Δύο αγωνιστικές απομένουν για την ολοκλήρωση της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος και ο Παναιτωλικός ανήκει στο κλαμπ των ομάδων, στις οποίες το ενδιαφέρον επικεντρώνεται πια στο πως θα διαμορφώσουν το ρόστερ τους για τη νέα σεζόν. Ήδη έχει προαναγγελθεί από επίσημα χείλη μία τρανταχτή αποχώρηση, ενώ παράλληλα πιθανολογούνται και άλλες. Αυτό, όπως είναι λογικό, έχει φέρει ποικίλες αντιδράσεις στις τάξεις των φιλάθλων.
Η προαναγγελθείσα μετεγγραφή του Νίκο Μαρτίνες, δεν έχει ακουστεί ευχάριστα σε μεγάλη μερίδα φίλων των «καναρινιών». Πολλοί είναι αυτοί που διαφωνούν με τη φυγή ενός ποδοσφαιριστή με τις συγκεκριμένες δυνατότητες, έστω κι αν αυτή θα φέρει καλά λεφτά στο ταμείο. Σε πολλές περιπτώσεις οι αντιδράσεις μοιάζουν με αυτές ενός χρόνου πριν, στο άκουσμα της αποχώρησης από το Αγρίνιο του Ανρί Καμαρά. Μιας περίπτωσης βέβαια με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Άλλοι πάλι, δεν θέλουν ούτε καν να ακούσουν το ενδεχόμενο να φύγουν και άλλοι ποδοσφαιριστές, από αυτούς που θεωρείται πως αποτελούν τον κορμό της ομάδας.
Επάνω σε αυτό όμως υπάρχει αντίλογος και τα επιχειρήματα είναι σημαντικά. Εδώ μιλάμε για επαγγελματικό ποδόσφαιρο, όπου η εμπορευματοποίηση παίζει βασικό ρόλο και το οικονομικό κέρδος σε κάθε περίπτωση είναι αποδεκτό και θεμιτό, εφόσον προκύπτει με υγιείς τρόπους. Οι ποδοσφαιριστές αποτελούν περιουσιακά στοιχεία της κάθε ΠΑΕ και ως τέτοια τυγχάνουν ανάλογης αξιοποίησης. Άλλωστε αυτό αποτελεί κανόνα στο σύγχρονο ποδόσφαιρο και σημάδι υγείας κάθε επιτυχημένης ποδοσφαιρικής ανώνυμης εταιρείας.
Η ικανότητα της όσο το δυνατόν καλύτερης εμπορικής αξιοποίησης του έμψυχου δυναμικού, είναι κομμάτι των στόχων όλων των σημαντικών ομάδων των προηγμένων ποδοσφαιρικά χωρών. Σε ότι αφορά την χώρα μας, μόνο των πιο εμπορικών, οι οποίες δεν είναι και πολλές. Από την άλλη η δυνατότητα αναπλήρωσης με τον καλύτερο τρόπο των όποιων κενών δημιουργεί αυτή η δραστηριότητα στο ρόστερ, με παράλληλη επενδυτική κατεύθυνση στις προσθήκες, είναι το ζητούμενο και βέβαια το ιδανικό.
Με λίγα λόγια όλες οι εμπορικές ομάδες μπαίνουν στη διαδικασία αυτή, είτε με εγχώριες μετακινήσεις είτε με άλλες στο εξωτερικό. Το θέμα είναι να παραμένουν ανταγωνιστικές αποκομίζοντας κέρδος ή όσο το δυνατόν περισσότερα οφέλη, καλύπτοντας με τον καλύτερο τρόπο τα κενά. Το κάνει ο Ολυμπιακός ο Παναθηναίκός και όλες οι μεγάλες ΠΑΕ, το κάνουν οι μικρότερες αλλά οι πιο σημαντικές όπως ο Αστέρας Τρίπολης, ο Ατρόμητος, η Ξάνθη κλπ. Έφτασε πια στο επίπεδο να μπορεί να το κάνει και ο Παναιτωλικός, κάτι που σημαίνει πως έχει γίνει ανταγωνιστικός και έχει αρχίσει να δηλώνει παρών στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο και φυσικά μόνο ως θετικό μπορεί να χαρακτηριστεί αυτό.
Αρκεί να λειτουργήσει εξίσου αποτελεσματικά στην αναπλήρωση των απωλειών στο αγωνιστικό κομμάτι, αυξάνοντας ταυτόχρονα τις αξιόπιστες επιλογές. Αυτό είναι το στοιχείο εκείνο που θα τον καταστήσει μακροχρόνια ανταγωνιστικό και στο εμπορικό κομμάτι, αλλά και στον τομέα των διακρίσεων και των επιτυχιών.
