Η πραγματικότητα μας ξεπερνά. Ο ιστορικός χρόνος κυλάει πολύ πιο γρήγορα απ’ όσο ανασαίνουμε. Η εποχή μας καλεί να κατανοήσουμε τα γεγονότα και τα φαινόμενα.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, στην προσπάθειά μας να εξηγήσουμε την τρομοκρατία, θα κάνουμε λάθη. Όμως είναι προτιμότερο να κάνουμε λάθη, από το να σιωπήσουμε για να μην εκτεθούμε από τα λάθη που θα κάνουμε.
Ο φόβος μην κάνουμε λάθος σ’ αυτό που θα πούμε ή σ’ αυτό που θα γράψουμε, δεν διαφέρει από τον άλλο φόβο ότι, μπαίνοντας στο μετρό της Αθήνας, θα σκάσει μια βόμβα στο πλάι μας…
Όπως έγινε στις Βρυξέλλες. Ή σ’ εκείνο το γήπεδο στο Ιράκ, σ’ ένα χωριό, το Αλ Ασρίγια: Ενας έφηβος, βομβιστής αυτοκτονίας του Ισλαμικού Κράτους, ανατινάχτηκε σκοτώνοντας 65 ανθρώπους…
Αλήθεια, γιατί έμειναν άκλαυτοι οι νεκροί του Αλ Ασρίγια, αν και ήταν διπλάσιοι από εκείνους των Βρυξελλών; Η απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα θ’ αποδείκνυε πέραν πάσης αμφιβολίας την υποκρισία που διέπει την αντίληψη και τον λόγο τόσο των Ευρωπαίων, όσο και ημών.
Να συνυπολογιστεί δε και η είδηση από το Πακιστάν: “Τουλάχιστον 65 άτομα έχασαν τη ζωή τους και περισσότερα από 280 τραυματίστηκαν σε επίθεση αυτοκτονίας έξω από πάρκο στη Λαχώρη, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας. Οι περισσότεροι εκ των θυμάτων και των τραυματιών είναι γυναίκες και παιδιά. Την ευθύνη ανέλαβε ένα παρακλάδι των Ταλιμπάν, η οργάνωση Τζαμαάτ – ουλ-Αχράρ. Στόχος ήταν η μικρή χριστιανική κοινότητα του Πακιστάν”.
Η πραγματικότητα γύρω μας είναι ωμή.
Αμέσως μετά την επίθεση στις Βρυξέλλες το Ισλαμικό Κράτος έκαμε μία δημοσκόπηση στο φόρουμ al – Minbar, το οποίο χρησιμοποιείται από εξτρεμιστές και όπως αναφέρει η Washington Times θέτει το εξής ερώτημα: «ποια θα πρέπει να είναι τα χρώματα που θα φωτιστεί ο Πύργος του Άιφελ την επόμενη φορά;».
Αυτό, όπως εξηγεί η Washington Times, έρχεται λίγα 24ωρα μετά τον συμβολικό φωτισμό του Πύργου του Άιφελ στα χρώματα της σημαίας του Βελγίου ως ένδειξη συμπαράστασης μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις την περασμένη Τρίτη.
Όπως φαίνεται από τα αποτελέσματα, στην κορυφή της λίστας έρχεται το Ηνωμένο Βασίλειο με ποσοστό 50%, ενώ ακολουθεί η Ρωσία με 33,33%. Ψηλά στη λίστα βρίσκεται η Γερμανία με ποσοστό 22,22% ενώ ακολουθούν οι ΗΠΑ και η Ιταλία με 16,67%.
Στο μεταξύ, ο επικεφαλής της Europol Ρομπ Γουέινραϊτ δήλωσε ότι σε όλη τη «Γηραιά Ήπειρο» υπάρχουν 5.000 ύποπτοι τρομοκράτες, λίγες ώρες μετά το δημοσίευμα του Associated Press ότι το Ισλαμικό Κράτος έχει εκπαιδεύσει 400 «μαχητές» για να επιτεθούν στην Ευρώπη. «Φαίνεται ως εάν η τρομοκρατία, η οποία μας χτυπά σήμερα, να ήταν εισαγόμενη, αλλά εκείνοι οι οποίοι διαπράττουν αυτές τις πράξεις γεννήθηκαν στην πραγματικότητα εδώ, συχνά μάλιστα και οι γονείς τους. Πέρασαν από τα σχολεία μας και έλαβαν ενεργά μέρος στην κοινωνική μας ζωή. Δίνουν την εντύπωση μόνο ότι έρχονται από αλλού, ενώ είναι από δω», είπε o Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ σε κοινή συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα «Die Welt», την ιταλική «La Repubblica», την ισπανική «El País», τη βελγική «Le Soir», τη γαλλική «Le Figaro» και τις ελβετικές «La Tribune de Genève» und «Der Tagesanzeiger».
Αποδείχτηκε ότι τα σχέδια των τρομοκρατών ήταν να χτυπήσουν τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Βελγίου. Να προκαλέσουν όλεθρο στην καρδιά της Ευρώπης. Μάλιστα κατά τις έρευνες των αρχών βρέθηκε βίντεο στο οποίο οι τρομοκράτες κατέγραφαν τις κινήσεις του διευθυντή των πυρηνικών σταθμών! Αυτό κι αν θα ήταν ο Αρμαγεδδών…
Αν συνυπολογίσει κανείς ότι οι τρομοκράτες των Βρυξελλών είχαν τρεις βόμβες, όμως ο άνδρας με το καπέλο και τα λευκά ρούχα δεν την πυροδότησε, ο τρόμος από αυτό πολλαπλασιάζεται. Βάλε επίσης ότι: Οι τρεις δράστες, σύμφωνα με το βελγικό τηλεοπτικό δίκτυο VTM TV, ζήτησαν ένα μεγάλο ταξί να χωράει τρεις επιβάτες και πέντε βαλίτσες. Όταν έφτασε το ταξί για να τους παραλάβει, συνειδητοποίησαν ότι το ταξί δεν ήταν τόσο μεγάλο, ώστε να χωρέσει και τις πέντε βαλίτσες όπου είχαν κρύψει τα εκρηκτικά. Κάτι που σύμφωνα με πληροφορίες τους εκνεύρισε. Αναγκάστηκαν όμως να αφήσουν τη μια βαλίτσα στο σπίτι και να μπουν στο ταξί για το αεροδρόμιο.
Όλα αυτά μαζί λένε το εξής απλό: Η επίθεση στις Βρυξέλλες θα μπορούσε να είναι εξ ίσου οδυνηρή μ’ εκείνη των δίδυμων πύργων. Εξ ίσου οδυνηρή, εξ όσου όμως και συμβολική. Όπως οι δίδυμοι πύργοι ήταν το σύμβολο του παγκόσμιου εμπορίου, έτσι και οι Βρυξέλλες είναι το σύμβολο της Ενωμένης Ευρώπης. Μια επίθεση στα κέντρα – σημάδια του Δυτικού Κόσμου, περνάει πολλαπλά μηνύματα. Οι επιλογές αυτές δεν είναι καθόλου τυχαίες. Και, προφανέστατα, ΔΕΝ έχουν θρησκευτικό υπόβαθρο. Θα ήταν αφέλεια να πιστέψει κανείς ότι όλα αυτά αποβλέπουν στην επικράτηση του Ισλάμ… Δεν είναι το Ισλάμ που απειλεί την ανθρωπότητα. Το Ισλάμ χρησιμοποιείται ως εργαλείο από δυνάμεις που έχουν πολύ πιο εξειδικευμένες βλέψεις επί της ανθρωπότητος, βλέψεις κάθε άλλο, παρά θρησκευτικές, κάθε άλλο παρά Ισλαμικές….
Θα ήταν ισλαμική απειλή, αν η επίθεση στην Ευρώπη περιοριζόταν στη μεγαλύτερη μετακίνηση πληθυσμών της Ιστορίας που συμβαίνει αυτό τον καιρό. Όμως οι δυνάμεις αυτές, όποιες κι αν είναι, δεν περιορίζονται σε αυτήν. Την χρησιμοποιούν για να καλύψουν το ντορό τους, για να διευκολυνθεί η κίνησή τους, αλλά οι επιθέσεις που φοβίζουν την Ευρώπη, βασίζονται σε Ευρωπαίους μουσουλμάνους δεύτερης και τρίτης γενιάς, όχι σε πρόσφυγες, ούτε σε μετανάστες. Και είναι σημαντικό να το καταλάβουμε αυτό, επειδή έτσι θα σταθμίσουμε και την στάση μας απέναντι σε κατατρεγμένους συνανθρώπους.
Αλλά τότε… που αποβλέπουν;
Θα γίνει αντιληπτό πού αποβλέπουν από την κλιμάκωση των επιθέσεων που, δυστυχώς, πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Κλιμάκωση που θα μας βάλει να σκεφτούμε απλά: Αφού δεν είναι Ισλαμική η απειλή, τότε τι είναι; Ποια είναι αυτή η τόσο ισχυρή δύναμη που επιτίθεται στους δίδυμους πύργους το 2001 και στις Βρυξέλλες το 2016; Ποια είναι αυτή η πανίσχυρη δύναμη που μπορεί να έχει τόσο μεγάλη χρονική διάρκεια, να συντηρεί ένα τόσο εκτεταμένο τρομοκρατικό δίκτυο και ν’ απειλεί τον κόσμο όλο με κλιμάκωση αυτού του πολέμου; Κι αν δεν ξέρουμε ποια είναι (πώς θα μπορούσαμε άλλωστε) μήπως μπορούμε να δούμε σε τι αποβλέπει, αφού, φως φανάρι, δεν αποβλέπει στην παγκόσμια εξάπλωση του Ισλάμ;
Αυτό… μάλλον μπορούμε να το δούμε… Είναι προφανές: Η εξουσία. Όχι εξουσία σε ένα κράτος, αλλά η παγκόσμια εξουσία. Σ’ αυτήν αποβλέπει! Κι όταν διαπιστώνουμε πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η κοσμοκράτειρα Αμερική τρέμει τη δύναμη αυτή, αλλά δεν ξέρει τι να κάνει απέναντί της, ούτε μπορεί να κάνει κάτι… καταλαβαίνουμε ότι η δύναμη που επιτίθεται στον κόσμο, δεν είναι κάποια κρατική, ούτε μία θρησκευτική οντότητα, αλλά μια υπερκρατική, υπερεθνική, υπερθρησκευτική, υπερπολιτική, άρα οικονομική δύναμη, που ενδιαφέρεται για την άσκηση μιας παγκόσμιας εξουσίας.
Γέννημα θρέμμα του καπιταλισμού, αυτή η “τάξη των χρυσοκανθάρων” που κατέχει την οικονομική αυτή δύναμη, διαμορφώνει το καθεστώς της επί του πλανήτη, “πατάει γκάζι” τον τελευταίο καιρό, αλλά βάζει στην ανθρωπότητα ένα ζήτημα:
Πώς ονειρευόμαστε το αύριο; Πώς θέλουμε τη ζωή στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, στον κόσμο όλο; Θ’ αποδεχτούμε βουβά το Σχέδιο των εξουσιαστών, λες και δε μένει τίποτα να κάνουμε πια; Κι οι νέοι, στην Ελλάδα, που κατηγορούν φριχτά τη “Γενιά του Πολυτεχνείου” για τον άθλιο κόσμο που παρέδωσε στα παιδιά της, τι θα πουν αύριο για τον κόσμο που θα παραδώσουν αυτοί πια στα δικά τους παιδιά; Πώς θα είναι ο κόσμος το 2056 αν δεν κάνουμε κάτι τώρα;
