Το Τμήμα Ενηλίκων του Ερασιτεχνικού Θεάτρου της Κοινωφελούς Επιχείρησης του Δήμου Αγρινίου, παρουσιάζει στο Δημοτικό Θέατρο Αγρινίου την παράσταση “Λωξάντρα” της Μαρίας Ιορδανίδου, την Κυριακή 28 Μαΐου 2017 (21:15), στο Δημοτικό Θέατρο Αγρινίου. Είσοδος Ελεύθερη.
Διανομή (με σειρά εμφάνισης)
Βάσω Μαραβέλη, Αλεξία Καμμένου, Δημήτρης Στογιάννης, Ιωάννα Νικολάου, Ράνια Πιτένη, Ανδριάνα Ντάλα, Αλεξάνδρα Κούκου, Νένα Παλιογιώργου, Δώρα Τριανταφύλλου, Ελένη Πετράκου, Θοδωρής Σαράμπαλης, Μαρία Τσιρογιάννη, Χριστόφορος Καμμένος, Δήμητρα Κατσάμπα, Γεωργία Λαμπρακοπούλου, Χρυσαυγή Κούτσικου, Λίνα Κολοβού, Σίμος Πετρόπουλος, Γιώργος Καραβούλιας, Λένα Μάλαινου, Δήμητρα Αλεξά, Μέλισσα Σελεβίστα, Φωτεινή Παπαγεωργίου, Ευγενία Βλάχου, Βιβή Καμμένου.
Τραγούδι: Χριστίνα Βιτσέντζου. Μουσικοί: Γιώργος Αθανασόπουλος, Σήφης Κανιαδάκης.
Πολύτιμη η βοήθεια των Ελένη Καρανταλή, Κατερίνα Κουτσικάκη, Δημήτρη Παπαγεωργίου.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Κάτια Ζαρκάδα.
Κοστούμια: Paul Christophe.
Φωτισμοί: Δημήτρης Παπαδάκης-Γιάννης Τσάμπος.
Λίγα Λόγια για το Έργο:
Το έργο είναι βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο που γράφτηκε το 1963 από την Μαρία Ιορδανίδου και αφηγείται την ιστορία της Πολίτισσας γιαγιάς της. Υπέροχες μυρωδιές και γεύσεις βγαίνουν από την κατσαρόλα της Λωξάντρας, γιατί χρησιμοποιεί τα καλύτερα συστατικά: γέλιο, κέφι, μεράκι ,φροντίδα για τους άλλους και κυρίως αγάπη.
Αγάπη για τους ανθρώπους αλλά και για τη ζωή. “…Γουστάρει το καθετί. Τις ελιές και το χαβιάρι. Και τη βροχή και τη λιακάδα. Χαίρεται που ζει ,που βλέπει, που ακούει. Τη δουλειά που κάνει την αγαπάει…”
Και εκείνο που ξέρει καλύτερα απ’ όλα η Λωξάντρα είναι η τέχνη της ανοιχτής αγκαλιάς. Είναι γενναία η Λωξάντρα. Όχι μόνο γιατί θα δείξει θάρρος στις δυσκολίες ,αλλά κυρίως γιατί έχει το θάρρος να επιλέγει το φως και όχι το σκοτάδι, την ελπίδα και όχι τον φόβο, την ζωή και όχι τον θάνατο. “…γιατί εκείνο έτσι είναι…”.
Η απλότητα της σοφίας. Η σοφία της απλότητας.
Σημείωμα Σκηνοθέτη:
Μέσα από την ιστορία της Λωξάντρας, η Μαρία Ιορδανίδου ξαναζωντανεύει μια ολόκληρη εποχή, ακόμα και ”τώρα, που όλα αυτά πέρασαν και το χορτάρι της λησμονιάς αρχίζει κιόλας να φυτρώνει”.
Στόχος ήταν να κρατηθεί και να υπηρετηθεί το πνεύμα της ιστορίας της Λωξάντρας.
Να επιτευχθεί μια ζωντανή συνομιλία με την ιστορία. Κι έτσι ξεκινήσαμε ένα ταξίδι σε τόπους κ χρόνους. Συναντήσαμε χαρακτήρες που αναπλάθουν εποχές και εικόνες παλιές, εικόνες τρυφερές, εικόνες ανθρώπινες…
Γνωρίσαμε την ντοπιολαλιά της Λωξάντρας, όπως «Αδικιωρισμένε», «Σφαή», «Σους μπρε»
Γευτήκαμε -όχι μόνο εξαιτίας των φαγητών- μια όμορφη εποχή που τα κοσμοϊστορικά γεγονότα διαδέχονταν το ένα το άλλο μα έμενε σταθερή η πίστη στη ζωή, η πίστη στον άνθρωπο.
Ένας ύμνος προς τη ζωή.
