Warning: chmod(): Operation not permitted in /home/545817.cloudwaysapps.com/bqgtemsqzq/public_html/wp-admin/includes/class-wp-filesystem-direct.php on line 173
Ο επικήδειος λόγος για τον Σωτήρη Πρεβεζιάνο - AgrinioVOICE.gr

Ο επικήδειος λόγος για τον Σωτήρη Πρεβεζιάνο

Ο επικήδειος λόγος που εκφώνησε ο θεολόγος-φιλόλογος-ιεροψάλτης Σωκράτης Ψιλλιάς κατά την εξόδιο ακολουθία του αειμνήστου καθηγητή Σωτηρίου Πρεβεζιάνου την Τρίτη 30/5/2017 στον Άγιο Γεώργιο Αγρινίου.

Αναλυτικά:

“ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΕ ΠΑΤΕΡ ΚΑΙ ΔΕΣΠΟΤΑ
ΠΑΝΟΣΙΟΛΟΓΙΩΤΑΤΟΙ ΚΑΙ ΑΙΔΕΣΙΜΟΛΟΓΙΩΤΑΤΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ

ΔΙΔΑΣΚΑΛΕ ΜΑΣ ΗΓΑΠΗΜΕΝΕ
«Ὄντως Μακαρία ἡ ὁδός ᾓ πορεύῃ σήμερον»

Όχι Δάσκαλε δεν χτύπησε το κουδούνι στο 5ο Γυμνάσιο Αγρινίου για να ξεκινήσουμε το μάθημα, τελευταίες ώρες όπως συνήθιζες. Ούτε εσύ ξεκίνησες να έρθεις στην αίθουσα λιτός αλλά επιβλητικός, με την δερμάτινη τσάντα σου για να μας διδάξεις κλάσματα και δεκαδικούς αριθμούς. Και όμως, εμείς οι λίγοι από τους άπειρους μαθητές που δίδαξες στα 35 χρόνια της υπηρεσίας σου στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση είμαστε εδώ σήμερα. Είμαστε εδώ για να μας διδάξεις την τελευταία παράδοση πριν σε αποχαιρετήσουμε για πάντα και μετοικήσεις στη γειτονιά των αγγέλων.

Αυτή η παράδοση δεν χρειάζεται κανόνα και διαβήτη, ούτε πίνακα και κιμωλία. Είναι ένα μάθημα το οποίο θα μας το διδάξει η γαλήνια μορφή σου και το μοναδικό παράδειγμά σου. Όλες του οι σημειώσεις δεν θα αποτυπωθούν σε μία σελίδα τετραδίου με κόκκινο στυλό, όπως χαρακτηριστικά μας έλεγες στην σχολική αίθουσα. Θα αποτυπωθούν όμως, στην ψυχή μας. Εκεί που κατοικούν για πάντα οι συμβουλές σου και οι νουθεσίες σου. Όχι μόνο των τριών ετών που μας δίδαξες πρώτα παιδεία και μετά εκπαίδευση. Όχι μόνο των στιγμών εκείνων που οι περιστάσεις απαιτούσαν να αφήσεις για λίγο στην άκρη τον ρόλο του καθηγητή, τις ρίζες και τα διανύσματα και να λάβεις τον ρόλο του παιδαγωγού και καθοδηγητή. Όχι μόνο των στιγμών εκείνων που βαθμολογούσες όχι με βἀση το είναι αλλά το δύνασθαι και γενέσθαι του κάθε μαθητή και της κάθε μαθήτριας σου.

Θα κρατήσουμε για πάντα την πρώτη εκείνη ημέρα κάθε σχολικού έτους που ερχόσουν στην τάξη και μας έδινες τις συμβουλές σου για να ξεκινήσει και να προχωρήσει σωστά η σχολική χρονιά. Τις στιγμές εκείνες που θλιβόσουν όταν κάποιο περιστατικό τάραζε την εύρυθμη λειτουργία της σχολικής αίθουσας και αναγκαζόσουν να μας μαλώσεις με αγάπη. Πόσο άσχημα αισθανόσουν όταν μάθαινες δυσάρεστα νέα για την πορεία κάποιου μαθητή σου; Πάντοτε το μοιραζόσουν μαζί μας και για να ελαφρύνεις αλλά και για να είναι παράδειγμα προς αποφυγήν για εμάς. Θα κρατήσουμε για πάντα μέσα μας και τις στιγμές εκείνες που μας εμψύχωνες στις δυσκολίες που τυχόν αντιμετωπίζαμε και τις τόσες άλλες που διέβλεπες κάποιον κίνδυνο και προσπαθούσες να μας προφυλάξεις. Θα κλείσουμε τέλος, για πάντα μέσα μας τις στιγμές εκείνες που μας συναντούσες στο δρόμο, εσύ συνταξιούχος και εμείς φοιτητές, πτυχιούχοι η και οικογενειάρχες και χαιρόσουν για τον επιτυχημένο δρόμο που ο καθένας μας χάραξε.

Πως μπορώ προσωπικά να ξεχάσω πόσες φορές με νουθετούσες και μου επεσήμανες να προσέχω τις κόκκινες γραμμές ανάμεσα στη θεολογική επιστήμη και στην χριστιανική πίστη. «Μην τις περάσεις ποτέ μου έλεγες αυτές τις γραμμές γιατί θα γεμίσεις το μυαλό σου από γνώση αλλά θα αδειάσεις την ψυχή σου από Θεό». Πόσο σε απασχολούσε έντονα το ζήτημα των διαθρησκειακών διαλόγων; «Δεν ομολογούν Χριστό Σωκράτη έλεγες αλλά ξεπουλάνε όσο όσο την πίστη μας εν ονόματι της ένωσης των Εκκλησιών».

Δεν θα σε ξαναδούμε δάσκαλε να ανεβαίνεις στο αριστερό ψαλτήριο του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου Αγρινίου, εδώ που σήμερα εσύ μας διδάσκεις και εμείς σε αποχαιρετούμε για να ψάλλεις την προσευχητική σου ευγνωμοσύνη στον Κύριο της δόξης που τόσο αγάπησες και γέμισες τη ζωή σου. Να παραχωρείς ευχαρίστως τη θέση σου και να καμαρώνεις όταν συμψάλλεις με μαθητές σου. Δεν θα σε ξαναδούμε να ξυπνάς καθημερινά χαράματα για τρέξεις στην Θεία Λειτουργία στο εκκλησάκι της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Πάρκο, να ψάλλεις και να κηρύξεις με ένθεο ζήλο το χριστιανικό μήνυμα του Ευαγγελίου. Δεν θα σε ξαναδούμε να περπατάς στο δρόμο, να χαιρετάς τους πάντες φίλους και παλαιούς μαθητές σου, να περνάς από φιλικά σου καταστήματα να πεις μια καλημέρα πριν αποχωρήσεις για την οικία σου.

Όταν συνταξιοδοτήθηκες και σε συνάντησα μου είπες: «Φεύγω με πικρία. Τα σχολεία έπαψαν να είναι σχολεία πλέον. Αυτά τα γράμματα τα οποία μου ζητούν εγώ δεν μπορώ να τα διδάξω. Δεν αντέχω να δώ την κατρακύλα που έρχεται στην ελληνική εκπαίδευση γι αυτό και προτίμησα να φύγω τώρα αξιοπρεπής».

Αυτό ακριβώς ήσουν σε όλη σου τη ζωή αξιοπρεπής. Αξιοπρεπής έζησες, αξιοπρεπής δίδαξες και αξιοπρεπής σήμερα αναχωρείς για την άνω Ιερουσαλήμ. Αναχωρείς δικαιωμένος πολλαπλώς. Δικαιωμένος για όλους τους εκλεκτούς μαθητές που άφησες πίσω σου να συνεχίζουν εμπνεόμενοι από το παράδειγμα σου ο καθένας στον δικό του τομέα. Αναχωρείς δικαιωμένος για όλους τους φόβους που εξέφρασες για την πορεία της κοινωνίας μας, της παιδείας μας αλλά και διστυχώς της Εκκλησίας μας. Αναχωρείς τέλος δικαιωμένος γιατί πηγαίνεις να συναντήσεις αγαπημένα σου αλλά και αγαπημένα μας πρόσωπα που μας λείπουν.

ΔΙΔΑΣΚΑΛΕ ΜΑΣ ΗΓΑΠΗΜΕΝΕ

Αυτό ήταν το τελευταίο μάθημα το οποίο μας χρωστούσες και το οποίο με επιτυχία σήμερα μας δίδαξες. Σε όλους εμάς τους μαθητές σου, κληρικούς και λαϊκούς. Σε όλους εμάς τους δικούς σου ανθρώπους που σήμερα βρισκόμαστε εδώ. Για να σε ευχαριστήσουμε για όσα μας προσέφερες σαν υπόδειγμα πρώτα ανθρώπου πολλές φορές πατέρα και έπειτα παιδαγωγού. Για να σε βεβαιώσουμε ότι οι κόποι σου δεν πάνε χαμένοι. Και τέλος, για να σου ευχηθούμε την μακαρία και ευλογημένη ανάπαυση κοντά τον πλάστη και Θεό και τους Αγίους που τόσο ύμνησες σε όλη σου τη ζωή.

ΕΣΤΩ Η ΓΑΙΑ ΣΟΥ ΕΛΑΦΡΑ ΚΑΙ Η ΜΝΗΜΗ ΣΟΥ ΑΙΩΝΙΑ ΣΕΒΑΣΤΕ ΔΙΔΑΣΚΑΛΕ”

Νόρα Καρατσικάκη - Κλινικός Διαιτολόγος - Διατροφολόγος