Το προσφυγικό ζήτημα αφορά πριν απ’ όλα τον ανθρωπισμό μας. Αφορά, κατά δεύτερον, τις Διεθνείς συνθήκες. Και τα δύο αυτά μεγέθη τα θεωρούμε αδιαπραγμάτευτα.
Υπάρχει όμως κι ένα τρίτο μέγεθος. Η δράση ομάδων αγνώστου ταυτότητος που κρύβεται πίσω από τον ανθρωπισμό και τις Διεθνείς συνθήκες, είτε για να κερδοσκοπήσει σε βάρος των προσφύγων, είτε – κι αυτό είναι που μας τρομάζει – να προωθήσει σχέδια εμβολισμού του “Ευρωπαϊκού κεκτημένου”.
Οι απειλές είναι πολύ συγκεκριμένες. Ο ταλιμπανισμός γεννήθηκε στα πανεπιστήμια του Πακιστάν, βρήκε κορυφαία εφαρμογή στο Αφγανιστάν, εξαπλώθηκε ως κίνημα σε χώρες του μουσουλμανικού κόσμου, ήταν ωστόσο το πρώτο στάδιο ενός ανιχνεύσιμου σχεδίου και αφορούσε την εγχώρια κυριαρχία των φονταμεταλιστών στις χώρες της Ασίας και της Αφρικής. Όταν το πρώτο στάδιο επετεύχθη, εμφανίστηκε ο τζιχαντισμός. Μία κλάση παραπάνω. Πρόκειται για ένα σχέδιο “εξαγωγής του ισλάμ”. Η συγκεκριμένη κλιμάκωση του φαινομένου δείχνει κατευθυνόμενο σχέδιο: Ο τζιχαντισμός προκαλεί κύματα προσφύγων και, μέσω αυτών, διεισδύει στην Ευρώπη. Ο χάρτης του Ισλαμικού χαλιφάτου περιλαμβάνει εκτός των άλλων χωρών ΚΑΙ την Ελλάδα.
Απέναντι σ’ αυτό το γεγονός θα ήταν αφελές, αν μη τι άλλο, να μένουμε απαθείς και αδιάφοροι, προκρίνοντας μόνο τον ανθρωπισμό και τις Διεθνείς συνθήκες που αφορούν τους πρόσφυγες, αδιαφορώντας για τους αδήλωτους σκοπούς που υπηρετούνται πίσω από τη βιτρίνα των γεγονότων. Δυστυχώς οι πρόσφυγες χρησιμοποιούνται. Άλλοτε από τους τζιχαντιστές για τους παραπάνω σκοπούς, άλλοτε από την Τουρκία που τους χρησιμοποιεί ως μοχλό πίεσης για να μπει με το ζόρι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, άλλοτε από άλλους “μεγάλους παίκτες” που προωθούν ένα σχέδιο ελέγχου των χωρών, μεταξύ των οποίων (πάλι) είναι η Ελλάδα.
Στις 18 Ιουλίου 2012 ο τότε υπουργός Εσωτερικών Ευριπίδης Στυλιανίδης σε χαιρετισμό του στην ημερίδα με θέμα “Διπλή πρόκληση: Οικονομική κρίση και μετανάστευση” ανέφερε μεταξύ άλλων και τα εξής:
“Δεν υπάρχουν αξιόπιστα στοιχεία για το σύνολο. Υπάρχουν μόνον επί μέρους καταγραφές” και εξήγησε:
- Η Ελλάδα έθεσε σε εφαρμογή, το 1997, το πρώτο πρόγραμμα νομιμοποίησης των παράνομων μεταναστών. Η Λευκή Κάρτα, διάρκειας 6 μηνών, δόθηκε σε όλους σχεδόν τους 327.000 υποψηφίους και προσέφερε εκείνη τη χρονική στιγμή τα μόνα αξιόπιστα στοιχεία για τους μετανάστες.
- Το πρόγραμμα που ακολούθησε, η Πράσινη Κάρτα, είχε διάρκεια 1 – 3 έτη με 228.000 υποψηφίους.
- Η Απογραφή του 2001 αναφέρει τον αριθμό 762.000 εγγεγραμμένων αλλοδαπών που βρίσκονται στη χώρα χωρίς ελληνική υπηκοότητα.
- Με βάση τους νόμους 3386/2005 και 3536/2007 καταγράφηκε ένας επιπλέον πληθυσμός 161.259 ατόμων, ο οποίος αιτήθηκε την υπαγωγή του.
- Θεωρητικώς, ο συνολικός πληθυσμός των μεταναστών οι οποίοι διαμένουν νομίμως στην Ελλάδα, ανήλθε το 2005 συνολικά στους 925.000.
- Με βάση τα στοιχεία όσων εισέρχονται στη χώρα παρανόμως και συλλαμβάνονται από την αστυνομία από το 2005 μέχρι σήμερα έχουν εισέλθει περίπου 550.000 άτομα.
- Με δεδομένο ότι αναφερόμαστε σε έναν πληθυσμό που δεν είναι στατικός, θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι μετανάστες σήμερα στην Ελλάδα, νόμιμοι και παράνομοι, ανέρχονται σε 1.300.000 έως 1.500.000 άτομα. Αυτό κατατάσσει την Ελλάδα σε μία από τις πρώτες χώρες της Ευρώπης σε αναλογία πληθυσμού προς μετανάστες (12-15%).
Αυτά έλεγε επισήμως ο Στυλιανίδης το 2012. Σήμερα, Μάρτιος 2016, ακούμε (επισήμως πάλι) ότι στην Ελλάδα βρίσκονται περίπου 50.000 πρόσφυγες.
Σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης (ΙΟΜ) το συμβολικό όριο του ενός εκατομμυρίου ξεπέρασε ο αριθμός των προσφύγων και των μεταναστών που εντός του 2015 έφτασαν στην ευρωπαϊκή επικράτεια. Στη Μεσόγειο έχασαν τη ζωή τους σχεδόν 3.700 άτομα προσπαθώντας να περάσουν στην Ευρώπη. Οι περισσότεροι από όσους έφτασαν στην Ευρώπη, πέρασαν μέσω Ελλάδας και του λεγόμενου “βαλκανικού διαδρόμου”.
Σύμφωνα με τα όσα ανακοίνωσε ο ΙΟΜ, δύο εβδομάδες πριν το τέλος του 2015, ο αριθμός ξεπέρασε το ένα εκατομμύριο. Εξ αυτών, πάνω από 800.000 είχαν περάσει μέσω Τουρκίας και Ελλάδας. Οι περισσότεροι από αυτούς ήταν από τη Συρία (455.000) και από το Αφγανιστάν (186.000). Δηλαδή 159.000 μετανάστες δεν κατάγονται ούτε από την Συρία, ούτε από το Αφγανιστάν.
Αυτά λένε οι αριθμοί. Προκύπτουν λοιπόν οι εξής απορίες:
Αν το 2012 ήταν ένα με ενάμισι εκατομμύριο οι μετανάστες στην Ελλάδα, κι ενώ ποτέ δεν σταμάτησαν οι ροές… πώς γίνεται, τέσσερα χρόνια μετά, να είναι το 2016 στην Ελλάδα μόλις 50.000 πρόσφυγες; Πού είναι οι άλλοι; Έφυγαν; Έφυγαν όλοι; Έφυγαν μερικοί; Πόσοι; Οι υπόλοιποι; Απορροφήθηκαν από την Ελληνική κοινωνία; Ενσωματώθηκαν; Πολιτογραφήθηκαν; Εργάζονται; Είναι άνεργοι; Πώς ζουν στην Ελλάδα των μνημονίων; Είναι ασφαλισμένοι ή ανασφάλιστοι; Πόσο κοστίζει η περίθαλψή τους;
Μια απάντηση στο ερώτημα “πού πάνε;” είχε δώσει το 2015 η κυρία Τασία: “Εξαφανίζονται” είχε πει. Και μπορεί να είχε δίκιο. Μόνο που… δεν είναι τόσο απλό! Να υποθέσουμε ότι έφυγαν για την Ευρώπη και ότι… ρε παιδί μου… δεν ενσωματώθηκαν στον Ελληνικό πληθυσμό βάσει των νόμων που ψήφισε τόσο ο Παπανδρέου, όσο κι ο Τσίπρας. Ήταν το πρώτο που έκαμαν μόλις ανέλαβαν την εξουσία. Ο πρώτος νόμος και των δύο. Πώς όμως έφυγαν από την Ελλάδα για την Ευρώπη τόσα εκατομμύρια ανθρώπων; Γιατί το κράτος δεν μας δίνει καμιάν απάντηση επ’ αυτού; Ποιοι – στην Ελλάδα – και με ποιο αντίτιμο – έδωσαν χαρτιά και ποια χαρτιά έδωσαν που δεν γνωρίζει η Πολιτεία και νομιμοποίησαν με αυτά ένα εκατομμύριο πρόσφυγες μόνο το 2015, ώστε να πάνε όλοι αυτοί οι άνθρωποι στην Ευρώπη; Τι είδους αδήλωτη βιομηχανία ήταν αυτή; Πόση εκμετάλλευση των προσφύγων έγινε; Μήπως αυτοί οι “νομιμοποιητές”, να πεις τα “πλυντήρια”, που έδρασαν εντός του Ελληνικού εδάφους, μήπως είναι αυτοί που οργάνωσαν τη μπίζνα, επομένως είναι αυτοί και οι δολοφόνοι των παιδιών που πνίγηκαν στο Αιγαίο; Και ποιος αφελής στην Διοίκηση πίστευε ότι η Ευρώπη θα ήταν μονίμως ανοιχτή, ότι δεν θα σήκωνε “φράγμα” κάποια στιγμή και, άρα, θα σχηματιζόταν μία τεχνητή λίμνη στην Ελλάδα; Ποιος ηλίθιος έσπρωχνε το ποτάμι, χωρίς να υπολογίζει αυτόν τον κίνδυνο; Ήταν ηλίθιος ή βαλτός;
Είτε ηλίθιος ήταν, είτε βαλτός, το ίδιο συμπέρασμα βγαίνει: Ο αγαθός ιδεαλισμός της αριστεράς και των αριστερών για την αλληλεγγύη των ανθρώπων ήταν το “πάτημα” που βρήκαν αυτοί οι πνίχτες παιδιών και το εκμεταλλεύτηκαν για να δράσουν ανενόχλητοι. Η αριστερά πρέπει να επανεξετάσει πάραυτα όλα τα συνθήματά της.
Και, γιατί η Ευρώπη δεν αντιδρούσε τόσα χρόνια σ’ αυτή την βιομηχανία, αντέδρασε όμως το Μάρτιο του 2016 κάνοντας μία Συμφωνία με την Τουρκία που, στην πράξη είναι “ΜΗ συμφωνία”; Μήπως για να αιμοδοτήσει το γηρασμένο ασφαλιστικό της σύστημα ήθελε να πάρει έναν αριθμό μεταναστών και τώρα “χόρτασε”; Μήπως επειδή τρόμαξε μπροστά στον όγκο των πληθυσμών και, για ν’ αποφύγει τώρα την έκρηξη του νεοφασισμού και του νεοναζισμού, μετατρέπει την Ελλάδα σε “αποθήκη ψυχών”; Ή μήπως θέλει την Ελλάδα για δεύτερη φορά πειραματόζωο;
“Δεύτερη φορά πειραματόζωο”;
Ναι. Η οικονομία της Ελλάδας, κάτι μεταξύ καπιταλισμού και σοβιετίας, ήταν το 2010 ένα “ινδικό χοιρίδιο” στο επιστημονικό εργαστήριο της υπερεθνικής εξουσίας, άρα μια ιδανική χώρα για να δοκιμαστούν τα νέα λογιστικά εργαλεία του υστεροκαπιταλισμού, εργαλεία που απαιτούνται στην αντιμετώπιση μιας οικονομικής κρίσης που το σύστημα προκαλεί τεχνητά κάθε τριάντα (κατά μέσον όρο) χρόνια. Αν και το ΔΝΤ έβγαλε τα συμπεράσματά του, βρήκε τα λάθη του, τα ομολόγησε κιόλας, αδιαφορώντας για την κατάσταση του “ινδικού χοιριδίου”, πέρασε τώρα στο δεύτερο κεφάλαιο του “συγγράμματος” με τίτλο “μετακίνηση πληθυσμών”.
Ελλάδα μετατρέπεται σ’ ένα “κόσκινο”, σ’ έναν προθάλαμο διαλογής, όπου πρόσφυγες και μετανάστες θα κοσκινίζονται για να ξεχωρίζει η αίρα από το σιτάρι. Οι Ευρωπαίοι, θα διαλέγουν εθελοντικά, όσους και όποιους μετανάστες θέλουν, αφήνοντας στην “χωματερή” τους, δηλαδή στην Ελλάδα, τη “φύρα”… Σε μια χωματερή όπου έριξαν ήδη εμάς με τα μνημόνια. Δεν τους πειράζει να προσθέσουν μερικούς απελπισμένους ακόμα. Αυτοί δεν ξεχωρίζουν τους Ρωμιούς, ούτε από τους πρόσφυγες, ούτε από τους μετανάστες. Στην ίδια κατηγορία μας έβαλαν και ως ζώα φέρονται σε όλους μας αδιακρίτως…
Μ’ αυτούς λοιπόν τους κατατρεγμένους ανθρώπους που περνάνε από τον φιλόξενο τόπο μας για να πάνε στην αναπτυγμένη Γερμανία, μας ενώνει η ίδια μοίρα, ο ίδιος θυμός απέναντι στην ίδια περιφρόνηση και την ίδια απαξία που επιφυλάσσουν οι ανεπτυγμένοι βόρειοι λαοί για τον τρίτο κόσμο. Στην πραγματικότητα δεν χωρίζει τίποτα τους Έλληνες από τους Σύρους, εκτός από την ιδέα των φιλοξενουμένων μας (Σύρων και μη) ότι ο δικός τους Θεός είναι καλύτερος από τον δικό μας. Κι αυτό, από την φύση του, κάποια στιγμή, έχει την δύναμη, αλλά και την θεία εντολή, να μεταφέρει το πρόβλημα της πατρίδας τους στην πατρίδα μας.
Η Τουρκία χρησιμοποίησε τους πρόσφυγες κι εκβίασε τους Ευρωπαίους για να ενεργοποιήσει την βίζα των Τούρκων προς την Ευρώπη. Στις 18 Μαρτίου 2016 άνοιξαν οι πύλες, μπήκαν τα θεμέλια για την δημιουργία της Νέας Πολυπολιτισμικής Ευρώπης. Η οποία για πρώτη φορά ανοίγει τόσο διάπλατα την πόρτα της στο Ισλάμ, όχι στο Ισλάμ των προσφύγων, αλλά στο Ισλάμ των Τούρκων.
Το παγκόσμιο παιγνίδι χοντραίνει. Θα ζήσουμε όμως κι άλλα τέτοια επεισόδια πριν από την κορύφωση των γεγονότων…
