ΟΛΟΕΝΑ και λιγότερο ζητούνται τα βιβλία της κλασσικής λογοτεχνίας σε σχέση μ’ εκείνα της ερωτικής.
ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ να ήταν η ερωτική λογοτεχνία που μένει ανεξάντλητη, επομένως αθάνατη, ε.. Τι θα μπορούσες να πεις;
ΟΜΩΣ πρόκειται για ερωτική λογοτεχνία του κώλου. Με το συμπάθιο, δηλαδή! Κυρίες που γαλουχήθηκαν στα νάματα του παλιού μελό Ελληνικού κινηματογράφου, έγιναν μπεστσελερίστριες!
ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ τους πουλάνε δεκάδες, εκατό χιλιάδες αντίτυπα! Οι ίδιες έγιναν πλούσιες.
ΠΟΥΛΑΝΕ… άσε τι πουλάνε! Το ζήτημα είναι πού, σε ποιους, δηλαδή σε ποιες απευθύνονται. Και ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας.
ΕΙΝΑΙ σαφές: Μυστικό της επιτυχίας τους είναι ότι «η μύγα θα βρει το σκατό της». Με το συμπάθιο, πάλι!
ΟΙ ΚΥΡΙΕΣ αυτές δεν έχουν ιδέα από γραφή, πολλώ μάλλον από συγγραφή. Πουλάνε σιρόπια όμως και… μεγαλουργούν!
ΑΥΤΟ το γυναικομάνι που ανυψώνει σε συγγραφείς κάτι τέτοια τσόλια, τι κόσμος είναι; Τι νοιώθει;
ΑΠΟ έρωτα δηλαδή… τι νοιώθει; Τι καταλαβαίνει; Πώς αγαπά τον άντρα της αυτή η αναγνώστρια, τι λέει στην κόρη της, πώς βλέπει το γαμπρό της, τι περιμένει από τη νύφη της και τι νομίζει ότι κάνει ο γιος της;
