Οι καρεκλοκένταυροι επιμένουν σε διεφθαρμένες ιδεολογικές έννοιες
Στο αμφιθέατρο της Τεχνόπολης του Δήμου Αθηναίων στο Γκάζι η συζήτηση έγινε μεταξύ στελεχών του ΠαΣοΚ, της ΔημΑρ και ανεξάρτητων Ομάδων του χώρου. Αφορούσε την ενοποίηση της κεντροαριστεράς. Αξιοσημείωτο: Το ακροατήριο ήταν κατά μέσο όρο άνω των 55 ετών! Οι νέοι δηλαδή απουσίαζαν. Φυσικά και ΔΕΝ τους ενδιαφέρει η ενοποίηση της κεντροαριστεράς! Το φωνάζουμε σε όλους τους τόνους, αλλά κανείς δεν εννοεί να το καταλάβει.
Όλες οι πολιτικές αναλύσεις έχουν παγιδευτεί στην Μαρξιστική θεώρηση ότι οι κοινωνικές τάξεις διαμορφώνονται με βάση την παραγωγική, άρα και την οικονομική τους υπόσταση. Ο μεσαίος χώρος ορίζεται με βάση τα οικονομικά χαρακτηριστικά, ο πολιτικός δε φορέας που αντιστοιχεί σε αυτόν είναι… η κεντροαριστερά! Το ΠαΣοΚ, λέει, διαμόρφωσε τη μεσαία τάξη, άρα σ’ αυτήν τη μεσαία κοινωνική τάξη αντιστοιχεί η κεντροαριστερά…
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ιδεολογική βλακεία από αυτήν! Διατυπώνεται και υπηρετείται από πολιτικούς, των οποίων ο σχεδιασμός αφορά τα κεκτημένα έδρανα της εξουσίας τους! Η διαφορά ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φενάκη είναι γι’ αυτούς αδιόρατη, αλλά για μας είναι ξάστερη, όσο και αγεφύρωτη, διότι: Ο μεσαίος πολιτικός χώρος δεν αντιστοιχεί στη μεσαία κοινωνική τάξη, αλλά στη μετριοπάθεια.
Κι αυτό σημαίνει πριν απ’ όλα ότι ο μεσαίος πολιτικός χώρος (που ΘΑ μπορούσε ν’ αποτελέσει το αντίδοτο στη Χρυσή Αυγή και στον ΣΥΡΙΖΑ) μπορεί να στεγάσει όλες τις κοινωνικές τάξεις, τους πλούσιους ΚΑΙ τους φτωχούς, τους αστούς και τους αγρότες, διότι συνεκτικός ιστός δεν θα ήταν η οικονομική τους βάση, αλλά η μετριοπαθής κοσμοθέαση, εκείνη που περιλαμβάνει όλους τους ανθρώπους, όλων των ηλικιών, όλων των μορφωτικών επιπέδων και, φυσικά, όλων των οικονομικών επιπέδων. Με άλλα λόγια, ο αληθινός και γνήσιος μεσαίος πολιτικός χώρος καλύπτει όλες τις εκφάνσεις της ζωής και δεν επιδιώκει να επιβάλει τα συμφέρονται της μίας κοινωνικής τάξης πάνω στα συμφέροντα της άλλης, είτε αυτή «η άλλη» είναι η ανώτερη κοινωνική τάξη, είτε είναι η κατώτερη. Η επιμονή των πασοκογενών πολιτικών να επιδιώκουν την ανασύσταση της κεντροαριστεράς, σημαίνει πρακτικά ότι θέλουν την βίαιη επιβολή της μεσαίας (μικροαστικής) τάξης πάνω στην εργατική – αγροτική και, βεβαίως, πάνω στην αστική τάξη. Άρα η κεντροαριστερά είναι από φιλοσοφική άποψη απορριπτέα.
Την διαφορά που ορίσαμε λίγο πιο πάνω, δεν την κατανοεί η νομεκλατούρα του μεσαίου πολιτικού χώρου, μεσαίου, όπως κακόγουστα και παραπειστικά ορίζεται σήμερα, όχι όπως θα έπρεπε να ορίζεται βάσει πραγματικών στοιχείων. Δεν την κατανοεί, επειδή το μόνο που έμαθε καλά στην περίοδο της Μεταπολίτευσης, είναι να διαχειρίζεται τα δανεικά και τ’ αγύριστα ή τις επιδοτήσεις. Δεν έχει καμία σχέση με την αληθινή παραγωγή, άρα και καμία γνώση για την διαδικασία της δημιουργίας και την εφαρμογή της ως αφετηρία σχηματισμού οικονομικού αποτελέσματος. Σ’ αυτούς τους άδειους πολιτικούς, αν αρχίσεις να μιλάς για τα θέματα αυτά, θα σε κοιτάξουν σα να είσαι εξωγήινος. Είναι τόση η απόστασή τους από την πραγματική ζωή που θα σε κοιτάνε «σαν φλώρο».
Λοιπόν, όλοι αυτοί που κόπτονται για την ανασύσταση της κεντροαριστεράς, οι πρώην Πασόκοι, αλλά κι εκείνοι που βλέπουν την επιστροφή της κεντροαριστεράς με το μανδύα του σούπερμαν Αλέξη Τσίπρα, άλλο δεν κάνουν από το να ρίχνουν νερό στο μύλο της Χρυσής Αυγής. Το μόνο που θα καταφέρουν και οι δύο, είναι να μαζέψουν υπό τις φτερούγες τους τη σαπισμένη πια γερουσία τους και ν’ αφήσουν τους νεολαίους στις αγκάλες του τσαμπουκά Ηλία Κασιδιάρη.
