Κοιτάμε μπροστά… ενίοτε ψηλά!

min-exartasai

Οι άνθρωποι συχνά έχουμε την τάση να κοιτάμε συνέχεια πίσω, να ανακυκλώνουμε τις αναμνήσεις και να μένουμε στάσιμοι εκεί. Αυτό που καταφέρνουμε όμως είναι να χάνουμε το παρόν. Τι έγινε, τι είπε ο άλλος, πάει πέρασε. Κολλάμε σε μια ανάμνηση, με αποτέλεσμα κάθε λεπτό να περνάει χωρίς να κάνουμε τίποτα παραπάνω από το να φθειρόμαστε. Το γεγονός ότι κάποιοι δεν μας συμπεριφέρθηκαν όπως θα έπρεπε, πρέπει να μας χαροποιεί. Ναι, γιατί έτσι την επόμενη φορά θα είμαστε πιο προσεκτικοί όταν θα επιλέγουμε ένα φίλο. Εξάλλου ο καθένας είναι άξιος της μικροπρέπειας που κουβαλάει!

Ο Ν. Εγγονόπουλος είχε πει κάτι εξαιρετικό. Δεν γράφω. Ζω. Τα ποιήματα γράφονται με τη ζωή μας.

Όλες οι εμπειρίες είναι απαραίτητες για να εκτιμήσεις αυτούς που αξίζουν και για να μάθεις να αδιαφορείς. Ειδικά για κάτι ανθρώπους που δεν κάνουν τίποτα παραπάνω από το να ασχολούνται όλη τη μέρα μαζί σου. Και η καλύτερα δοκιμασμένη απάντηση προς αυτούς είναι κάτι που συνιστώ ανεπιφύλακτα. Η Στωική Απάθεια!

Έλλειψη κάθε πάθους, θυμού ή λύπης και η προσωπική αναζήτηση της αρετής. Να μην πέφτουμε στο επίπεδο κανενός. Απλά να επιδιώκουμε να αυτοβελτιωθούμε και να γινόμαστε καλύτεροι. Να έχουμε ως μέτρο σύγκρισης τον ίδιο τον εαυτό μας και όχι τους άλλους. Και φυσικά να μην αφήνουμε κανέναν να μας κλέβει τα όνειρα!

kammenos-banner-inner

Νόρα Καρατσικάκη - Κλινικός Διαιτολόγος - Διατροφολόγος