Μία άτυπη σύγκριση

Με αφορμή τα συνεχόμενα αρνητικά αποτελέσματα για τον Παναιτωλικό, αλλά και την επιθετική δυστοκία του «Τίτορμου», θα ήθελα να κάνω μία άτυπη σύγκριση μεταξύ της επαγγελματικής ομάδας και αυτής των νέων στον τομέα «σκοράρισμα». Λέω άτυπη, καθώς σίγουρα υπάρχουν τεράστιες διαφορές στον τρόπο που αγωνίζονται οι δύο αυτές ομάδες, όπως και στο πως τις αντιμετωπίζουν οι αντίπαλοί τους, αλλά και γενικά στο πρωτάθλημα νέων, σε σχέση με αυτό της Football League.

Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, είχαμε την έναρξη του πρωταθλήματος νέων Football League και Football League 2. Στην πρεμιέρα, οι νέοι του Παναιτωλικού, έπρεπε να αντιμετωπίσουν αυτούς του Παναιγιαλείου, με το αποτέλεσμα της αναμέτρησης να σπάει όλα τα κοντέρ! Τα «καναρίνια» επιβλήθηκαν των Αιγιωτών, με σκορ 0-9! Ναι, καλά βλέπετε, δεν είναι τυπογραφικό λάθος. Τέσσερα γκολ πέτυχε ο Τουρλίδας, από δύο οι Ανδριτσόπουλος και Κοντογιάννης και ένα ο Ζαρκάδας.

Με λίγα λόγια, οι ποδοσφαιριστές του Γιάννη Νταλακούρα πέτυχαν σε έναν αγώνα, σχεδόν τα διπλάσια τέρματα από όσα έχει πετύχει η επαγγελματική ομάδα, σε όλα τα παιγνίδια μέχρι στιγμής (πέντε γκολ σε οκτώ αγώνες). Και επειδή μπορεί να πει κάποιος πως το παιγνίδι των νέων με τον Παναιγιάλειο, ήταν κόντρα σε έναν υποδεέστερο αντίπαλο, τότε αυτό των επαγγελματιών με την ουραγό Επανομή τι ήταν;

Απλά για την ιστορία, η Επανομή είχε δεχθεί 16 γκολ σε 7 αγώνες πριν αντιμετωπίσει τον Παναιτωλικό, έχοντας την χειρότερη άμυνα της κατηγορίας, ενώ ο «Τίτορμος» είναι η μόνη ομάδα που δεν κατάφερε να σκοράρει απέναντί της. Προηγουμένως, είχε δεχθεί από τρία τέρματα κόντρα σε Φωκικό, Λάρισα και Αναγέννηση Γιαννιτσών, δύο από τον Πανσερραϊκό, τον Ολυμπιακό Βόλου και την Δόξα Δράμας και ένα από την Καλλιθέα.

Όπως αναφέρω και παραπάνω, σίγουρα η σύγκριση είναι κάπως άτυπη, αλλά η διαφορά είναι τόσο μεγάλη που σε κάνει να αναρωτιέσαι… Τελικά ο Νταλακούρας, γιατί δεν κάνει για την επαγγελματική ομάδα; Άλλωστε, πρόκειται για έναν Αγρινιώτη προπονητή, γέννημα θρέμμα του Παναιτωλικού, που ξέρει την ομάδα όσο λίγοι και έχει καθίσει στον πάγκο της με επιτυχία και στο πρόσφατο παρελθόν. Στο κάτω κάτω, από προπονητικής απόψεως, ακόμα και η επάνοδος στη Superleague έπειτα από 34 χρόνια, κατά το ήμισυ ανήκει σε αυτόν.

Ο συγκεκριμένος προπονητής ήταν αυτός που τη χρονιά της ανόδου είχε μαζέψει 38 βαθμούς σε 17 αγώνες (έναν περισσότερο από τον Μπάμπη Τεννέ που τον διαδέχθηκε στον δεύτερο γύρο, σε ισάριθμα παιγνίδια). Ο ίδιος προπονητής είναι που καθόταν στον πάγκο της ομάδας, όταν αυτή πέτυχε την μεγαλύτερη νίκη της ιστορίας της στην Superleague (5-1 επί του Άρη στο Αγρίνιο). Και γενικά αυτός είναι που καλείται μετά από κάθε άτυχη επιλογή προπονητή από πλευράς της ΠΑΕ, για να βγάλει τα κάστανα απ’ τη φωτιά. Τα συμπεράσματα, δικά σας…

Υ.Γ: Δεν υποστηρίζω πως για την εικόνα της ομάδας μέχρι στιγμής, ευθύνεται μόνο ο προπονητής, αλλά έχει και αυτός μεγάλο μερίδιο ευθύνης.

Νόρα Καρατσικάκη - Κλινικός Διαιτολόγος - Διατροφολόγος