Τα ιστορικά παράδοξα θέτουν ένα αμείλικτο ερώτημα
Η Γερμανία θέλει ν’ αποκτήσει τον οικονομικό έλεγχο της Ευρώπης. Θέλει μία Γερμανική Ευρώπη. Δεν θέλει τον πολιτικό έλεγχο, αλλά μόνο τον οικονομικό. Έτσι το προσδιόρισε ανώτερος Γερμανός αξιωματούχος και έτσι φαίνεται από τα λόγια και τις πράξεις της. Η συμπεριφορά της στο θέμα της οικονομικής κρίσης δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφιβολίας. Η στάση της απέναντι στην Ελλάδα δεν υπαγορεύεται μόνο από τις εκλογές του 2013.
Η Άρια φυλή του Χίτλερ στη θέση της φυλετικής ανωτερότητας επιδεικνύει στις μέρες μας την οικονομική της ανωτερότητα και δεν διαφέρει σε τίποτε αυτό από εκείνο. Είναι τελικά ένα φυλετικό αρχέτυπο, ένα φυλετικό κόμπλεξ. Με έναν μονοδιάστατο ορθολογισμό απαιτεί ο Σόιμπλε να ευθυγραμμιστούν όλα τα κράτη της Ευρωζώνης. Έφτασε «να μαλώνει» τη Γαλλία και την ίδια την Αμερική! Είναι τέτοια η στάση της Γερμανίας που προκάλεσε ακόμα και τη μακρινή Κίνα. Σε κάνει να σκέφτεσαι, ότι, αν η Γερμανία είχε στρατό, δεν θα έμενε μόνο στην οικονομική απαίτηση. Θα επέβαλλε την οικονομική άποψή της με την ισχύ των όπλων.
Ένας παγκόσμιος οικονομικός πόλεμος που διεξάγεται σήμερα, δεν διαφέρει σε πολλά από τον πρώτο και τον δεύτερο παγκόσμιο. Διαφέρουν μόνο τα όπλα. Αποτελεί ιστορικό παράδοξο ότι Γερμανία κατάφερε να ξαναγίνει μεγάλη δύναμη μετά από τον όλεθρο. Έχει κάτι αυτή η χώρα. Έχει μία στρατιωτική πειθαρχία στο αίμα της. Με ή χωρίς όπλα οι πολίτες της συμπεριφέρονται ως στρατιώτες. Μπορεί να είναι θαυμαστό αυτό που κάνουν, εξ ίσου όμως θαυμαστό είναι αυτό που κάνουμε εμείς, στην Ελλάδα. Δεν είμαστε, ούτε θα γίνουμε ποτέ ρομποτάκια. Δεν θα δουλέψουμε ποτέ πατώντας ένα κουμπί στο στήθος. Και καλά κάνουμε. Το μόνο που δεν κάνουμε καλά σε σχέση με τους Γερμανούς, είναι ότι μπερδέψαμε τις επιθυμίες μας. Θέλουμε να έχουμε αυτά που έχουν κι εκείνοι. Για να έχουμε όμως αυτά που έχουν εκείνοι, πρέπει να δουλεύουμε όπως αυτοί. Να πειθαρχούμε. Δε γίνεται ν’ απολαμβάνουμε Γερμανικά ή Ιαπωνικά και να εργαζόμαστε Ελληνικά. Αν ξεδιαλύνουμε αυτό το ζήτημα, θα βρούμε τα ζύγια μας.
Πάντως υπάρχει μία ιστορική σύμπτωση που προκαλεί ορισμένες σκέψεις: Οι Γερμανοί δεν ήταν ποτέ στην δική μας πλευρά, δεν αφομοίωσαν ποτέ τον δικό μας τρόπο σκέψης, δεν μας καταλαβαίνουν. Από την εποχή του Όθωνα μετέτρεψαν την αλληλεγγύη της Ευρώπης σε δυσβάστακτη Βαυαροκρατία. Ήταν σύμβουλοι της επανάστασης των Νεότουρκων, αυτοί υπέδειξαν στη νέα Τουρκική εξουσία την πληθυσμιακή «καθαρότητα» του νέου Τουρκικού κράτους και υπαγόρευσαν τις εκκαθαρίσεις εναντίον των Ελληνικών κοινοτήτων. Στους Βαλκανικούς πολέμους, όταν η Ελλάδα πολεμούσε να ελευθερώσει την Ήπειρο, τη Μακεδονία και τη Θράκη, οι Γερμανοί ήταν με το μέρος των Τούρκων, εκπαίδευαν το στρατό τους. Μετά έγινε ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος, έγινε και ο δεύτερος. Ήμασταν πάντα σε αντίθετα στρατόπεδα. Τελικά, εχθροί. Αλλά, πάντα νικητές! Είναι ιστορικό παράδοξο να συζητάμε σήμερα στο ίδιο τραπέζι ως εταίροι στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εμείς μπορούμε να το κάνουμε. Αυτοί όμως δεν ξέχασαν τα αρχέτυπά τους. Τα επαναφέρουν από το παράθυρο. Είναι δε ίδια και απαράλλαχτα.
Να χρησιμοποιήσουμε μία λαϊκή παροιμία για τη Γερμανία: «Την τρώει ο κώλος της» να καταστραφεί ακόμα μία φορά. Έτσι που θέλει να ηγηθεί της Ευρώπης, χωρίς να καταλαβαίνει τις ιδιαιτερότητες κάθε Ευρωπαϊκής χώρας, θ’ απομονωθεί πολιτικά. Θα γίνει αιτία να διαλυθεί η Ευρωζώνη και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Γερμανία θα καταστραφεί ακόμα μία φορά…
