Η ήρεμη δύναμη της ποιήτριας αποκτά με συστηματικά και καίρια βήματα τα καλύτερα ηχεία στο εξωτερικό και προσελκύει την προσοχή, σε μια διαδρομή που μοιάζει ικανή να οδηγήσει στην απόκτηση ενός ακόμα Νόμπελ Λογοτεχνίας για την Ελλάδα. Αυτή τη φορά για μια γυναίκα – τη σπουδαιότερη ποιήτρια μετά τη Σαπφώ όπως λέει ο Νίκος Δήμου.
«Δεν μπορώ να μην αναρωτιέμαι τι συμβαίνει με τον κόσμο που με αγαπάει ή που πλανάται πως με αγαπάει», μου έλεγε το 2008 η Κική Δημουλά σε μια συνέντευξη που της πήρα για τη LifO. Στο πατάρι του θρυλικού εκδοτικού Ίκαρος, καπνίζοντας αρειμανίως και εκνευρισμένη με όσους και όσα επισήμως της επισημαίνουν ότι είναι ποιήτρια: από την επισήμανση στους φακέλους αλληλογραφίας «προς την ποιήτρια Κική Δημουλά», μέχρι τις προσφωνήσεις που δεν είναι απαραίτητο να φέρουν την ιδιότητά της.
Με το «καρφί της δημοφιλίας» όπως το χαρακτηρίζει διαρκώς επώδυνο, η Κική Δημουλά τον τελευταίο μήνα έχει γίνει θέμα συζήτησης στους διεθνείς λογοτεχνικούς κύκλους, καθώς το παγκόσμιο αναγνωστικό κοινό άρχισε να έρχεται σε επαφή με την ποίησή της. Από τις εκδόσεις του Πανεπιστημίου Υale κυκλοφόρησε μεταφρασμένη μια ανθολογία ποιημάτων της με τον τίτλο «Η θρασεία λογοκλόπο» (Τhe Brazen Plagiarist, Margellos World Republic of Letters, του Yale University Press). Η μετάφραση είναι της Σεσίλ Ιγγλέση Μαργέλλου αλλά και της ποιήτριας Ρίκα Λέσερ.
Η Κική Δημουλά δεν μιλάει αγγλικά. Και δεν καίγεται να τα μάθει, δεν καίγεται να μπει στο γαϊτανάκι εξωστρέφειας και επικοινωνίας με το διεθνές κοινό προκειμένου να γίνει έστω και στα 81 της χρόνια το νέο media και λογοτεχνικό darling. Aκόμα και στην ολοσέλιδη συνέντευξή της στην Herald Tribune, που αναπαρήχθη στους Νew York Times, δείχνει απρόθυμη να γοητεύσει. Ρουφά βαθιά τον καπνό της και απαντά συνοπτικά, αληθινά, με τα μάτια ενός πολίτη που ξέρει τους ήχους και τις κακοτοπιές του αθηναϊκού πεζοδρομίου, του δύσκολου βίου. Όταν της ζήτησαν να περιγράψει την κατάσταση στην Ελλάδα απάντησε «Σκότος και χάος».
Πηγή: www.iefimerida.gr 29.01.2013 – Κατερίνα Ι. Ανέστη
