Με υπέρτιτλο «πρωτοφανής στοχοποίηση του Τοπικού Τύπου από τους αντιεξουσιαστές» και τίτλο «οι αλήτες, οι ρουφιάνοι και οι δημοσιογράφοι» η «Αναγγελία» (φ. 392 – 22/12/2010) τρία χρόνια πριν, έγραφε:
“Κάποιο διαχρονικό μπέρδεμα έχει γίνει, κάποια σχιζοφρενική παρεξήγηση. Για το σύνθημα «αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι» ο λόγος. Η βάρβαρη επέκταση της λαϊκίστικης αυτής συκοφαντίας στους δημοσιογράφους και τους εκδότες του Τοπικού Τύπου εξανεμίζει το εύλογο της δίκαιης (για μερίδα του Κεντρικού έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου) κατηγορίας. Μέσα στην γενική σύγχυση του καιρού μας η (δια φυλλαδίου) στοχοποίηση ενός τοπικού δημοσιογράφου, του Γιάννη Συμψηρή, και μιας τοπικής εφημερίδας, του «Μαχητή», από τους αντιεξουσιαστές δεν αποτελεί παρά μηχανική (θα έλεγε κανείς «αμάσητη») μεταφορά ενός συνθήματος που σε καμία περίπτωση ΔΕΝ αφορά τον Τοπικό Τύπο. Η υιοθεσία μιας τόσο άδικης, όσο και ισοπεδωτικής κατηγορίας από τους κρίνοντες συσκοτίζει τόσο τα αίτια της εθνικής κατρακύλας, όσο και τ’ αποτελέσματά της”.
Θυμηθήκαμε το παλιό άρθρο μας με αφορμή την απαράδεκτη σύλληψη (στο πλαίσιο μάλιστα αυτόφωρης διαδικασίας) του Αγρινιώτη δημοσιογράφου Πάνου Τσακανίκα ύστερα από μήνυση που υπέβαλλε ο αστυνομικός σε διαθεσιμότητα Δ. Μακρής, πρώην φρουρός του βουλευτή Αιτωλοακαρνανίας της Χρυσής Αυγής Κ. Μπαρμπαρούση. Αν και ο δημοσιογράφος αφέθηκε αργότερα ελεύθερος με εντολή εισαγγελέα, η ουσία της δίωξής του δεν αλλάζει. Στο πρόσωπό του διώκεται (και τρομοκρατείται) για μιαν ακόμα φορά ο Τοπικός Τύπος στο σύνολό του. Δίωξη όμως που δεν διαφέρει σε τίποτε από εκείνη την δημόσια (και απαράδεκτη επίσης) καταγγελία που διέπραξαν οι αντιεξουσιαστές προ τριετίας.
Τα δύο αυτά περιστατικά δεν είναι τα μόνα. Ανάλογη δημόσια καταγγελία για τους τοπικούς δημοσιογράφους διέπραξαν προσφάτως οι πρωταγωνιστές της Ομάδας Πολιτών που (έχουν βέβαια κάθε δικαίωμα να) εναντιώνονται στην ανάπλαση του Πάρκου. Δίπλα σε πολλές άλλες ανάλογες συκοφαντίες, αυτού του είδους οι ατεκμηρίωτες δημόσιες καταγγελίες στοιχειοθετούν κλίμα ζόφου, το οποίο ακυρώνει στην πράξη τη δημοσιογραφία.
Δεν έχει καν νόημα να δηλώσει κανείς ότι θα σταθεί στις επάλξεις… Δεν έχει νόημα, επειδή δε νοιάζεται πια κανείς… Ούτε πολίτης, ούτε αναγνώστης, Αλλά… για πόσο ακόμα θα τρώνε από το πετσί τους οι δημοσιογράφοι πριν τα παρατήσουν;
