Τι πιστεύουν οι νέοι για τα καθέκαστα; Πώς τοποθετούνται απέναντι στα πράγματα που μας καίνε; Τι λένε, τι σκέφτονται, τι κάνουν, τι νομίζουν ότι συμβαίνει; Ο υπογράφων θα χρησιμοποιήσει ως θέμα του εδώ μια συνομιλία με ένα ζευγάρι ερωτευμένων νέων ηλικίας είκοσι ετών. Μεταξύ καφέ και αναψυκτικού ετέθη από τον νεαρό το ερώτημα: «Γιατί μιλούν όλοι για τη Μέρκελ;»… Έτσι άρχισε η κουβέντα.
Όταν μπαίνει στην κουβέντα ένα τέτοιο ερώτημα, το πρώτο που καταλαβαίνεις, είναι ότι ο ερωτών δεν διαβάζει εφημερίδες και στην τηλεόραση παρακολουθεί μόνο τις σαχλαμάρες των ψώνιων. Έχεις όμως τη διάθεση να εξηγήσεις τα βασικά, με τη σκέψη ότι η ερώτηση μπορεί να κρύβει κι ένα αληθινό ενδιαφέρον που ίσως γίνει αφετηρία συλλογισμών.
Εξηγείς όσο μπορείς καλύτερα. Και μετά βάζεις εσύ ένα ερώτημα: «Γιατί πιστεύετε ότι οι ξένοι μας κουνάνε το δάχτυλο;».
Η απάντηση πέφτει σαν κεραυνός: «Επειδή μας ζηλεύουν». Σωπαίνεις από το σοκ. Μετά ψελλίζεις: «Μα… τι να ζηλέψουν από μας; Αυτοί τα έχουν όλα κι εμείς δεν έχουμε τίποτα…». Υπάρχει εξήγηση: «Θέλουν το πετρέλαιο που έχουμε. Αλλά εγώ νομίζω ότι ζηλεύουν την εξυπνάδα του Έλληνα».
Σού ’ρχεται να ουρλιάξεις. Αλλά λες: «Δεν είναι ο καλύτερος τρόπος να κουβεντιάζεις. Ρώτα κι άλλα».
Ρωτάς λοιπόν: «Εγώ λοιπόν που είμαι έξυπνος και ζηλεύουν την εξυπνάδα μου οι Γερμανοί, τι πρέπει να πω στη Μέρκελ;».
– Να φύγει από την Ελλάδα…
Εντάξει. Λύσαμε το πρόβλημα της Μέρκελ. Τη διώξαμε. «Τι πρέπει να κάνει η κυβέρνηση για εσάς τους νέους;».
– Να μας δώσει δουλειά. Να μας δώσει έναν καλό μισθό. Αυτό που λέει ο Αλέξης Τσίπρας.
– Μάλιστα! Είπατε όμως ότι δεν πήγατε καν να ψηφίσετε στις 17 Ιουνίου. Γιατί δεν πήγατε να ψηφίσετε τον Αλέξη Τσίπρα που λέει αυτό που θέλετε;
– Το λέει μόνο για να πάρει την ψήφο μας. Εγώ δεν πιστεύω κανέναν. Είναι όλοι ψεύτες. Όλοι οι πολιτικοί είναι ψεύτες. Στις εκλογές του Μαΐου πήγα και ψήφισα ένα κόμμα, όχι γιατί το ήθελα, αλλά επειδή ήταν στο ψηφοδέλτιο ένας ξάδερφός μου. Στις εκλογές του Ιουνίου που δεν χρειαζόταν σταυρό ο ξάδερφός μου, δεν είχα λόγο να πάω…
– Καλά… Δεν έχετε ακούσει κανέναν πολιτικό να μιλάει; Δεν σας άρεσε τίποτε;
– Ναι, μου άρεσε. Άκουσα μια μέρα τον Καμμένο. Καλά τα έλεγε. Αλλά προτιμώ την Χρυσή Αυγή.
Οργανώνεις τον εαυτό σου εντός για να μην τιναχτείς από την καρέκλα και ξαναρωτάς ήσυχα:
– Τι σου αρέσει στη Χρυσή Αυγή;
– Ε, να, καλά της έκαμε αυτής της γλωσσοκοπάνας της Κανέλλη ο Κασιδιάρης. Είναι θρασύτατη και προσβάλλει όποιον δεν συμφωνεί μαζί της. Οι πολιτικοί θέλουν ξύλο. Δεν καταλαβαίνουν αλλιώς.
– Παιδιά, ξέρετε τι είναι η Χρυσή Αυγή; Ξέρετε τι πιστεύει;
– Εμένα μ’ αρέσουν αυτά που λέει ο Μιχαλολιάκος. Αλλά δεν έμαθα ακόμα τι έκαμε η Χρυσή Αυγή στα Καλάβρυτα…
Βιδώνεσαι στην καρέκλα σου, πατριώτη, για να μη χάσεις τον αυτοέλεγχο. Αποκαμωμένος προσπαθείς να εξηγήσεις: «Τίποτα δεν έκαμε η Χρυσή Αυγή στα Καλάβρυτα».
– Μα τότε; Γιατί την κατηγορούν;
Τι να πεις σ’ αυτά τα δύο εικοσάχρονα παιδιά; Να εξηγήσεις τι; Έτσι όπως αντιλαμβάνονται την Χρυσή Αυγή, αρχίζεις να τη συμπαθείς κι εσύ… Επαναλαμβάνεις σαν αντίλαλος:
– Τίποτα δεν έκαμε η Χρυσή Αυγή στα Καλάβρυτα…
Θέλεις να διηγηθείς στα παιδιά τι έκαμαν οι Ναζί στα Καλάβρυτα, αισθάνεσαι ντροπή που ακόμα κι εσύ δεν ξέρεις τις λεπτομέρειες του φριχτού γεγονότος, αλλά πες ότι διηγείσαι την ιστορία που ξέρεις, όσο την ξέρεις… Ε, και λοιπόν; Τι νόημα έχει; Αυτά τα δύο ερωτευμένα παιδιά δεν μπορούν να το συνδέσουν! Αλλά… κι αν τελικά συνέδεαν τη Χρυσή Αυγή με τους Ναζί, υπάρχει κίνδυνος να κάμουν το ίδιο με τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε. Γερμανοί οι μεν, Γερμανοί και οι δε… Ποια η διαφορά; Καμία! Εδώ το διέπραξαν αυτό σπουδαίοι σκιτσογράφοι σε μεγάλες Αθηναϊκές εφημερίδες, δεν θα το κάμουν αυτά τα δύο ανήξερα παιδιά; Θα το κάμουν! Άρα δεν ξέρεις πια τι να πεις… Τι είναι καλό και τι είναι κακό;
– Πείτε μου ρε παιδιά… Αν είχατε πάει να ψηφίσετε στις 17 Ιουνίου, τι θα ψηφίζατε;
– Εγώ θα ψήφιζα ΣΥΡΙΖΑ ή Χρυσή Αυγή.
– Κι εσύ;
– Ναι, κι εγώ…
Και λες: Ναι, να το δεχτώ, γαμώτο μου, αλλά…
– Πείτε μου ρε παιδιά… Είστε αριστεροί ή δεξιοί;
Κοίταγαν αμήχανα… Δεν ήξεραν τι είναι…
– Μπορείτε να μου πείτε… τι είναι «αριστερά»; Τι ξέρετε για την «αριστερά»; Ποια κόμματα είναι αριστερά στην Ελλάδα;
– Ο Καμμένος ίσως…
Ε, ναι, ο Καμμένος είναι το πιο αριστερό κόμμα στην Ελλάδα. Και το πιο δεξιό;
– Ο Τσίπρας ίσως…
Κάθεσαι ακόμα στην καρέκλα σου, πατριώτη; Δε σου λέω ψέματα! Η συζήτηση είναι πέρα για πέρα αληθινή. Και ακριβής. Το κείμενο αυτό είναι ρεπορτάζ, δεν είναι χρονογράφημα. Είναι μια ατόφια συζήτηση του συντάκτη με δύο ερωτευμένα παιδιά, ένα αγόρι κι ένα κορίτσι είκοσι χρονών, και τα δύο «να τα πιεις στο ποτήρι»…
Αν θέλεις τη γνώμη μου, αυτά τα παιδιά δεν είναι ούτε πλειοψηφία, ούτε μειοψηφία στην Ελληνική κοινωνία. Είναι αυτά που είναι…
Η Ιστορία ουρλιάζει. Κι εσύ δεν ακούς τίποτα, πατριώτη…
