Σύμφωνα με το διάγγελμα του πρωθυπουργού οι εκλογές θα γίνουν σε 25 ημέρες και θα είναι οι πιο λιτές που έχει γνωρίσει ποτέ η χώρα. Επισήμανε δε, “πρέπει να δοθεί ένα μήνυμα σταθερότητας προκειμένου να ανακτήσουμε την εμπιστοσύνη των εταίρων μας και οφείλουν οι πολίτες να προσέλθουν στις κάλπες μαζικά προκειμένου να υπερφηφίσουν τη σταθερότητα και να αψηφίσουν τις δημαγωγικές κορώνες της αντιπολίτευσης, η οποία σκαιότατα υβρίζει καθημερινά τους Έλληνες πολίτες υποτιμώντας τη νοημοσύνη τους και περιφρονώντας τις θυσίες τους”. Ο NISOS ασχολούταν ανέκαθεν με την πολιτική δηλώνοντας πάντα ενεργός πολίτης και όχι πελάτης του εκάστοτε σχηματισμού συμφερόντων, ωστόσο το ενδιαφέρον του εδώ και πολύ καιρό έχει ατονήσει. Η προσοχή του όλη είναι στραμμένη στην αγαπημένη του Ινές, στην καλύτερη διαπαιδαγώγηση της μικρής Μαγιού και στην προσφορά του στην κοινωνία σε όλες της τις εκφάνσεις γιατί όπως λέει χαρακτηριστικά “η κοινωνία έχει ανάγκη μόνο από ακτιβιστές της αγάπης, από ανθρώπους που ενδιαφέρονται για τις επόμενες γενιές κι όχι από αριβίστες πολιτικάντηδες που ενδιαφέρονται για τις επόμενες εκλογές”.
Εκείνο το καλοκαιρινό πρωινό είμασταν όλοι εκεί, σε πλήρη απαρτία. Άλλοι έπαιζαν τάβλι, άλλοι μιλούσαν, ένα ζευγάρι μικρής ηλικίας φιλιόταν στο διπλανό τραπέζι κι αυτός διάβαζε την εφημερίδα του με περισσή προσήλωση. Είχε ένα δισέλιδο αφιέρωμα στον Τουλούζ Λοτρέκ και με τη μουσική, που ακουγόταν από τα ηχεία, να ήταν βγαλμένη από το Can-Can Dance του 1850, δικαίως δεν πρόσεξε τους τρεις νεαρούς κυρίους που κατευθύνθηκαν με βήμα γοργό στο τραπέζι του. Μόλις τους αντιλήφθηκε, τους χαιρέτησε ευγενικά και τους προέτρεψε να καθίσουν αν και ενδυματολογικά τουλάχιστον δεν ταίριαζαν στο ύφος του μαγαζιού και των θαμώνων του. Έκαναν τις απαραίτητες φιλοφρονήσεις στην Ινές ενώ η προσπάθειά τους να παίξουν με τη Μαγιού στέφθηκε με αποτυχία καθώς η αγωνία τους να φανούν αρεστοί στο κορίτσι, τους έκανε ακραία γελοίους στα μάτια όλων. Ο NISOS κατάλαβε αμέσως για ποιο σκοπό έχουν έρθει, αλλά περίμενε να γελοιοποιηθούν έτι περαιτέρω. “Πρεσβεύουμε την αλλαγή και όπως βλέπετε, είμαστε νέοι άνθρωποι και σας ζητούμε να μας εμπιστευτείτε. Η πολιτική και η κοινωνία έχει ανάγκη από νέο αίμα, πρέπει η νέα γενιά του τόπου να διεκδικήσει αυτά που της ανήκουν κι εμείς, πιστέψτε μας, πορευόμαστε με βάση μόνο τις αρχές μας και τις ιδέες μας, που είναι ο διαρκής αγώνας για την καλυτέρευση της κοινωνίας. Εγώ -συνέχισε ο ένας- έχω σπουδάσει και τώρα δουλεύω, δεν είμαι κανένας τεμπέλης που κάθομαι αραχτός και τρώω τα λεφτά του μπαμπά. Η πατρίδα έχει ανάγκη από παραγωγική ανασυγκρότηση και…” τον διέκοψε ρωτώντας τον ευγενικά ο NISOS. “Τι δουλειά κάνεις νέε μου”; “Είμαι σύμβουλος επιχειρήσεων” απάντησε φουσκωμένος με μια ακατανόητη έπαρση και υπερηφάνεια. Αφού σιγουρεύτηκε ότι ο καθένας από τους τρεις είπε ότι ήθελε να πει, πήρε το λόγο ο NISOS έχοντας ένα ελαφρύ μειδίαμα που μόνο στην Ινές έγινε αντιληπτό μιας και είχε ακριβώς το ίδιο αμυδρό χαμόγελο.
“Βλέπω ότι το σακάκι σας είναι τετρακουμπωτό όπως προστάζει η εποχή και είναι πολύ θετικό το γεγονός ότι πορεύεστε με τις ιδέες σας, αλλά θα έπρεπε να γνωρίζετε ότι δυστυχώς ιδέες δεν υπάρχουν παρά μόνο άνθρωποι που κουβαλάνε ιδέες, οι οποίες παίρνουν το μπόι του ανθρώπου που τις κουβαλάει κι εσείς παρόλο που κινδυνεύετε, εσείς και όλοι η κοινωνία, να εκλεγείτε βουλευτές, ωστόσο δεν έχετε και άγνωστο αν θα αποκτήσετε ποτέ μπόι. Πάντως αν μετράτε τη σκιά σας ανάλογα με το μπόι σας είναι σίγουρο ότι δε θα αποκτήσετε ούτε αυτό το οποίο έχει ανάγκη η κοινωνία, την πνευματική ανάταση”.
Όλοι οι άνθρωποι από τα τραπέζια μαζεύονται για να ακούσουν τη συζήτησή τους κι εγώ θαυμάζοντάς τον, αναμοχλεύω τη ρήση του Καζαντζάκη “Οι μισές δουλειές, οι μισές κουβέντες, οι μισές αμαρτίες, οι μισές καλοσύνες έφεραν τον κόσμο στα σημερινά χάλια. Φτάσε, μωρέ άνθρωπε, ως την άκρα, βάρα και μη φοβάσαι! Πιο πολύ σιχαίνεται ο Θεός το μισοδιάολο παρά τον αρχιδιάολο”…
Υγιαίνετε.
