Η απορία «γιατί το βελανιδόδασος Ξηρομέρου συνεχίζει να καταστρέφεται, αν και οι υπάλληλοι των τριών υπεύθυνων Δασαρχείων κάνουν σωστά τη δουλειά τους» δεν είναι αντιφατική, ούτε παράλογη. Θα περιγράψουμε συνοπτικά ότι το βελανιδόδασος συνεχίζει να καταστρέφεται και δεν θα σταματήσει η καταστροφή του μέχρι τον ολοκληρωτικό αφανισμό του, για τους εξής δέκα λόγους:
1). Το καθένα από τα τρία Δασαρχεία που είναι υπεύθυνα για τη φύλαξή του, έχει δική του πολιτική. Δεν συντονίζονται μεταξύ τους, δεν συνεννοούνται.
2). Το φιλότιμο κάποιων κατοίκων και το φιλότιμο κάποιων Δασικών Υπαλλήλων δεν αρκούν για να σώσουν το βελανιδόδασος, όποιες υπερβάσεις και αν κάμουν.
3). Οι λαθροϋλοτόμοι «εργάζονται» τις ώρες και τις ημέρες που οι Δασικοί Υπάλληλοι δεν έχουν βάρδια ή έχουν ρεπό.
4). Οι λαθροϋλοτόμοι είναι οργανωμένα συνεργεία αλλοδαπών που χρειάζονται το πολύ μία ώρα για να γεμίσουν μία νταλίκα με καυσόξυλα. Μέσα σ’ αυτό τον ελάχιστο χρόνο, μόνο με ελικόπτερα συνεχούς πτήσης θα μπορούσα να εντοπιστούν.
5). Οι τρεις (όλες κι όλες) οδικές προσβάσεις προς το βελανιδόδασος ΔΕΝ φυλλάσσονται, κανείς ποτέ δεν πήρε την πρωτοβουλία να φτιάξει τρία φυλάκια που να δουλεύουν επί 24ώρου βάσεως.
6). Οι δασικοί υπάλληλοι ζητούν ως αφορμή των ελέγχων τους κάποια καταγγελία των κατοίκων. Παραβλέπουν τη «λεπτομέρεια» ότι κανείς πολίτης δεν έχει υποχρέωση να το κάνει αυτό, χώρια ότι κινδυνεύει να πέσει στα χέρια των λαθροϋλοτόμων ως «καρφί».
7). Η προστασία του βελανιδοδάσους από την παράνομη υλοτομία, δεν ανήκει, τελικά, ούτε στο Δασαρχείο, ούτε στην Αστυνομία. Ανήκει στους κατοίκους, υπό τον όρο ότι το βελανιδόδασος θα επανασυνδεθεί παραγωγικά με τη ζωή τους, όπως ίσχυε επί οχτώ συνεχείς αιώνες μέχρι το 1960.
8). Το «κλειδί» για την προστασία και τη διάσωση του βελανιδοδάσους στο Ξηρόμερο είναι η επιστροφή της παγκόσμιας βιομηχανίας στις φυσικές βαφές, που έγινε ήδη, επειδή οι χημικές βαφές που επικράτησαν από την δεκαετία του ’60 και εντεύθεν, χρεώνονται διάφορες δερματικές ασθένειες.
9). Η κατασκευή εργοστασίου στην Ακαρνανία για την παραγωγή φυσικών βαφών, η εμπορία τους στην Ελλάδα και το εξωτερικό (πλην των χιλιάδων θέσεων εργασίας που θα εξασφαλίσει, τόσο στη συλλογή της βελάνας, όσο και στην επεξεργασία της) αποτελεί τη μόνη αποτελεσματική μέθοδο προστασίας και διάσωσης του βελανιδοδάσους.
10). Το βελανιδόδασος των 140.000 στρεμμάτων είναι το μεγαλύτερο των Βαλκανίων και από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης. Παράλληλα με την παραγωγή φυσικών βαφών, μπορεί να γίνει και οικοτουριστικός προορισμός, να γίνει έτσι πηγή ζωής για όσους νέους έμειναν στην περιοχή και για όσους νέους θα επιστρέψουν από τα αστικά κέντρα σ’ αυτήν.
