Ξύνουν τα νύχια τους να βρουν αφορμή για να τσακωθούν
Άφωνος μένει κάθε εχέφρων πολίτης όταν ακούει τον ασταμάτητο καβγά που ξέσπασε ανάμεσα στις οπισθοφυλακές της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ με αφορμή την απόδοση ευθυνών στον Ανδρέα Παπανδρέου που έκαμε ο Μάκης Βορίδης. «Μα είναι δυνατόν;» λες. Εδώ ο κόσμος χάνεται και το @%&$ χτενίζεται. Αυτοί οι τύποι, «κολλημένοι με τη μπάλα» που έλεγε και μια παλιά διαφήμιση, εθισμένοι στην εξουσία, δε λένε «να το βουλώσουν».
Μετά από πέντε χρόνια οικονομικής κρίσης, μετά από έξι χρόνια εφιαλτικής ύφεσης, κάποιοι αρρωστημένοι έχουν ακόμα όρεξη να ξιφομαχούν για τα εικονίσματά τους. Που σημαίνει ότι ακόμα δεν κατάλαβαν τίποτα. Ή, αυτό που κατάλαβαν, είναι εντελώς διαφορετικό απ’ αυτό που καταλάβαμε εμείς.
Αυτοί του ΠΑΣΟΚ που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, καλά θα κάμουν να καταλάβουν ότι ο Βορίδης έχει απόλυτο δίκιο σ’ αυτό που λέει. Μόνο που δεν είναι ούτε ο Βορίδης, ούτε τα ορφανά του Ανδρέα που θα κατατάξουν τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ στην Ιστορία. Όπως όμως και να έχει αυτό το θέμα, αυτή την ώρα που κάνουν τη φασαρία, δεν την κάνουν για να δείξουν την ευλάβειά τους στο πρόσωπο του αείμνηστου ηγέτη τους, απλώς, έξυσαν τα νύχια τους να βρουν κάτι και βρήκαν για να κάνουν ντόρο, ώστε να καταδείξουν ως αταίριαστη την κυβερνητική συμμαχία του κόμματός τους με τον αιώνιο αντίπαλο, τη Νέα Δημοκρατία. Λες και μέχρι χθες οι ίδιοι δεν στήριζαν την κυβέρνηση Σαμαρά! Τώρα τους πείραξε που πήρε υπουργεία το άμωμο κόμμα τους! Εννοείται ότι δεν είναι αυτό το θέμα. Το θέμα είναι ότι πήραν υπουργεία οι κολλητοί του Βενιζέλου και δεν τα πήραν οι ίδιοι.
Είναι ν’ αηδιάζει κανείς με αυτή τη δημόσια συμπεριφορά τους. Κυρίως όμως είναι ν’ αγανακτεί, επειδή αυτή την ώρα υποφέρουν εκατομμύρια άνθρωποι σ’ αυτόν τον τόπο και τούτοι εδώ εκδηλώνουν την δήθεν ευθιξία τους υπερασπιζόμενοι σκιές. Αυτή την ώρα δύο εκατομμύρια νέοι άνθρωποι, ίσως και περισσότεροι, δεν έχουν δουλειά, ούτε διάθεση ν’ ανοίξουν νοικοκυριό, να γεννήσουν παιδιά, απέχουν ελάχιστα από την κατάθλιψη, συντελείται μια γενοκτονία σ’ αυτή τη χώρα, χειρότερη από τη γενοκτονία των Ποντίων… Απ’ αυτά, τι νοιώθουν αυτοί οι κεκράκτες;
Τίποτα!
«Και θ’ αφήσουμε τις αξίες μας ανυπεράσπιστες;» θα πει ο νοσταλγός του Ανδρέα. Όχι. Κανείς δεν καλείται ν’ αφήσει τις αξίες του ανυπεράσπιστες. Το αντίθετο μάλιστα. Όποιος πιστεύει ότι ο Ανδρέας δεν ευθύνεται για την κρίση αυτή, να το πιστεύει, είναι και σεβαστό. Το θέμα μας αυτή την ώρα είναι άλλο. Θέλουμε ή δεν θέλουμε κυβέρνηση; Αν θέλουμε, πρέπει να σεβαστούμε αυτή που έχουμε, όσο και να διαφωνούμε μαζί της. Αν δεν την θέλουμε, θα έχουμε την ευκαιρία να την κατεδαφίσουμε στις αμέσως επόμενες εκλογές. Αυτή την ώρα όμως απαιτείται σιγή. Απ’ όλους. Για ένα σπουδαίο λόγο: Ο ντόρος τους κάνει ζημιά στον καθημερινό τιτάνιο αγώνα που κάνουν οι επαγγελματίες και οι επιχειρήσεις τους για να σταθούν όρθιοι διατηρώντας τις εναπομείνασες θέσεις εργασίας. Όσοι φωνασκούν για τέτοια θέματα, είναι εχθροί των βιοπαλαιστών.
Αλλά, θα πεις, τι νόημα έχει να συστήνεις τη φρόνηση και τη σύνεση σε τύπους που έχουν εθιστεί με τα παιχνίδια της εξουσίας; Αυτές τις αρετές τις έχεις ή δεν τις έχεις. Όντως δεν έχει νόημα να κάνει κανείς τέτοιες συστάσεις σ’ αυτούς τους τύπους! Έχει όμως νόημα να κάνει ό,τι μπορεί για να τους στείλει στον αγύριστο.
