Μία ιστορική φωτογραφία του 1936 ήταν η αφορμή για μία εκπληκτική παρουσίαση του Κώστα Πατρώνη
Με θέμα του “η πόλη από ψηλά” μίλησε την Τετάρτη, 25 Απριλίου, ο πολιτικός μηχανικός και ερευνητής Κώστας Πατρώνης, στο Παπαστράτειο Μέγαρο. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο εκδηλώσεων που κατά την περίοδο 2017 – 2018 οργανώνει η Σχολή Τοπικής Ιστορίας και Πολιτισμού «Αθανάσιος Παλιούρας», ενταγμένη στην σειρά Πνευματικών και Καλλιτεχνικών Εκδηλώσεων της Γυμναστικής Εταιρείας Αγρινίου που κάνουν καθηγητές Πανεπιστημίου, καλλιτέχνες και επιστήμονες, μελετητές της τοπικής Ιστορίας.
Προλογίζοντας την παρουσίασή του ο Κώστας Πατρώνης θεμελίωσε την φιλοσοφία του για την αγαπημένη πόλη πάνω σ’ ένα απόσπασμα κειμένου που έγραψε το 2001 ο Ε. Χεκίμογλου από την Θεσσαλονίκη:
“Ότι η πόλη έχει ψυχή, είμαι ο τελευταίος που θα το αρνηθεί. Αλλά δεν είναι αυτή που θα έρθει να σε βρει. Αν δεν την αναζητήσεις ο ίδιος, ίσως δεν θα μάθεις ποτέ ότι υπάρχει. Αν θέλεις να γνωρίσεις την ψυχή της πόλης, πρέπει να την ψάξεις και μάλιστα επίμονα. Να μην αφήσεις ούτε στιγμή τον εαυτό σου χωρίς το ερώτημα, τι ήταν εδώ παλαιότερα, ποιοι έζησαν πριν από μας. Ν’ αμφισβητείς αυτό που βλέπεις για χάρη του αόρατου. Να προσπερνάς αυτούς που σου μιλούν για χάρη αυτών που δεν έχουν πια φωνή, ούτε και υλική υπόσταση”.
Η παρουσίαση του Κώστα Πατρώνη είχε σαν αφετηρία της μία ιστορική αεροφωτογραφία του Αγρινίου (αρχείο Ξυθάλη) από την εποχή του μεσοπολέμου, τραβηγμένη ένα καλοκαιριάτικο απομεσήμερο του 1936, όταν η πόλη είχε μόλις 15.000 κατοίκους και τα πιο εμβληματικά κτήριά της ήταν κτισμένα δίπλα σε καπνοχώραφα. “Σε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου ο φωτογράφος πάγωσε την εικόνα μιας μικρής ήσυχης πολιτείας”, σημείωσε. Κι εστιάζοντας μετά στις δομικές λεπτομέρειες της εικόνας, με εξήντα νεότερες φωτογραφίες να στηρίζουν την τεκμηρίωσή του, φιλοτέχνησε ένα νοσταλγικό παζλ, για το οποίο οι θεατές είχαν κάτι να πουν και να θυμηθεί ο καθένας…
Ο Κώστας Πατρώνης είναι ερωτευμένος με την πόλη του. Και κάθε φορά που κατεδαφίζεται ένα κτήριο, αυτός πενθεί, αν δε μπορεί να το σώσει. Και το συνοδεύει στον τάφο του… “νιώθω κάτι σαν νεκροπομπός”, ήταν τα λόγια του.
Αναρωτιέται κανείς πώς θα ήταν σήμερα η πόλη του Αγρινίου αν οι μισοί κάτοικοί της την αγαπούσαν όπως ο Κώστας Πατρώνης…
Κάντε ΚΛΙΚ πάνω στην φωτογραφία για να τη δείτε σε πλήρες μέγεθος:
