ΜΕΡΙΚΕΣ φορές τα πράγματα γύρω μας κατακτούν το “απυρόβλητο”, βγαίνουν από μόνα τους εκτός κριτικής, ξεπερνάνε όλα τα όρια. Όπως η συγκυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου.
ΕΙΝΑΙ τόσα πολλά τα παράλογα που κάνουν οι κυβερνώντες που κάθε απόπειρα δημοσιογραφικής προσέγγισης ή κριτικής σε αυτά αποβαίνει μάταιη. Οι παραλογίες των αριστερών και των δεξιών συντρόφων της κυβέρνησης είναι καταιγιστικές.
ΜΕΝΕΙΣ άφωνος παρατηρώντας τ’ απίθανα! Τσιμπιέσαι… μήπως δε βλέπεις καλά, μήπως δεν ακούς, βάζεις θερμόμετρο μην ανέβηκε ο πυρετός σου και ήρθε ο λήρος.
ΟΤΑΝ το Όλον φτάνει σ’ αυτό το προκεχωρημένο σημείο, μόνο η νομοτέλεια μπορεί ν’ ακολουθήσει. Αλλά η νομοτέλεια δεν κάνει το χατίρι κανενός. Λειτουργεί όπως η Νέμεσις μετά την ύβρη: Τυφλά.
ΚΑΙ, ΝΕΜΕΣΙΣ, ίσον Δικαιοσύνη. Όχι η ανθρώπινη δικαιοσύνη, αλλά η Φυσική Δικαιοσύνη. Κάτι σαν το ποτάμι που πλημμυρίζει κάθε εκατό χρόνια και ανελέητα πνίγει τα χωριά που ξεφύτρωσαν άσκεφτα στην παρόχθια ζώνη.
ΕΙΝΑΙ κάτι σαν οργή Θεού που ξεσπά επί δικαίων και αδίκων. Μόνο αυτό μπορούμε να περιμένουμε πια: Τη Νέμεση.
ΖΗΣΑΜΕ στην εποχή των παχιών αγελάδων και τώρα ήρθε η εποχή των ισχνών. Ούτε πριν ένοιωθε κανείς τον κίνδυνο που θα ερχόταν, ούτε τώρα νοιώθει κανείς ποιο είναι το σωστό. ΟΙ ΔΥΟ εποχές, των παχιών και των ισχνών αγελάδων, έγιναν μία: Είναι τώρα η εποχή των μοσχαριών!
