Ανοιχτή επιστολή του Αριστείδη Μπαρχαμπά προς τον Δήμαρχο Αγρινίου:
“Κύριοι/ες της Δημοτικής Αρχής.
Ενώ τα παραπάνω μνημεία και Προτομές έχουν επιγραφές και ιστορία , στο κατασκεύασμα αυτό μένει άλαλος όποιος το επισκεφθεί. Κοιτά σαν αλλήθωρος, τρίβει τα μάτια του , ψάχνει σαν αρχαιολόγος για επιγραφή, ελπίζοντας να γνωρίσει την αιτία της κατασκευής του. Μάταιος κόπος. … Τι είναι αυτό; Γιατί δεν έχει επιγραφή; Τι συμβολίζει; Ίσως γι’ αυτό να στοχάζεται και η Σκεπτόμενη Γυναίκα ,στη χάβρα της αγοράς;;
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ;
«Μνημείο είναι, Αρχιτεκτονική ή γλυπτική κατασκευή προορισμένη να τιμά ή να θυμίζει ορισμένο πρόσωπο ή γεγονός»
Κύριοι του δημοτικού συμβουλίου, λένε ότι: «Μνήμη είναι, Η Ικανότητα του εγκεφάλου να διατηρεί γνώσεις ή εντυπώσεις και να τις ανακαλεί όταν θέλει;»
Τι θα νιώσει ο επισκέπτης κύριοι; Τι θα αισθανθεί, βλέποντας την εξαμβλωματική αυτή μορφή ; Τι θ’ ανακαλέσει στη μνήμη του, ενώ αγνοεί την ιστορία του; Γιατί τόση εκκωφαντική σιωπή από τον Δήμο και ποια η αιτία της;
Μονάχα Αποτροπιασμό και αγανάκτηση, αισθάνεται ο επισκέπτης για τη συνεχιζόμενη αποσιώπηση του γεγονότος!
Εμείς κε Δήμαρχε, χρόνια τώρα, ένα πολυάριθμο σύνολο ανήσυχων συμπολιτών, είμαστε δημότες με μνήμη και αναπτυγμένη την δημοτική μας συνείδηση ! Όμως, απηυδισμένοι από την διαχρονική αβουλία της δημοτικής αρχής νιώθουμε ένοχοι για ότι αντικρίζουμε .Το έκτρωμα αυτό, που εκλεγμένοι να άρχουν συμπολίτες μας, δημιούργησαν ελαφρά τη καρδία, για το ύψιστο ιστορικό γεγονός ,πού ανεπίγραφα υποτίθεται ότι εκφράζεται απ’ αυτό, το νιώθουμε σαν βρισιά στη μνήμη των θυμάτων! Δεν τιμά την θυσία τους, παρά συμβάλλει στην αποσύνθεση της μνήμης και στους ανιστόρητους νέο αγρινιώτες δημιουργεί την ασέβεια.
Επειδή νιώθουμε τη μνήμη ως ανάσα ζωής, ταπεινά, χωρίς να θορυβούμε , προσπαθούμε να βάλουμε «ΕΠΙΓΡΑΦΗ» στο ιστορικό γεγονός που αν και δόξασε η πόλη μας, αυτή, ΧΑΝΕΙ σιγά, σιγά και τον σεβασμό της ακόμα και προς αυτό .! Μετά την ήττα του φασισμού σ’ όλο τον κόσμο κυριάρχησε το πνεύμα της αντίστασης κ’ ενώ το Αγρίνιο πότισε με αίμα τον απελευθερωτικό του αγώνα ,ενάντια στον Γερμανό κατακτητή, ο δημόσιος λόγος του, αφήνει στη λησμονιά το ιστορικό γεγονός , αποσιωπά τα αίτια, στερεί την μνήμη από το μέλλον, ενώ το κίνητρο ήταν ή Ελευθερία.
Ελευθερία από την κατακτητή ή Εθνική Αντίσταση.
Κε Δήμαρχε, το γνώρισμα ενός μνημείου με πλήρη την έννοιά του, βυθίζει τον επισκέπτη στα έγκατα του παρελθόντος και τον υποχρεώνει να συλλαβίσει την αιτία της δημιουργίας του. Επί του προκειμένου, αυτοί οι δικαιούχοι του μνημείου, εκτελέστηκαν πριν προλάβουν να πούνε στα παιδιά τους την ιστορία της ζωής τους. Εμείς τι πράξαμε γι αυτούς;;;
Ούτε μία επιγραφή στου «Κρανίου τον τόπο»,Ούτε μία επιτύμβια στήλη ,ούτε ένα καντήλι μετάνοιας, λες και ντρεπόμαστε γιατί εκτελέστηκαν για εκείνη που κατακτείται μονάχα με αίμα ! (Ελευθερία).Αν έτσι συνεχίσουμε , το ιστορικό γεγονός της Αγρινιώτικης Αντίστασης ,θ ’ακυρωθεί .Χρέος μας είναι: Ένας νέος μνημειακός χώρος πλημμυρισμένος από ανθρώπινες σκιές και μνήμες ολοζώντανες. Είναι ωσεί παρόντες οι εκτελεσθέντες, αιωρούνται πάνω από τη πόλη, και η απουσία τους γίνεται παρουσία μονάχα μέσω των (διπλών) δυστυχώς ετήσιων μνημολογίων. ….
Κύριοι του δημοτικού Μεγάρου, ζητούμε να κάνετε πράξη το διαχρονικά περιφρονημένο αίτημα της τοπικής κοινωνίας: Πρέπει και είναι υποχρέωσή μας, να υψώσουμε με σεβασμό μνημείο τιμής και δόξας αντάξιο της θυσίας των ηρώων μας ώστε να γίνει το εκθετήριο του ιστορικού μας παρελθόντος. Όπου με μια επιγραφή, έναν ορισμό για την ιδέα του έργου , θα διδαχθούμε την άποψη του Αντισθένη ότι : «Αρχή σοφίας των ονομάτων επίσκεψης.»
Ένας νέος Μνημειακός Χώρος λοιπόν με ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ η ύπαρξης παλαιών μορφών ονομάτων και εποχών, θα είναι μια δημιουργία που θα ΤΙΜΑ το Αγρίνιο στο μέλλον που έρχεται ανήσυχο !
Σήμερα ;Ύστερα από εβδομήντα τόσα χρόνια ,είμαστε ξανά υπό Γερμανική κατοχή κι ενώ παγκοσμίως τιμούν τα θύματα του αντιφασιστικού αγώνα, στον καθ’ ημάς «Κρανίου Τόπο» ή επιτηδευμένη σοβαρότητα της εξουσίας, υποκλίνεται εθελοτυφλώντας στην αποστροφή που εκπέμπει το μνημειακό κατασκεύασμά της , αφήνοντας το στην προσφιλή τους λησμονιά ως τετελεσμένο γεγονός. Η τακτική λοιπόν να μην υπάρχει μνημείο στ’ όνομα των Αγρινιωτών ηρώων της Αντίστασης δεν πρέπει να περάσει ,γιατί η Μνήμη είναι ανάσα ζωής όπως προείπαμε !
Σήμερα, που στην Ευρωζώνη επωάζεται το φίδι του Νεοναζισμού, ας θυμηθούμε την προφητική κραυγή των θυμάτων του, την Μ Παρασκευή του 1944:
“Έως πότε ξένη ακρίδα / ως πότε ο σκληρός Γερμανός θα ρημάζει τη δόλια πατρίδα / εγερθείτε αδέρφια εμπρός”
Υ.Γ. Μορφές εκτελεσμένων κείτονται στο δάπεδο έξω από τον Ναό στο νεκροταφείο. Ίσως να καρτερούν την θέση που τους αρμόζει στην ιστορία!
Αριστείδης Μπαρχαμπάς”
