Warning: chmod(): Operation not permitted in /home/545817.cloudwaysapps.com/bqgtemsqzq/public_html/wp-admin/includes/class-wp-filesystem-direct.php on line 173
Η άλλη εκδοχή της πολιτικής - AgrinioVOICE.gr

Η άλλη εκδοχή της πολιτικής

vouli

Η καθυστέρηση θα κάνει την Ελλάδα ουρά της Ευρώπης, της Ασίας και της Αφρικής

Την ώρα που εμείς (εδώ στην Ελλάδα) πνιγμένοι πιανόμαστε από τα μαλλιά μας κι ευελπιστούμε σε τύπους που μαθαίνουν την τέχνη του μπαρμπέρη στου κασίδη του κεφάλι, άλλοι λαοί επενδύουν σε τεχνολογία και πνεύμα! Η απώλεια του χρόνου για μας σημαίνει επένδυση του χρόνου για κείνους. Θα έρθει σύντομα η ώρα που αυτό το κράτος δεν θα είναι ουρά της Ευρώπης, αλλά και της Ασίας ή της Αφρικής. Εκτός αν κατέβουν οι θεοί…

Δεν ξέρουμε ακόμα την αλφαβήτα της οικονομίας. Από Ιστορία δεν ξέρουμε «πού πάνε τα τέσσερα». Σε όλα τα μαθήματα του Σχολείου, όλοι, μένουμε μετεξεταστέοι. Αλλά στην πολιτική, άπαντες, είμαστε ξερόλες!

Την ώρα που στα καλά σχολεία των προηγμένων χωρών της οικουμένης διδάσκονται τα αρχαία Ελληνικά και η Ελληνική Ιστορία ως πρωτεύοντα μαθήματα, εδώ, στο Ελληνικό υποτίθεται κράτος, οι νέες γενιές μισούν το διάβασμα!

Λες τότε να γίνει ένα νέο κόμμα και, ξεκινώντας από την Παιδεία, να κάνει καλά εκείνα που όλα τ’ άλλα κόμματα έκαμαν άσχημα. Περιμένει ο λαός τον μεγάλο ηγέτη που θα τον οδηγήσει στο μέλλον, αλλά δεν εμφανίζεται κανένας, λέει. «Δεν υπάρχει κανείς. Δεν έχουμε κανέναν».

Λοιπόν:

Τον ηγέτη δεν τον αναγνώρισε ποτέ κανείς εκ των προτέρων. Ως ηγέτης αναγνωρίστηκε πάντα εκ των υστέρων. Όλοι οι μεγάλοι αναγνωρίστηκαν στο τέλος της ζωής τους, οι περισσότεροι εξ αυτών μετά θάνατον. Γιατί τάχα ν’ αλλάξει αυτός ο κανόνας σ’ εμάς, σήμερα; Ε, δεν θ’ αλλάξει! Κι αυτό σημαίνει πρακτικά, ότι πρέπει να εμπιστευτούμε έναν, οποιονδήποτε, έναν τυχαίο ανάμεσά μας για ηγέτη. Δεν θα είναι αυτός ο φυσικός ηγέτης. Εμείς θα τον κάνουμε ηγέτη. Και για να τον φτιάξουμε, πρέπει να τον εμπιστευτούμε τυφλά, ακόμα και αν διαφωνούμε μαζί του.

Ας σταθούμε λίγο σ’ αυτό: Τι κάνουμε εμείς στην εμφάνιση ενός συμπολίτη που αναλαμβάνει μία πρωτοβουλία; Του «αλλάζουμε τον αδόξαστο»! Όποιος Έλληνας τολμήσει να μπει στην Πολιτική, μοιάζει να μπαίνει σε σφαγείο. Γι’ αυτό και οι άξιοι που σέβονται τον εαυτό τους, μένουν στο περιθώριο ή εντάσσουν τον εαυτό τους σε κάποια ελίτ…

Να διαλέξουμε λοιπόν έναν και να κάνουμε ό,τι θα πει. Ας το σκεφτούμε: Την παλιά εποχή έτσι διάλεγαν τους βασιλιάδες κι αργότερα έτσι διάλεγαν τους στρατηγούς που – μετά τις νίκες τους – γίνονταν αυτοκράτορες. Αν αποκωδικοποιήσουμε τη μυθολογία και ταξιδέψουμε σε καιρούς που δεν έχουν ιστορηθεί, μπορούμε να φανταστούμε πώς οι κοινωνίες αναδείκνυαν τους ηγέτες τους. Τότε θα κατανοήσουμε το σήμερα. Ότι δηλαδή δεν φταίει ο πολιτικός που αποδείχτηκε κατώτερος των περιστάσεων, αλλά εμείς που (ατομικά και συλλογικά) διαλέγουμε αρχηγό όχι για να μας εκπροσωπεί στα μεγάλα και τα σπουδαία, αλλά για να έχουμε κάποιον να τον βαράμε, όταν ως ηγέτης δεν δώσει εκείνα που ο καθένας μας μέσα στη μάζα νομίζει ότι δικαιούται.

Θα πεις: Αυτά είναι πολύ θεωρητικά πράματα. Ναι. Δεκτό! Ας το πούμε λοιπόν πρακτικά, με παράδειγμα, για να δει ο καθένας σας «πόσα απίδια πιάνει ο σάκος»:

Πρόταση που θα τεστάρει τη σοφία μας: Προτού γίνουμε κατ’ ανάγκην οπαδοί της βασιλείας, να διαλέξουμε τον πιο παρεξηγημένο άνθρωπο αυτής της χώρας, τον πιο αδικημένο από τη συγκυρία, τον πιο ανεπιθύμητο, τον πιο αντιπαθή, το μεγαλύτερο γκαφατζή. Και να του πούμε: Κάνε κόμμα. Θα σε ψηφίσουμε. Θα σε βγάλουμε πρωθυπουργό. Έχεις περιθώριο δέκα χρόνια να φτιάξεις την Ελλάδα. Αν δεν την φτιάξεις, θα σε κρεμάσουμε ανάποδα στο Σύνταγμα. Τι λες, Γιώργο Παπανδρέου; Δέχεσαι;

Νόρα Καρατσικάκη - Κλινικός Διαιτολόγος - Διατροφολόγος