Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ που έμεινε στο σύνολό της στραβή κι ανέσωστη, ακαλλιέργητη και απαίδευτη, δεν έχει καμία δυνατότητα να κατανοήσει τα αυτονόητα.
ΑΛΛΑ η κοινωνία που δεν πείθεται δια του λόγου για τα υποτυπώδη, στο τέλος θα πεισθεί νομοτελειακά δια του ροπάλου.
ΟΙ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΕΣ (αλλά και οι ολιγαρχίες) συμβαίνουν και επικρατούν σε κοινωνίες που σκέπτονται κι ενεργούν απλοϊκά, απέχοντας ελάχιστα από τον ενστικτώδη τρόπο του ζωικού βασιλείου.
ΚΑΙ ΔΕΝ υπάρχει τρόπος να πείσεις τον απλοϊκό άνθρωπο για κάτι πιο περίπλοκο από το απλοϊκό βίωμα. Προϋπόθεση για τον διάλογο είναι η γνώση. Από μόνη της η ενημέρωση δε φτάνει.
ΛΟΙΠΟΝ, τι περισσότερο να κατανοήσει ο σύγχρονος Έλληνας από το σύστημα που λειτουργεί βάσει αυτών και των άλλων κανόνων; Δεν το κατανοεί!
ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ έναν κόσμο, σύνθετο ήδη και περίπλοκο, όσο δεν ήταν ποτέ στο παρελθόν, ορθωμένο μπροστά του ξαφνικά, δηλαδή βίαια.
ΔΕΝ ΚΑΤΑΝΟΕΙ καν τον διαχωρισμό ανάμεσα στις πραγματικές και τις τεχνητές προσωπικές του ανάγκες. Είναι ένα άτομο έρμαιο των πραγματικών και των τεχνητών επιθυμιών του.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ καμία ελπίδα για τον άνθρωπο αυτό. Ούτε είναι δίκαιο να μειώσει το ρυθμό εξέλιξής της η ανθρωπότητα για να μπορεί να παρακολουθεί τα βήματά της ο κάθε τεμπελάκος.
ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ αυτού του δρόμου θα μετατραπεί σε δικτατορία ακόμα και η αγαθότερη Δημοκρατία…
