Αδικημένος ο Παναιτωλικός από την ήττα και την έκταση του σκορ στην αναμέτρηση με τον Ολυμπιακό στο “Γ. Καραϊσκάκης”. Πάλεψε η ομάδα του Αγρινίου έχοντας να αντιμετωπίσει εκτός από τον ισχυρό αντίπαλο, μία όχι ακριβοδίκαιη διαιτησία, αλλά και την ατυχία. Σε κάθε περίπτωση όμως κέρδισε τις εντυπώσεις και απέδειξε πως έχει δυνατότητες για πιο ψηλά στον βαθμολογικό πίνακα.
Προερχόμενος από δύο θετικά αποτελέσματα, σε πρωτάθλημα και κύπελλο, ο Παναιτωλικός είχε πολύ δύσκολο έργο αυτή την αγωνιστική στην έδρα του πρωτοπόρου του πρωταθλήματος. Ήθελε να αποδείξει πράγματα μετά από ένα χρονικό διάστημα μετριότητας και άτυχων αποτελεσμάτων, με εξαίρεση την τελευταία εβδομάδα. Ο Ολυμπιακός ήθελε να κλείσει με νίκη τη χρονιά και να διατηρήσει την σημαντική βαθμολογική διαφορά από τον δεύτερο. Τελικά ευχαριστημένος έμεινε στο τέλος ο Ολυμπιακός, έστω κι αν το αποτέλεσμα δεν αντικατοπτρίζει ακριβώς το τι έκαναν οι δύο ομάδες μέσα στον αγωνιστικό χώρο.
Στο πρώτο μισό του αγώνα, βάσει της σπουδαιότητας των ευκαιριών που δημιούργησαν οι δύο ομάδες, ο Παναιτωλικός ίσως δικαιούνταν να τελειώσει προηγούμενος το ημίχρονο. Οι δύο κλασικές ευκαιρίες με Ρόσα και Μάρκος Πάουλο το δικαιολογούν απόλυτα αυτό (πολύ άτυχοι στο τελείωμα των φάσεων), τη στιγμή που οι γηπεδούχοι είχαν να αντιπαραθέσουν ως κλασική ευκαιρία μόνο το δοκάρι του Καρντόσο στις καθυστερήσεις. Ελεγχόμενη και η απόφαση του (άτολμου;) Κούλα Χασάν να μην καταλογίσει πέναλτι στην ανατροπή του Ουάρντα από τον Ντε Λα Μπέγια, όταν αυτός του πέρασε την μπάλα και όρμησε προς την εστία και ο ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού έπεσε πάνω του με εμφανή σκοπό να τον εμποδίσει να φτάσει στην μπάλα.
Στην επανάληψη το παιχνίδι απέκτησε ακόμη μεγαλύτερη ομορφιά αφού οι φάσεις μύριζαν γκολ. Ο Κούσας κατάφερε με ωραία κεφαλιά να βάλει μπροστά στο σκορ τους Αγρινιώτες όμως ο Σεμπά ισοφάρισε φέρνοντας το παιχνίδι στα ίσια, στις πρώτες τελικές των δύο ομάδων στην επανάληψη. Ή πίεση των γηπεδούχων αυξάνονταν, όμως ο Παναιτωλικός ήταν επικίνδυνος στην κόντρα και όσο περνούσε η ώρα η ψυχολογία διαμορφώνονταν ανάλογα για τις δύο ομάδες. Ο Ολυμπιακός απείλησε με το δοκάρι του Μανθάτη, τον οποίο ευνόησε η κόντρα στο σώμα αντιπάλου, όμως όσο περνούσε η ώρα με την ισοπαλία ευνοούνταν ψυχολογικά ο Παναιτωλικός. Εκεί που όλα έδειχναν πως θα διαρκούσε το θρίλερ μέχρι το τέλος, μια και παίζονταν το τελευταίο δεκάλεπτο, μέσα σε δύο λεπτά Καρντόσο και Φιγκέϊρας (τυχερό γκολ μετά από κόντρες) έδωσαν τη νίκη στην ομάδα τους κάνοντας την ανατροπή και δίνοντας τέλος στις αποδοκιμασίες των φιλάθλων τους στην κερκίδα. Σε ένα χρονικό σημείο όπου ο Παναιτωλικός δεν είχε ούτε τα χρονικά περιθώρια, ούτε την ψυχολογία να αντιδράσει. Μην έχοντας πια στον αγωνιστικό χώρο και τους σημαντικούς για το παιχνίδι του Ρόσα και Ουάρντα που ο Μαντζουράκης τους είχε αλλάξει με αμυντικούς.
Σαφώς και θα μπορούσε να είναι διαφορετικό το αποτέλεσμα, σαφώς και είναι λογικό να υπάρχει μια αίσθηση πικρίας στον Παναιτωλικό που δικαιούταν ίσως κάτι παραπάνω. Στάθηκε πολύ καλά στο γήπεδο και κοίταξε στα μάτια τον αντίπαλο στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα.
Υ. Γ. Καταντάει προκλητικό κάθε φορά η διαιτησία να παίζει τόσο αβανταδόρικα τον Ολυμπιακό. Δεν ήταν μόνο το πέναλτι που δεν έδωσε ο Χασάν Κούλα, αλλά και οι κάρτες που χάρισε στους παίκτες του Ολυμπιακού.
