Ως συνήθως συμβαίνει, διογκώνουμε κάθε τι κακό και το γενικεύουμε, ενώ μειώνουμε κάθε τι καλό και το περιορίζουμε. Αυτή η γενίκευση που δεν διαφέρει από τον φασισμό, συνέβη αυτόν τον καιρό, όπου η Κοινή Γνώμη άφωνη μαθαίνει για το τρελό πάρτυ που γινόταν με τις ΜΚΟ. Έτσι το λένε τα κανάλια και οι εφημερίδες: «Τις ΜΚΟ».
Εκείνο το αόριστο «τις» γίνεται οριστικό και αμετάκλητο για όλες τις ΜΚΟ, χωρίς εξαίρεση. Κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να διαχωρίσει «τις ΜΚΟ» από τους λωποδύτες που, οικειοποιούμενοι τον χαρακτηρισμό της Μη Κερδοσκοπικής Οργάνωσης, λεηλατούσαν το Δημόσιο Ταμείο. Όλοι και όλα στο ίδιο τσουβάλι.
Το επισημαίνει ο Κωνσταντίνος Λιαρίκος επικεφαλής προγράμματος και λειτουργιών του WWF Ελλάς, στο Protagon.gr: “Κινδυνεύουμε να μπούμε σε μία πορεία που θα στραγγαλίσει τον χώρο των ΜΚΟ, θ’ αποθαρρύνει εντελώς τους έτσι κι αλλιώς λίγους ενεργούς πολίτες και θ’ αφήσει τη χώρα φτωχότερη σε κοινωνικό κεφάλαιο και πολύ πιο αδύναμη απέναντι στα προβλήματά της”. Και συμπληρώνει: “Η συζήτηση που γίνεται σήμερα για τις ΜΚΟ, είναι μία συζήτηση άστοχη και καταστροφική. Τη θέση της πρέπει άμεσα να πάρει μία ουσιαστική συζήτηση για τον ρόλο που χρειαζόμαστε ως κοινωνία από τις ΜΚΟ”.
Πρόκειται βεβαίως για την ίδια εκείνη γενίκευση που ΔΕΝ εξαιρεί τους καλούς πολιτικούς από τους κακούς, τους καλούς δημοσίους υπαλλήλους από τους επίορκους ή τους έντιμους δημοσιογράφους από τους λωποδύτες. Ότι κάποιοι επιτήδειοι χρησιμοποίησαν τις ΜΚΟ για να βάλουν χέρι στο Δημόσιο Ταμείο, είναι γεγονός πέραν πάσης αμφιβολίας. Όμως δεν φταίει η θεσμός του Δήμου, αν ο Δήμαρχος καταχραστεί το Δημοτικό Ταμείο, ούτε φταίει ο θεσμός του Τύπου, αν κάποιοι δημοσιογράφοι ξεπουλήθηκαν στην πολιτική εξουσία.
Δεν είναι τόσο που τόσοι έφαγαν τόσα χρήματα μέσω τόσων ΜΚΟ. Αυτή η ζημιά μπορεί να διορθωθεί με επιστροφή των χρημάτων ή με δήμευση περιουσιών που αποκτήθηκαν παράνομα. Η ζημιά είναι άλλη και πολύ μεγαλύτερη: Είναι που δηλητηριάζεται θανάσιμα η κοινωνία, δεν εμπιστεύεται πλέον κανέναν και τίποτα. Είναι ανυπολόγιστη ζημία, διότι αυτή η δηλητηρίαση μας οδηγεί στην κατάρρευση ως κράτος ή ως έθνος και, τελικά, ως ανθρώπινα όντα.
