Δεν κυκλοφορεί πλέον ανάμεσά μας η αλήθεια.
Πολλαπλά τραυματισμένη υπέκυψε καθ’ oδόν
Ο έρωτας και οι σφαίρες, οδηγούν στο ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα.
Δεν σου επιτρέπουν να πεθάνεις από φυσικά αίτια.
Τις νύχτες της μεγάλης σιωπής
Η μοναξιά χαμογελώντας αναδύεται.
Και ύστερα ήρθε η τηλεόραση…
Για να μας προσφέρει συμπυκνωμένες τραγωδίες
Και μαζικούς θανάτους, σε οικονομική συσκευασία.
Η ποίηση αποτελεί
Την παρακαμπτήριο διέξοδο των φαντασμάτων μου.
Οι έξυπνοι αμφιβάλλουν
Οι ηλίθιοι είναι απόλυτα σίγουροι
(Μπουκόφσκι)
* * *
Ονειρογραφία
Δελφίνι νόθο έκανε τσαλίμια στο Νοτιά
Κι’ η θάλασσα ζηλόφθονη στο βάθος της αβύσσου
Το πνίγει, γιατί έχανε την γαλανή πρωτιά…
(Ανέγγιχτη τυλίχθηκες στο γκρίζο και μαβί σου)
Μια ιγκουάνα ύποπτη, της νύχτας κακοποιός
Στην Ατακάμα έρπετε αναζητώντας θύμα
Σε κρύπτη παραμόνευε αδίσταχτος σκορπιός…
(Το σώμα σου φιλόξενο, στο νου μου, δίχως ντύμα)
Μικρό αστέρι αμάθητο σε σκιές και γαλιφιά
Γυρόφερνε, αμούστακο, στο Άλφα του Κενταύρου
Φεγγάρια πέντε χίμηξαν, γαλίφες με καρφιά…
(Στα χείλη στρώση πορφυρού, και στ’ άλλα φύτρες μαύρου)
Ο φτερωτός ημίθεος κοιμόταν στη Κνωσό
Κι’ οι Εσπερίδες ξάγρυπνες προστάτευαν τα μήλα.
Επιλεγμένοι κι’ αιρετοί ληστέψαν το χρυσό…
Του Όμηρου φαντάσματα η Χάρυβδη κι’ η Σκύλα.
(Η σάρκα μου, το «έμπα» σου και μια ανατριχίλα)
* * *
Πικροζωή
Ο ένας έπαιζε ραμί στο καφενείο
Ο άλλος τρύπωνε κρυφά σε ένα πορνείο
Και έξω κέρναγε τα άστρα η νυχτιά
Σάμπως να κέρδισε τον ήλιο στα χαρτιά.
Ένας αλήτης παγωμένος τουρτουρίζει
Κάποιος αδέσποτος μπεκρής κλαίει και βρίζει
Ο πολισμάνος σουλατσάρει στη γωνιά
Και οι νταβατζήδες ξαναβγήκαν παγανιά
Κάτσε στο πλάι να τα πιούμε σταυρωτά
Πικροζωή για μια φορά αγκαλιασμένοι
Να βγω στους δρόμους και στις γειτονιές μετά
Και συ ξοπίσω να χορεύεις μεθυσμένη.
Δισκογραφία 1984
Στίχοι Β.Μ
Μουσική Κ. Νικολόπουλος
Τραγούδι Α. Καλογιάννης
* * *
Ιεριχώ
Το κύμα απόψε ανιχνεύει την ακτή
Και ο αέρας διευκρινίζει τα μαλλιά σου
Απ’ του μυαλού σου σύρε την καταπακτή
Ότι δεν τόλμησες κρυφό απ’ τα παλιά σου
Ξέχνα τα φώτα και τα φλάς, τους προβολείς
Εκεί που βγαίνει η ζωή περιπολία
Εκεί στο πρόσταγμα θα ζεις μιας απειλής
Της μοναξιάς σου θα φοράς την πανοπλία.
Εδώ απόψε στων σωμάτων την γιορτή
Με ιστορίες που δεν άκουσες ποτέ σου
Θα σαι το αίμα στης καρδιάς την αορτή
Και το κρασί που θα μεθούν οι ποιητές σου.
Ξέχνα την σκόνη τις φωνές των πελατών
Εκεί δεν έχουνε ποτέ εκεχειρία
Εκεί γυαλίζεις στις ματιές των πειρατών
Χρυσάφι λάφυρο φερμένο από την Τροία.
Θα σε μαγέψει μια ηχώ
Όμοια με κείνες
Απ’ την παλιά Ιεριχώ
Κι απ’ τις Μυκήνες.
Δισκογραφία 2002
Στίχοι Β.Μ
Μουσική Σ. Τσιλίκης
Τραγούδι Α. Χατζής
* * *
Ξαφνικά
Ξαφνικά
Η βροχή δεν μουσκεύει τους ώμους
Τραγουδούν οι αφίσες στους δρόμους
Ξαφνικά
Δεν πεθαίνει στην Στέλλα η Μελίνα
κι’ η μορφή σου σε κάθε βιτρίνα.
Ξαφνικά
Ένας ήλιος μεσάνυχτα βγαίνει
Της Αθήνας το κλάμα σωπαίνει
Ξαφνικά
Τα ραδιόφωνα λεν τα’ όνομα σου
Και η νύχτα φορά το άρωμά σου
Ξαφνικά
Στο κορμί σου οδηγούν όλοι οι δρόμοι
Δεν υπάρχουνε πρέπει και νόμοι
Ξαφνικά
Δυο αστέρια γελούν μεθυσμένα
Σε παράλληλους δρόμους πεσμένα.
Ξαφνικά
Τα βιβλία απ’ το τέλος αρχίζουν
Οι πολίτες αγάπη ψηφίζουν
Ξαφνικά
Η βδομάδα δεν έχει Δευτέρα
Και δεν βρίσκει τον στόχο μια σφαίρα.
Ξαφνικά.
Δισκογραφία 1995
Στίχοι Β.Μ
Μουσική – τραγούδι Σ. Κορκολής
