Ας ελπίσουμε ότι η θεά Τύχη της Ελλάδας “φύσηξε” τα ζάρια προτού τα ρίξει. Η συγκυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου εφαρμόζει στο ακέραιο τη λαϊκή εντολή που πήρε στις 25 Ιανουαρίου. Στο ακέραιο; Αυτό θα το δούμε σύντομα. Είναι όμως η πρώτη φορά που μία κυβέρνηση “δεν μασάει τα λόγια της”. Στην πορεία της προς τους αναπόφευκτους συμβιβασμούς δεν τα στρογγυλεύει μετά τις εκλογές. Ναι; Ίσως και να το στρογγυλεύει! Κι αυτό θα το δούμε σύντομα. Μέχρι στιγμής εκφράζει το λαϊκό αίσθημα, όχι μόνο των πολιτών που ψήφισαν Σύριζα ή ΑΝΕΛ, αλλά και των άλλων, που, θύματα του φόβου, ψήφισαν άλλους κομματικούς (προδοτικούς, καθώς ελέγετο) σχηματισμούς.
Η ταύτιση του κυβερνητικού λόγου με τις προεκλογικές δεσμεύσεις είναι πρωτόγνωρη, παρά το γεγονός ότι χρειάστηκε να “ταραχτεί” ο πλανήτης ολόκληρος! Η Αμερική, η Κίνα, η Ρωσία, η Τουρκία, υπεράνω δε όλων η Ευρώπη, μέσα σε πέντε μέρες, ανακατώθηκαν. Ακόμα και οι “Ποδέμος” άρχισαν να διαχωρίζουν τη θέση τους. Σκιάχτηκαν!
Σε καλό να μας βγει… Οι Έλληνες πολίτες γνωρίζουν μέρες περηφάνιας και αξιοπρέπειας που τόσο πολύ τους έλειψαν! Τόσες ταπεινώσεις, τόσο φτύσιμο που υπέστησαν ενώπιον της οικουμένης, τόσος εξευτελισμός πέντε χρόνια συνέχεια, δε χορταίνουν αυτόν τον τσαμπουκά που θυμίζει τους πιο αγαπημένους αλήτες του Σχολείου των εφηβικών μας χρόνων… Μέχρι τώρα είχαμε τη “γενιά του Πολυτεχνείου” στην εξουσία. Από δω και πέρα θα έχουμε στην εξουσία τη “γενιά των μαθητικών καταλήψεων στα σχολεία”. Ως φαίνεται, δε μπορούμε χωρίς… σχολικές αναμνήσεις!
Ναι, είναι η πρώτη φορά που ο λαός αισθάνεται ότι ακούστηκε η φωνή του στα πέρατα! Η άποψή του, η γνώμη του, η επιθυμία του, η προσδοκία του, η παλλαϊκή απαίτησή του, είναι πλέον ακέρια στο στόμα των αιρετών αρχόντων του, αρθρώνεται δυνατά, σα να είναι η Ελλαδίτσα κυρίαρχη δύναμη στον πλανήτη, σα να είναι μια αληθινά ανεξάρτητη χώρα, χωρίς καμία δέσμευση, κανέναν χαλκά! Μακάρι να ήταν έτσι και στο ξύπνιο μας…
Όσο πάντως κρατήσει αυτό το γλυκό όνειρο, θα είναι υπέροχα. Τόσο υπέροχα δεν ήταν ποτέ! Ακόμα κι ο θάνατος μας αξίζει, αν είναι να ζήσουμε για λίγο ακόμη αυτή την ανείπωτη ευτυχία! Δεν ανατριχιάζουμε τυχαία, όταν τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας τραγουδάνε και χορεύουν τον χορό του Ζαλόγγου στις σχολικές εορτές!
