Τα πράγματα ορισμένες φορές περιπλέκονται. Και οι συγκυρίες σε αναγκάζουν να τα βλέπεις όλα εντελώς διαφορετικά. Είναι εκπληκτικό πόσο γρήγορα μπορεί κανείς να αλλάξει άποψη μέσα σε λίγα 24ωρα. Αυτό το φαινόμενο «βγήκε» στην επιφάνεια ξανά την περασμένη εβδομάδα στο Αγρίνιο. Δεν είναι όμως μόνο οι Αγρινιώτες. Είναι η περήφανη λογική του Ελληνάρα, που ξέρει απλώς να διαμαρτύρεται «με βάση το καλό της ομάδας, πάνω απ’ όλα». Η Εθνική, όπως και ο Παναιτωλικός, την περασμένη εβδομάδα, ήταν θύμα της λογικής αυτής.
Η ήττα του Παναιτωλικού στην Κομοτηνή ξεσήκωσε αρκετούς Αγρινιώτες, οι οποίοι μία μόλις εβδομάδα μετά το «βλέπουμε Ευρώπη» ορίονταν ότι «δεν πάμε πουθενά». Κάπως έτσι την «πλήρωσαν» τα εθνικά μας συγκροτήματα σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ.
Η λογική του Έλληνα φιλάθλου έχει εφαρμογή παντού. Δεν ξεχωρίζει ομάδες, καταστάσεις και χρώματα. Είναι πανταχού παρούσα. Ο Παναιτωλικός κέρδισε τον ΠΑΟΚ και μία εβδομάδα μετά ηττήθηκε στην Κομοτηνή από τον Πανθρακικό. Οι αντιδράσεις των φίλων της ομάδας ήταν σαφέστατες. Καταρχήν, μετά τη νίκη επί του ΠΑΟΚ έλεγαν ότι «έχουμε ομαδάρα φέτος, πάμε για Ευρώπη». Από την άλλη, μετά την ήττα με τον Πανθρακικό επέστρεψαν στην έκφραση του τύπου «δεν πάμε πουθενά έτσι». Σταθερή και ρεαλιστική άποψη πάνω απ’ όλα.
Λίγες μέρες μετά, η Εθνική ποδοσφαίρου αγωνίζεται στο Λιχτενστάϊν. Η κάκιστη απόδοση των διεθνών προκάλεσε την ίδια αντίδραση: «δεν πάμε πουθενά έτσι». Η ήττα όμως της Βοσνίας το ίδιο βράδυ έδωσε ελπίδες και μέσα σε λιγότερο από 24 ώρες το «δεν πάμε πουθενά έτσι» έγινε «θα βελτιωθούμε, θα στραβοπατήσει η Βοσνία ξανά και θα περάσουμε πρώτοι στην τελική φάση. Έχει άστρο αυτή η ομάδα». Και αμέσως ξεχάστηκαν (από τους φιλάθλους) τα αρνητικά στοιχεία που έφεραν την Εθνική ένα βήμα πριν την «αυτοκτονία» στο Βαντούζ.
Έτσι έγινε σε μεγάλο βαθμό και με την Εθνική στο Ευρωμπάσκετ. Οι διεθνείς μας αγωνίστηκαν εξαιρετικά στα τρία πρώτα παιχνίδια και σημείωσαν ισάριθμες νίκες. Μέχρι εκείνη την στιγμή όλοι έλεγαν «φέρτε τον επόμενο» και «δεν μας σταματάει τίποτα». Η ήττα από την Ιταλία το βράδυ της Κυριακής άλλαξε ξανά την – ούτως ή άλλως ασταθή – λογική του Ελληνάρα, ο οποίος φώναζε για την απόδοση των διεθνών. Δεν λέμε ότι αδίκως φωνάζει ο Ελληνάρας, αλλά άσχετα από το τι θα γίνει με την Εθνική σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ, ο Ελληνάρας περιμένει στη γωνία.
Η λογική αυτή δεν είναι κάτι νέο φυσικά. Είναι η κλασσική λογική του Έλληνα φιλάθλου, ο οποίος τείνει να ξεχνάει πολύ γρήγορα τα καλά και τα κακά που έχει μία ομάδα. Δουλεύει αμφίδρομα και δεν έχει… όρια.
Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα ότι μετά τα φιλικά του Παναιτωλικού το περασμένο Σαββατοκύριακο, οι τραυματισμοί των ποδοσφαιριστών του Μάκη Χάβου (Καμαρά, Μπακάκης, Ιωάννου και Κουτσοσπύρος) οδήγησαν μερικούς να διαμαρτυρηθούν για τα φιλικά λέγοντας: «τι τα θέλετε τα φιλικά; Δεν έχει μείνει παίκτης για παίκτης όρθιος». Η συγκεκριμένη λογική έχει κάποια στοιχεία «football manager», που στις διακοπές μέσα στην χρονιά δεν κάνεις φιλικά, για να περνάει πιο γρήγορα ο χρόνος… Στην τελική, γιατί δεν κάνουμε και κανά load αφού τραυματίστηκε ο Καμαρά και οι υπόλοιποι;
Τα φιλικά αυτά, σε περίπτωση που δεν είναι κατανοητό, είναι απαραίτητα για να διατηρούνται οι παίκτες σε φόρμα. Το ότι ο Παναιτωλικός είναι άτυχος και αντιμετώπισε 4 προβλήματα τραυματισμών στα δύο φιλικά που έκανε δεν σημαίνει ότι δεν θα έπρεπε να έχει κάνει τα φιλικά…
Όπως και να έχει, η λογική του Ελληνάρα δεν θα αλλάξει τόσο εύκολα. Είναι τόσο ασταθής που εδώ και χρόνια παραμένει η ίδια. Πάντως, το καλό είναι ότι οι ομάδες έχουν βρει τον τρόπο να απομονώνουν σε μεγάλο βαθμό τις αντιδράσεις αυτές ή εν τέλει να τις χρησιμοποιούν για να βγαίνει κάτι καλό από αυτές.
