Το είχαμε γράψει σε τούτες εδώ τις γραμμές, ότι η ομάδα αυτή μπορεί να μοιράσει ΚΑΙ χαρές στους φίλους της. Ζητούσαμε μέσα από αυτήν εδώ τη στήλη ότι χρειάζεται ΛΙΓΗ ηρεμία και ΕΛΑΧΙΣΤΗ αισιοδοξία ότι η ομάδα μπορεί να επανέλθει στις επιτυχίες και τελικά να σωθεί. Το πρώτο σκέλος έγινε, αλλά κρατάμε μικρό καλάθι για την δύσκολη συνέχεια. Ο Παναιτωλικός μετά την διβδόμαδη διακοπή (όπως και στον πρώτο γύρο) κέρδισε την Ξάνθη εκτός έδρας και πήρε την κατάσταση στα χέρια του και πάλι.
Λίγες μέρες πριν το παιχνίδι ο Χαριστέας εξομάλυνε την σχέση του με τον κόσμο του Παναιτωλικού. Λίγες ώρες πριν το παιχνίδι η ηρεμία που υπήρχε στην ομάδα ήταν τόσο… γνωστή που η αισιοδοξία για θετικό αποτέλεσμα στην Ξάνθη ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής στην Παναιτωλική οικογένεια.
Έπρεπε τελικά να φτάσει στο… όριό του ο Παναιτωλικός για να ξυπνήσει και να κερδίσει επιτέλους ένα παιχνίδι. Μετά από σχεδόν 3 μήνες και 13 αγώνες χωρίς νίκη (σε πρωτάθλημα και Κύπελλο), ο Παναιτωλικός επανήλθε στην «καταλληλότερη χρονική στιγμή» στα «τρίποντα»… Τελευταία νίκη του Τίτορμου ήταν με τον ΟΦΗ στο Αγρίνιο (1-0) στις 11 Δεκεμβρίου του 2011. Πρώτη νίκη για το 2012 λοιπόν, η οποία δίνει ελπίδες παραμονής στην ομάδα του Αγρινίου!
Η συνεχόμενη ένταση και πικρία έλαβε τέλος και πλέον ο Παναιτωλικός – παρά το δύσκολο πρόγραμμά του – έχει πάρα πολλές ελπίδες για παραμονή στην κατηγορία. Λίγο η κακή κατάσταση του Εργοτέλη και του Πανιώνιου, λίγο η νέα – και ίσως οριστική – κοιλιά του ΠΑΣ Γιάννινα φέρνει τον Παναιτωλικό πολύ κοντά στην επίτευξη του βασικού στόχου του.
Το εκπληκτικό είναι ότι αυτή η ομάδα παρά την απουσία του εξαιρετικού φέτος Ετζενγκέλε κατάφερε να κρατήσει το «μηδέν» σε μία δύσκολη έδρα μιας ομάδας η οποία διαθέτει πολλούς τεχνίτες και εξαιρετικούς ποδοσφαιριστές. Εξίσου σημαντικό ότι η ομάδα του Αγρινίου μετά από πολύ καιρό – και παρά το άγχος – καταφέρνει να κρατήσει την μπάλα στα πόδια της σε κρίσιμα χρονικά σημεία και να ηρεμήσει το παιχνίδι. Το πιο σημαντικό απ’ όλα όμως είναι ότι στο παιχνίδι του Σαββάτου φάνηκαν οι δυνατότητες του Παναιτωλικού.
Γιατί όταν καταφέρνεις να πάρεις «διπλό» σε μία από τις πιο παραδοσιακές δυνάμεις της Σούπερ Λιγκ στην ΚΑΚΗ σου μέρα, τότε αν σοβαρευτείς και παίξεις όπως πραγματικά μπορείς, ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός δεν θα έχουν εύκολο έργο απέναντί σου… Είναι πραγματικότητα ότι πλέον τα πράγματα (μετά την 23η αγωνιστική) αλλάζουν υπέρ του Παναιτωλικού. Εάν κοιτάξει κανείς τα αποτελέσματα της περασμένης αγωνιστικής είναι πραγματικά «παραγγελιά» του Τίτορμου. Ήττα του Πανιωνίου και του Εργοτέλη. Ήττα των Ιωαννίνων και της Κέρκυρας. Αλλά το πιο… κρίσιμο είναι ότι ο Παναθηναϊκός στραβοπάτησε χάνοντας πολύτιμο έδαφος στην διεκδίκηση του τίτλου.
Στο πιθανό σενάριο που ο Παναθηναϊκός χάσει και τα επόμενα δύο ντέρμπι, ο Ολυμπιακός θα έρθει στο Αγρίνιο με έναν αέρα +7 βαθμών, κάτι που θα τον κάνει πιο… αδιάφορο, απ’ ότι να ερχόταν με συν πλην 2 βαθμούς διαφορά από τους «πράσινους». Και το… ιδανικότερο απ’ όλα είναι ότι ο Παναθηναϊκός κάθε χρόνο, όταν χάνει το πρωτάθλημα, μοιράζει βαθμούς εντός – εκτός σε όλες τις ομάδες. Δεν αναφερόμαστε φυσικά σε τίποτα το… πονηρό, αλλά στην αδιαφορία που παρουσιάζουν οι «πράσινοι» για τα παιχνίδια του πρωταθλήματος, όταν ο Ολυμπιακός έχει εξασφαλίσει την κατάκτηση του τίτλου. Την τελευταία αγωνιστική στο ΟΑΚΑ
Όλα αυτά βέβαια είναι απλές εικασίες, ειδικά χωρίς να είμαστε σίγουροι για το αποτέλεσμα του αγώνα με τον Εργοτέλη. Ένα παιχνίδι που αναμφίβολα είναι το κρισιμότερο όλων όσων έχουν γίνει μέχρι σήμερα στο Αγρίνιο. Επαναλαμβάνοντας αυτό που γράψαμε πριν δύο εβδομάδες: «Λίγη αισιοδοξία και λίγη αποφόρτιση του κλίματος είναι ικανά στοιχεία να φέρουν τον Παναιτωλικό σε τροχιά παραμονής, πάνω από την ζώνη του υποβιβασμού. Ας δώσουμε λοιπόν χώρο στην ΗΡΕΜΙΑ και στην ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ».
* Στην προηγούμενη έκδοση (αριθμός φύλλου 452, σελίδα 11) είχαμε σημειώσει με στοιχεία το επικοινωνιακό τρικ του Φώτη Κωστούλα. Για όσους δεν θυμούνται: «ο Παναιτωλικός στα 12 παιχνίδια που έχει παίξει μετά από δήλωση του Κωστούλα περί αποχώρησης μετράει 10 νίκες και μόλις 2 ήττες με συντελεστή τερμάτων 22-3!» Για να δούμε εάν θα συνεχιστεί η… παράδοση αυτή ΚΑΙ στην πρώτη τη τάξει κατηγορία, γιατί μην ξεχνάμε ότι… άλλο Γ Εθνική και άλλο Σούπερ Λιγκ!
[box type=note color=white]
Η Ελλάδα των πονηρών
Μπορεί το καλοκαίρι να επιβεβαιώθηκαν οι υπόνοιες που υπήρχαν ότι στο ελληνικό ποδόσφαιρο υπάρχουν αγώνες, οι οποίοι είναι «κανονισμένοι», αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι όλα τα παιχνίδια είναι «πονηρά». Χαρακτηριστικό παράδειγμα το πρόσφατο παιχνίδι του Παναθηναϊκού με τον ΠΑΟΚ. Ήταν πολλοί αυτοί που θυμήθηκαν τον αγώνα του πρώτου γύρου, όταν ο Παναθηναϊκός είχε κερδίσει άνετα τον «δικέφαλο του βορρά» μέσα στο γήπεδό του και υπέθεσαν ότι τα προβλήματα τραυματισμών που είχε ο ΠΑΟΚ ήταν… εσκεμμένα, ώστε ο Παναθηναϊκός να έχει πιο εύκολο έργο κόντρα στους Χαλκιά και Σαλπιγγίδη.
Έλα όμως που Χαλκιάς και Σαλπιγγίδης εξελίχθηκαν ως τα πρόσωπα του παιχνιδιού. Έλα που ο Χαλκιάς όχι μόνο κράτησε το «μηδέν» στην άμυνά του, αλλά κατάφερε στο 92 να πιάσει και το – πολύ καλά εκτελεσμένο – πέναλτι το Χριστοδουλόπουλου.
Το ζήτημα όμως είναι ότι αυτοί που τόσες μέρες πριν το παιχνίδι αράδιαζαν προσβολές για την υπόληψη και τον επαγγελματισμό των δύο ποδοσφαιριστών τώρα κάνουν… τουμπεκί, που λένε και στα ποδοσφαιρικά στέκια. Απλά αναφέρονται σε… «θαύμα», που «γίνονται κι αυτά καμιά φορά»…
Ο ΠΑΟΚ και οι ποδοσφαιριστές του απέδειξαν περίτρανα ότι σε αυτή την χώρα που έχει βαφτεί με το μαύρο χρώμα σε όλους τους τομείς της, υπάρχουν και αυτοί που είναι «καθαροί». Υπάρχουν αυτοί που «παλεύουν» για να διατηρήσουν το όνομά τους σε υψηλά και επαγγελματικά επίπεδα.
Η νίκη του ΠΑΟΚ μέσα στο άδειο ΟΑΚΑ μπορεί να στιγματίστηκε από κάποια διαιτητικά λάθη, αλλά ανεξάρτητα από το τελικό αποτέλεσμα του αγώνα, οι Χαλκιάς και Σαλπιγγίδης απέδειξαν γιατί στην Θεσσαλονίκη πρέπει να αισθάνονται τυχεροί που έχουν τους δύο Έλληνες στο ρόστερ τους.
Ναι, μπορεί παλιά να ήταν στον Παναθηναϊκό και οι δύο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι δύο έμπειροι ποδοσφαιριστές δεν αγάπησαν τον ΠΑΟΚ ή τουλάχιστον δεν έπαιξαν στον ΠΑΟΚ για να διατηρήσουν το όνομα του συλλόγου και το δικό τους σε καλά επίπεδα.
Το ηθικό (και… όχι μόνο) δίδαγμα είναι ότι ορισμένες φορές πρέπει στην Ελλάδα να κρατάμε μικρό καλάθι… Και να μην υποβαθμίζουμε σε καμία περίπτωση τη νοημοσύνη κανενός ποδοσφαιριστή ή Συλλόγου, εκτός βέβαια αν υπάρχουν αποδείξεις για οτιδήποτε… πονηρό![/box]
