Η ανεργία απειλεί την ευρωζώνη, όχι μόνο την Ελλάδα
Μέχρι το 2016 μπορεί να υπάρχουν στην ευρωζώνη 4,5 εκατομμύρια επιπλέον άνεργοι, αν δεν εφαρμοστούν οικονομικές πολιτικές που να ευνοούν την ανάπτυξη και την απασχόληση, προειδοποιεί η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας (ILO) σε μελέτη της που δόθηκε στη δημοσιότητα αρχές Ιουλίου 2012. Την είδηση αλιεύσαμε στο www.newsbeast.gr.
Το άρθρο ανέφερε τα εξής ανατριχιαστικά: “Αυτή τη στιγμή υπάρχουν 17,4 εκατομμύρια άνθρωποι που ζητούν δουλειά στην Ευρώπη, δηλαδή η ανεργία φτάνει το 11%, υπογραμμίζει η ILO, η οποία εκφράζει ιδιαίτερη ανησυχία για την ανεργία των νέων που φτάνει στη ζώνη το 22%, αλλά αγγίζει το 30% στην Ιταλία, την Πορτογαλία και τη Σλοβακία και το 50% στην Ισπανία και την Ελλάδα. Το 44% αυτών που ζητούν εργασία βρίσκεται στην ανεργία εδώ και περισσότερο από ένα χρόνο.
Ο Χουάν Σομαβία, ο γενικός διευθυντής της ILO, απηύθυνε αυστηρή προειδοποίηση προς τις ευρωπαϊκές χώρες, εκτιμώντας ότι θα πληγούν όλες, ακόμη και αυτές που πλήττονται τώρα λιγότερο, αν δεν υπάρξει μια ριζική αλλαγή πολιτικής, αναφέρει το ΑΜΠΕ-ΜΠΕ.
«Αν δεν υπάρξει αλλαγή πολιτικής, όλες και εννοώ όλες οι χώρες της ευρωζώνης θα πληγούν, τόσο αυτές που αντιμετωπίζουν προβλήματα όσο και αυτές που πηγαίνουν καλύτερα», δήλωσε παρουσιάζοντας τη μελέτη στους δημοσιογράφους.
«Συνειδητοποιούμε ολοένα και περισσότερο πως μια προσέγγιση βασισμένη αποκλειστικά στη δημοσιονομική λιτότητα θα έχει επιπτώσεις στην απασχόληση χωρίς εντούτοις να μειώσει με τρόπο σημαντικό τα δημοσιονομικά ελλείμματα», επισημαίνεται στη μελέτη. Η μελέτη συνιστά πολιτικές επενδύσεων και μια ανόρθωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να διευθετηθεί γρήγορα το ζήτημα της ρευστότητας πολλών τραπεζών.
Η ILO τονίζει ότι οι νέοι δεν πρέπει να μείνουν αιχμάλωτοι της επισφαλούς εργασίας και αναφέρει ως υποδείγματα τις πολιτικές που εφαρμόζονται από τις σκανδιναβικές χώρες, την Αυστρία, το Βέλγιο και την Ολλανδία. Στη μελέτη γίνεται αναφορά σε προγράμματα εκπαίδευσης που διευκολύνουν τη μετάβαση από το σχολείο στην εργασία, όπως στη Σουηδία, όπου το 46% των νέων που ζητούν δουλειά πέτυχαν να βρουν χάρη σ’ αυτή την εγγύηση. «Με μια στρατηγική ανάπτυξης στην ευρωζώνη επικεντρωμένη στην απασχόληση, η ανάκαμψη εξακολουθεί να είναι εφικτή μέσα στο πλαίσιο του ενιαίου νομίσματος», υπογραμμίζεται στη μελέτη της ILO”.
Έτσι έγραφε το άρθρο. Εξειδικεύοντας αυτή την πραγματικότητα της Ευρωζώνης στην Ελλάδα, θα διαπιστώσουμε ότι το πρόβλημα είναι και θα γίνει πολύ οξύτερο απ’ όλες τις άλλες χώρες. Η σκέψη δε να φύγουν οι νέοι γι’ αλλού, θ’ αποδειχτεί ακόμα χειρότερος εφιάλτης από το να μείνουν. Τίποτε δε μπορεί να μας σώσει έξωθεν. Ούτε η αλληλεγγύη των Ευρωπαίων, ούτε οι επενδύσεις. Θα πρέπει να στηριχτούμε αποκλειστικά στις δικές μας δυνάμεις. Σημειώνοντας αυτό, δεν έχουμε καμία ελπίδα να μας ακούσουν οι άφρονες πολιτικοί, θα φωνάξουμε όμως για ακόμα μία φορά την άποψή μας ότι η Ελλάδα πρέπει επειγόντως και εγκαίρως να οργανώσει την εγχώρια βιομηχανία παραγωγής τροφίμων, επειδή είναι ο μόνος τρόπος να μην πεινάσει ο λαός, αφενός, και αφετέρου, επειδή είναι ο μόνος τομέας που προσφέρεται για δημιουργία θέσεων εργασίας σε ολόκληρη την πυραμίδα της παραγωγικής αυτής αλληλουχίας, οικοδόμημα που ακουμπάει άμεσα και στρατηγικά στην άλλη ατμομηχανή της Ελληνικής Οικονομίας, τον τουρισμό, δεν νοείται Τουριστική βιομηχανία, χωρίς την εγχώρια παραγωγή τροφίμων για τους τουρίστες.
Αυτή την απλή αλλά ζωτική εξίσωση δεν την καταλαβαίνει κανείς από τους ιθύνοντες. Γιατί άραγε; Τους εμποδίζει κάτι; Μήπως είναι προδότες; Ή μήπως απλά είναι ηλίθιοι;
