραγεωργίου έχουν τελειώσει. Το ίδιο και για τους ποδοσφαιριστές. Είχαν αρκετό χρόνο μέσα στις διακοπές να αλλάξουν την ούτως ή άλλως κακή τους εικόνα στον πρώτο γύρο του πρωταθλήματος. Και αντ’ αυτού εμφανίστηκαν χειρότεροι από κάθε άλλη φορά φέτος.
Στην τελική όμως, όπως βγήκε το ’12, έτσι μπήκε το ’13 για τον Παναιτωλικό. Με… τριάρα! Προς τι τα παράπονα λοιπόν;
* Το ρεπό του Παναιτωλικού στην επόμενη αγωνιστική θα έρθει να προσθέσει ένα επιπλέον (βαθμολογικό) βάρος για τους παίκτες και τον Καραγεωργίου. Η πραγματική διαφορά από την κορυφή δεν είναι 7 βαθμοί ή 6 βαθμοί από τις προνομιούχες θέσεις, αλλά περισσότεροι. Μήπως τελικά πρέπει να επαναπροσδιοριστεί ο στόχος του Παναιτωλικού; Εξάλλου δεν φαίνεται να είναι και τόσο εφικτό να κάνει πρωταθλητισμό αυτή η ομάδα.
