Η εκλογική περιπέτεια του Μαϊου είναι πια παρελθόν και τα αποτελέσματά της αποτελούν ήδη αντικείμενο έντονου σχολιασμού και ποικίλων αναλύσεων. Σε ότι αφορά τον αθλητισμό και τους ανθρώπους που σχετίζονται με αυτόν, η αλήθεια είναι πως έδωσαν το δικό τους στίγμα και είχαν τη δική τους ξεχωριστή παρουσία.
Επειδή η δημοφιλία είναι χαρακτηριστικό αυτών των προσώπων, η παρουσία τους σε εκλογικούς συνδυασμούς αυτοδιοικητικούς και μη, τείνει να θεωρείται δεδομένη και επιθυμητή. Αυτή όμως τη φορά είχαμε ακόμη και παρατάξεις με καθαρά αθλητική – ποδοσφαιρική προέλευση, οι οποίες αλλού έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο και αλλού κινήθηκαν σε «ρηχά νερά». Από το «Παναθηναϊκό κίνημα» των ευρωεκλογών μέχρι τον συνδυασμό Μόραλη στον δήμο Πειραιά και τον Αχιλλέα Μπέο στον Βόλο, οι έχοντες σχέση με το ποδόσφαιρο (αλλά και τον αθλητισμό γενικότερα σε άλλες περιπτώσεις) πολιτευόμενοι, έβαλαν τη δική τους σφραγίδα σε αυτές τις εκλογές.
Έτσι είδαμε στο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας να εκλέγει δήμαρχο ο συνδυασμός που στηρίζονταν από την μεγάλη ομάδα της πόλης και ήταν υποψήφιος ακόμη και ο πρόεδρός της, στο Βόλο να εκλέγεται ο πρώην πρόεδρος της κυριότερης ομάδας της πόλης και πρόσφατα αποφυλακισθείς, ενώ στην ευρωβουλή εκλέχτηκε πρώην ποδοσφαιριστής και αρχηγός της εθνικής ομάδας αλλά και διατελέσας στο παρελθόν πρόεδρος μεγάλης ΠΑΕ της συμπρωτεύουσας.
Με λίγα λόγια η επιρροή του ποδοσφαίρου και κατ’ επέκταση του αθλητισμού αποδείχτηκε ιδιαίτερα σημαντική, όμως θα ήταν ιδανικό το «σενάριο» αν αποδειχτεί και επωφελής. Όχι για τα κόμματα και τις παρατάξεις φυσικά, αλλά για την προκοπή και την ανάπτυξη της αθλητικής πραγματικότητας και των συνθηκών που την διέπουν. Όμως αυτό ήταν το πραγματικό κίνητρο της εμπλοκής αυτών των ανθρώπων με τα κοινά; Η πορεία σίγουρα θα δείξει, αν και οι μέχρι τώρα ενδείξεις δύσκολα οδηγούν σε αυτό το συμπέρασμα…
Εύκολα μπορεί κανείς να αναρωτηθεί πως μπορεί να αλλάξουν προς το καλύτερο τα πράγματα, τη στιγμή που τα πρόσωπα που πρωταγωνιστούν δεν έχουν καταφέρει να επιβάλλουν και να καθιερώσουν υγιείς ή αν θέλετε καθαρούς όρους, στον τομέα από τον οποίο προέρχεται η δημοφιλία τους. Όταν σε κάποιες περιπτώσεις πολλοί από αυτούς έχουν βρεθεί απέναντι στην δικαιοσύνη ή εγείρουν υποψίες κατά καιρούς για ύποπτη και όχι καθαρή δραστηριότητα. Όταν δεν υπάρχουν ενδείξεις για αμερόληπτη δράση και αντιμετώπιση των όποιων θεμάτων χωρίς διακρίσεις. Φυσικά και υπάρχουν εξαιρέσεις στα παραπάνω σε ότι αφορά αρκετά πρόσωπα, όμως ένα μεγάλο ποσοστό δυστυχώς δεν προϊδεάζει θετικά…
Σε κάθε περίπτωση εκείνο που πρέπει να αλλάξει γενικά σε αυτή τη χώρα είναι η νοοτροπία. Όταν το κοινό καλό μπαίνει σε δευτερεύουσα μοίρα και πρωταρχικό ρόλο παίζουν τα χρώματα και ο φανατισμός, τότε δυσκολεύουν τα πράγματα. Επειδή όμως στους εκλεγμένους δίνει δύναμη και εξουσία η ψήφος, η ευθύνη δεν μπορεί παρά να είναι συλλογική.
