Ήθελα ένα χώρο, μία σελίδα από τις σελίδες, όπου θα συναντώ γνώριμα τον αναγνώστη της εφημερίδας για να συνομιλήσουμε νοερά. Με το νέο της κασέ, η δεύτερη σελίδα της “Αναγγελίας” μου δίνει μια ζεστή γωνιά για να καταθέτω κάθε βδομάδα το χρονογράφημά μου και το Κύριο Άρθρο που γράφω ανελλιπώς για την εφημερίδα.
Το χρονογράφημα είναι για μένα το πιο αγαπημένο είδος του γραπτού λόγου, ειδικότερα δε, είναι το απόσταγμα, ίσως και η κορύφωση της δημοσιογραφικής εργασίας, η Πύλη από την οποία μπορεί ο δημοσιογράφος να περάσει ευλαβικά και να γίνει συγγραφέας.
Έχω δημοσιεύσει περίπου χίλια χρονογραφήματα σε διάφορα έντυπα, όμως ακόμα θεωρώ ότι μαθητεύω σ’ αυτό το κορυφαίο είδος του γραπτού λόγου. Είναι και το άλλο: Από τότε που έγραψα το πρώτο μου ποίημα στην Έκτη Δημοτικού, ελάχιστες μέρες πέρασαν χωρίς να γράψω ένα μικρό ή ένα μεγάλο κείμενο. Παρά ταύτα, μετά από πενήντα χρόνια γράψιμο, νοιώθω ακόμα ότι μου διαφεύγει κάτι και δεν έπαψα ποτέ να το αναζητώ.
Το χρονογράφημα είναι κορυφαίο είδος, επειδή εντός του συναρμολογεί μαγικά τους κώδικες όλων των ειδών του γραπτού λόγου, της δημοσιογραφικής εργασίας και της συγγραφικής τέχνης αντάμα.
Πολλοί βεβαίως αδυνατούν να το διακρίνουν μέσα στο πλήθος των κειμένων μιας εφημερίδας, αλλά η αδυναμία τους είναι δευτερογενής αντανάκλαση άλλης αδυναμίας: Οφείλεται στην στερεοποιημένη πλέον αναξιότητα πολλών συντακτών που, αχαρακτήριστα, βαπτίζουν χρονογράφημα το άρθρο ή το δημοσιογραφικό σχόλιο που γράφουν. Το βαπτίζουν “χρονογράφημα” για να του προσδώσουν ιδιαιτερότητα, όμως – κακά τα ψέματα – δε φτάνει το όνομα, χρειάζεται και η χάρη…
Με το χρονογράφημά μου απευθύνομαι κάθε βδομάδα στους αναγνώστες που με τιμούν εδώ και 26 χρόνια, από τον “αραμπά” στην αρχή, από την “Αναγγελία” μετά. Ήθελα λοιπόν να σχεδιάσω μια σελίδα που, αφού την διαβάσει, θα μπορεί να κρατά ο μερακλής στο αρχείο του και, με το πλήρωμα του χρόνου, όταν μαζέψει αρκετά φύλλα, να τα πάει στο βιβλιοδετείο και να κάνει έναν ωραίο τόμο, κόσμημα (και χρονικό) για το σαλόνι του.
Κάτω από το χρονογράφημα, το Κύριο Άρθρο. Η πολιτική θέση της “Αναγγελίας” για τα δρώμενα που, ως εκδότης της, έχω χρέος απέναντι στον αναγνώστη για να εκφράζω, ώστε να γνωρίζει με ακρίβεια την ταυτότητα της έκδοσης. Είναι παλιές συνταγές αυτές!
Αγαπημένες. Το Κύριο Άρθρο είναι η οπτική με την οποία η εφημερίδα καταθέτει την άποψή της, την ακομμάτιστη και αδογμάτιστη γνώμη της. Χωρίς να διεκδικεί το αλάθητο ή το τέλειο στον δημόσιο λόγο της, εννοεί να μιλάει ελεύθερα, χωρίς φόβο, καταβάλλοντας πρόθυμα το ηθικό και το υλικό τίμημα που αναλογεί στη μικρότητά της, υπολογισμένο πάντα σ’ αυτή την διπλή του υπόσταση και μάλιστα εκ των προτέρων, έτοιμη ωστόσο να το υποδεχτεί σε πολλές περιπτώσεις ανυπολόγιστο και εκ των υστέρων.
Αυτοί είναι οι λόγοι για τους οποίους καλώ τώρα όσους έχουν μία γεύση από τα γραπτά μου, εκείνους τουλάχιστον που τα εγκρίνουν, όχι τους άλλους, αυτούς καλώ να στηρίζουν την εφημερίδα της πόλης τους κάθε Παρασκευή πρωί που βγαίνει στο περίπτερο. Γιατί φιλοξενεί μια τέτοια δημοσιογραφική εργασία. Γιατί, εκτός από αυτήν την εργασία, η “Αναγγελία” φιλοξενεί και τον μοναδικό Χρήστο Παπανίκο, έναν από τους καλύτερους σκιτσογράφους της Ελλάδας. Είναι τιμή για το Αγρίνιο η παρουσία του.
Υπάρχουν κι άλλα τέτοια “γιατί” αλλά τ’ αφήνω να τ’ ανακαλύψετε ή να τα εκτιμήσετε μόνοι σας. Αυτά που παράγονται στην “Αναγγελία” από τους συνεργάτες της, δεν είναι αυτονόητα. Απαιτούν κόπο. Και μόχθο. Περισσότερο δε απ’ όλα: Υπέρβαση.
Να θυμάστε, παρακαλώ, ότι η έκδοση εφημερίδας σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς, είναι αντίσταση. Ναι, αντίσταση. Πολλαπλή. Δεν είναι αντίσταση η έκδοση κάθε εφημερίδας, αντίσταση είναι εκείνης, μόνο εκείνης, που θεμελιώνεται πάνω στον δικό σας οβολό. ΑΥΤΟ είναι το κριτήριο.
Θέλω λοιπόν να τονίσω ότι:
Τα κείμενα της 2ης σελίδας δημοσιεύονται μόνο στη 2η σελίδα της “Αναγγελίας” και πουθενά αλλού. Υπ’ αυτήν την έννοια η δημοσίευσή τους είναι αποκλειστική, μοναδικό προνόμιο για τον αγοραστή της εφημερίδας και τον συνδρομητή της. Είναι ο μόνος θεμιτός τρόπος για να διεκδικήσει η εφημερίδα με αξιώσεις τον οβολό σας. Τον οβολό, που την συντήρησε τόσα χρόνια, κι άλλα τόσα τον “αραμπά”, πριν από αυτήν. Τον δικό σας οβολό, με τον οποίο περιμένει και σήμερα να την στηρίξετε, γιατί αυτός είναι ο μοναδικός της οικονομικός πόρος, η δύναμή της.
Έχει το δικαίωμα να το ζητά, επειδή το κατέκτησε αυτό το δικαίωμα χρόνια και χρόνια με το σπαθί της, έδωσε πολλά πριν το ζητήσει, ναι, το κατέκτησε, επειδή… δεν καταδέχτηκε να γίνει του χεριού κανενός, αρνήθηκε το άνομο χρήμα, και – παρά τα δεινά – δεν το μετάνοιωσε….
Η “Αναγγελία” μπορεί να έρθει στο σπίτι σας και ταχυδρομικά, αρκεί να στείλετε την (ετήσια) συνδρομή σας (50 ευρώ) στα Γραφεία της (τηλ. 26410 49000).
Μπορείτε να εκδηλώσετε το ενδιαφέρον σας και στο e-mail: [email protected].
