Το μουντιάλ μόλις τελείωσε και το στερητικό σύνδρομο για τους ποδοσφαιρόφιλους όλου του πλανήτη μόλις άρχισε. Η Γερμανία σήκωσε το πολυπόθητο τρόπαιο, ο Μέσι και η παρέα του κατέλαβαν τη δεύτερη θέση, η Ολλανδία για πρώτη φορά σε Παγκόσμιο Κύπελλο αποχώρησε αήττητη από τη διοργάνωση κερδίζοντας στο μικρό τελικό τους διοργανωτές, και η Βραζιλία διασύρθηκε με δέκα γκολ στα δύο τελευταία παιχνίδια.
Ένα από τα καλύτερα μουντιάλ μέχρι σήμερα, με τα περισσότερα γκολ μαζί με αυτό της Γαλλίας του 1998, με πολλές εκπλήξεις, συγκινήσεις, αλλά και εμφανίσεις ποδοσφαιριστών που ξεχώρισαν. Αμφίρροπες αναμετρήσεις, διασυρμοί, πολλά γκολ, παρατάσεις, προκρίσεις και αποκλεισμοί στα πέναλτι, γενικά ένα απολύτως χορταστικό θέαμα για όλα τα γούστα…
Με λίγα λόγια ένα Παγκόσμιο Κύπελλο με τα όλα του, που δεν του έλλειπε τίποτα και ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Το πρώτο που κατακτά ευρωπαϊκή ομάδα επί αμερικανικού εδάφους και μάλιστα έχοντας κερδίσει και τις δύο μεγάλες λατινοαμερικανικές δυνάμεις Βραζιλία και Αργεντινή!
Εκτός όμως από όλα τα παραπάνω, η FIFA φρόντισε από αυτό το μουντιάλ να μη λείψει και μία αρκετά μεγάλη παραφωνία λίγο πριν την απονομή του τροπαίου… Κάτι που ουσιαστικά δεν αλλάζει τίποτα, αλλά ευνοεί ένα από τα αγαπημένα παιδιά της ομοσπονδίας, αδικώντας κάποιους ποδοσφαιριστές που ίσως το άξιζαν περισσότερο…
Αυτό δεν ήταν άλλο από την απονομή του βραβείου του MVP του Παγκοσμίου Κυπέλλου στον Λιονέλ Μέσι. Ένα βραβείο που δικαιωματικά ανήκει στον κορυφαίο της διοργάνωσης, τον ποδοσφαιριστή που εντυπωσίασε περισσότερο με τις εμφανίσεις του και έκανε τη διαφορά για την ομάδα του. Με αυτή τη λογική λοιπόν, αυτό το βραβείο τουλάχιστον φέτος, δεν άξιζε να το πάρει ο Αργεντινός.
Δεν άξιζε να το πάρει καθώς ούτε τη διαφορά έκανε για την Αργεντινή, ούτε ο καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης ήταν, ούτε τα περισσότερα γκολ έβαλε, ούτε τις περισσότερες ασσίστ έβγαλε, ούτε ο καλύτερος μεσοεπιθετικός ήταν, ούτε το τουρνουά κατέκτησε η ομάδα του, ούτε καν ο ηγέτης της εθνικής του δεν ήταν… Ουσιαστικά, ο μόνος λόγος που ανακηρύχτηκε MVP, ήταν επειδή τον λένε Λιονέλ Μέσι και αποτελεί αυτή τη στιγμή το πιο “hot” όνομα του Παγκοσμίου Ποδοσφαίρου.
Οι καλύτεροι της διοργάνωσης βάσει στατιστικών ήταν όλοι Γερμανοί, ενώ οι MVP του τελικού, πάλι βάσει της στατιστικής, ήταν ο απροσπέλαστος Μπόατεγκ στο κέντρο της άμυνας και ο Σβαϊνστάιγκερ που ήταν το ίδιο δημιουργικός όσο και αποτελεσματικός στα αμυντικά του καθήκοντα στο χώρο του κέντρου. Πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης ήταν ο Χάμες Ροντρίγκες της Κολομβίας που είχε να παίξει από τα προημιτελικά, ενώ ηγέτης της Αργεντινής όπως αποδείχθηκε, ήταν ο παίκτης που την βοήθησε περισσότερο από κάθε άλλο με την ψυχή, το πάθος, αλλά και το αγωνιστικό του πρόσωπο, ο Χαβιέρ Μασεράνο.
Άρα με ποια λογική ανακηρύσσεται MVP της διοργάνωσης ένας ποδοσφαιριστής που αν και επιθετικός, πέτυχε όλα του τα γκολ στη φάση των ομίλων της διοργάνωσης (ένα με Βοσνία, ένα με Ιράν και δύο με Νιγηρία). Ένας παίκτης που είναι αποδεδειγμένα η αδυναμία τόσο της FIFA όσο και του προέδρου της Σεπ Μπλάτερ (μάλλον αυτή θα είναι η απάντηση) και που μόνο καλό δεν του κάνει αυτό το βραβείο, έτσι όπως ήρθε τη δεδομένη στιγμή…
