Γάτα στο υπόγειο

Χρόνια τώρα ψάχνω να βρω μιαν απάντηση, πάτερ, θέλω να μάθω τι φταίει που «πηγαίνω για μαλλί και βγαίνω κουρεμένος». Πώς να σου πω απλά; Να το πω κάπως έτσι:

Έχω πάντα τις καλύτερες των προθέσεων, πάω να κάνω καλό σε κάποιον, αλλά, σχεδόν πάντα, το εκλαμβάνει από την ανάποδη και μου επιτίθεται σα να φταίω εγώ για το βάσανό του. Μοιάζει με την πρόθεση ν’ απελευθερώσεις μια εγκλωβισμένη γάτα στο υπόγειο κι αυτή, αντί να δεχτεί τη βοήθειά σου, επιτίθεται και σε ξεσκίζει με τα νύχια της, δεν θα είχε κανέναν ενδοιασμό να σου βγάλει τα μάτια…

Δεν ξέρω πώς γίνεται, πάτερ! Αλλά μετά από χρόνια έρευνας, μελέτης και αγρυπνιών έβγαλα το συμπέρασμα ότι δεν φταίει η εγκλωβισμένη γάτα που θέλει να μου βγάλει τα μάτια. Εγώ φταίω. Όχι γιατί θέλω να την ελευθερώσω, όχι γιατί θα έπρεπε να την αφήσω εκεί στην παγίδα της να ψοφήσει, αλλά…

Πρόσεχε τι θα σου πω, πάτερ…

… επειδή πρόδωσα τον εαυτό μου τότε που ξεκίναγα τη ζωή. Δεν έγινα αυτό που ήταν να γίνω, δεν έκαμα αυτό για το οποίο ήμουν σταλμένος. Και η γάτα το ξέρει. Δηλαδή το αισθάνεται. Γι’ αυτό δεν θέλει από μένα βοήθεια. Με θεωρεί προδότη του Θεού. Και είμαι.

Μη με κοιτάς παράξενα, θα εξηγήσω.

Τι είπε ο Χριστός, πάτερ; Είπε «να γνωρίσουμε την Αλήθεια και η αλήθεια θα μας ελευθερώσει». Παναπεί, όποιος δεν γνωρίσει την Αλήθεια, θα είναι σκλάβος για πάντα.

Κάνω λάθος;

Όχι. Δεν κάνω λάθος. Διότι ο αγαπημένος μου μακάριος παπα – Βασίλης, όταν έσπασε τον Εκκλησιαστικό Κώδικα και μου έδωσε, παιδί, να διαβάσω τ’ αφορισμένα «Απόκρυφα Ευαγγέλια», με έμαθε αυτό που λέει το «κατά Θωμάν Ευαγγέλιο»: Αν γνωρίσεις αυτό που έχεις μέσα σου, θα σωθείς. Αν δεν το γνωρίσεις, θα σε κατασπαράξει».

Πρόσεχε τι σου λέω, πάτερ…

Έχεις μόνο μία επιλογή: Να γνωρίσεις «το μέσα σου» και να σωθείς ή ν’ αδιαφορήσεις γι’ αυτό «το μέσα σου» και να χαθείς. Αλλά τι κάνει τους ανθρώπους και αδιαφορούν για «το μέσα τους»; Τι κάνει τους ανθρώπους και θυσιάζονται άλλοτε για το καλό των άλλων, άλλοτε για τον κώλο τους, αλλά ποτέ για «το μέσα τους»;

Αγαπημένο ρήμα του Σωκράτη ήταν το Δελφικό παράγγελμα «γνώθι σαυτόν». Από κει το πήραν οι Γνωστικοί και (κάπως ξεπεσμένο) το πέρασαν στο «κατά Θωμάν ευαγγέλιο».

Αλλ’ ας αφήσουμε τους αρχαίους, τους σοφούς και τους αγίους. Ας δούμε λίγο την παγιδευμένη γάτα που θέλει να ξεσκίσει τον απελευθερωτή της ή, αν θες, το λαό που σταυρώνει τον Σωτήρα του. Πάτερ, αυτό αισθάνομαι να συμβαίνει κάθε φορά που ένας γνωστικός λέει το σωστό στο λαό. Τον ξεσκίζουν οι γάτες, τον τρώνε τα σκυλιά. Ο πολιτικός που θα πει την αλήθεια στον ψηφοφόρο, δεν έχει καμία τύχη να εκλεγεί. Ο δημοσιογράφος που θα πει την αλήθεια στον αναγνώστη, θα πεθάνει στην ψάθα. Ο δάσκαλος που θα πει την αλήθεια στους μαθητές του, θα χάσει τη δουλειά του. Ο δημόσιος υπάλληλος που θα εργαστεί φιλότιμα, θα τον απομονώσουν οι συνάδελφοί του, θα τον καταδικάσουν σε ατελείωτη μοναξιά μέχρι να τρελαθεί.

Γιατί πήρα επαίνους μονάχα τις φορές που είχα μέτριες επιδόσεις, αλλά πέρασε στο ντούκου κάθε τι άριστο; Γιατί κάθε φορά που έκανα κάτι καλό, αμείφθηκα με πίκρα; Όσο πιο καλό ήταν αυτό που έγραφα, έλεγα ή έκανα, τόσο πιο μεγάλη ήταν η πίκρα που εισέπραττα. Πώς να ξεχωρίσω τώρα εγώ πού και πώς αμάρτησα για να εξομολογηθώ αρκούντως ενώπιόν σου, δηλαδή ενώπιον του Θεού, πώς να ξαλαφρώσω από έννοιες που εσύ θεωρείς ανομήματα, αλλά εγώ θεωρώ αγιότητες;

Πάτερ, έχεις καμιά ιδέα… πώς γίνεται να ξεκινήσω από την αρχή αυτή την κωλοζωή;

Νόρα Καρατσικάκη - Κλινικός Διαιτολόγος - Διατροφολόγος