Η Κατίνα. Τριάντα ετών. Ιδιωτική Υπάλληλος. Δεν έχει ακόμα οικογένεια, ζει με τους γονείς της. Στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές βγήκε για καφέ με τη φίλη της τη Γιώτα. Κουβέντιασαν διάφορα θέματα και, όπως ήταν φυσικό, η κουβέντα έφτασε και στις εκλογές.
– Δεν ξέρω τι να ψηφίσω. Δεν ακούω να έχουν και κανένα πρόγραμμα… ακούω μόνο κατηγορίες από τον ένα υποψήφιο για τον άλλο.
– Α! Εγώ έχω κατασταλάξει Γιώτα μου… θα ψηφίσω τον Μοσχολιό και δημοτικό σύμβουλο θα σταυρώσω τον ξάδερφό μου τον Κώστα.
– Πλάκα μου κάνεις βρε Κατίνα; Είπα κι εγώ πως μιλάς σοβαρά!
– Σοβαρά μιλάω! Τι δεν καταλαβαίνεις;
– Τι λες βρε; Αφού ο ξάδερφός σου είναι στο ψηφοδέλτιο του άλλου υποψήφιου Δημάρχου. Είναι με τον Παπαναστασίου.
– Ε, και; Τι πειράζει; Εγώ δεν θέλω τον άλλο δήμαρχο, αλλά δεν μπορώ να μην ψηφίσω και τον ξάδερφό μου…
– Κάτσε ρε Κατίνα… μη με τρελαίνεις. Πώς θα το κάνεις αυτό; Αφού τα ψηφοδέλτια θα είναι ξεχωριστά… Εσύ θέλεις να ψηφίσεις για Δήμαρχο τον Μοσχολιό και τον ξάδερφό σου που είναι στο ψηφοδέλτιο του Παπαναστασίου…
– Εγώ θα το κάνω, θα δεις… Αφού δεν θέλω τον άλλο για δήμαρχο!
Προσπάθησε η Γιώτα να εξηγήσει στην Κατίνα πως έχουν τα πράγματα, αλλά η Κατίνα ήταν σίγουρη ότι μπορεί να γίνει όπως το λέει αυτή.
– Ξέρεις τι λέω εγώ Κατίνα; Καλά είναι να μην πας καθόλου να ψηφίσεις. Μάθε πρώτα πως γίνεται καλή μου… Δεν σου έκαμα κανένα κακό για να με παλαβώσεις στα καλά καθούμενα…
