Με ανακοίνωσή της, η Λαϊκή Συσπείρωση Αγρινίου επιτίθεται στην Δημοτική Αρχή σχετικά με την πρόσφατη ονοματοδοσία οδών και την κατηγορεί ότι “για τους δικούς της λόγους κλείνει το μάτι σε εκκλησιαστικούς και παρεκκλησιαστικούς κύκλους”.
Αναλυτικά η ανακοίνωση:
“Στις δυο τελευταίες συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου Αγρινίου διαφάνηκε η επιμονή της Δημοτικής Αρχής να κλείσει για τους δικούς της λόγους το μάτι, σε εκκλησιαστικούς και παρεκκλησιαστικούς κύκλους, εισάγοντας προς συζήτηση και ψήφιση, την ονοματοδοσία οδών της πόλης με ονόματα προσώπων του παλαιότερου μετεμφυλιακού εκκλησιαστικού κατεστημένου της περιοχής, παρά τις ζωντανές μνήμες και μαρτυρίες για την αμφιλεγόμενη δράση και το μισαλλόδοξο λόγο τουλάχιστον κάποιων από αυτούς στα χρόνια της γερμανικής κατοχής και της τρομοκρατίας του αστικού κράτους που την ακολούθησε.
Υπό το πρόσχημα του «εθνικού και κοινωνικού» έργου τους, ανασύρθηκαν ομαδόν –και για αυτό σαν έτοιμα από καιρό- ονόματα κληρικών, ιεροκηρύκων και κάθε λογής εκκλησιαστικών και παρεκκλησιαστικών παραγόντων της περιοχής, λες και η όποια κοινωνική πρόοδος κατακτήθηκε, σε εκπαίδευση, υγεία, μέριμνα, υποδομές, δεν ήταν αποτέλεσμα της δουλειάς και των αγώνων του λαού, αλλά των κάθε λογής «φιλάνθρωπων» ιεροκηρύκων. Όλα αυτά βέβαια και γνωστά είναι και δεν αναιρούν τη συμμετοχή και τη δράση πολλών εκπροσώπων του κατώτερου ιδίως κλήρου στους κοινωνικούς και απελευθερωτικούς αγώνες στο πλάι του λαού, οι οποίοι συχνά και διώχθηκαν από τα ίδια αυτά κατεστημένα ακριβώς για τη δράση τους αυτή.
Σε μια εποχή όμως σαν τη σημερινή, που υπό το κράτος της επίθεσης στα κοινωνικά και λαϊκά δικαιώματα, διεξάγεται μια παράλληλη προσπάθεια ξαναγραψίματος της ιστορίας, η επιλογή της Δημοτικής αρχής να εξάρει, να συμβολοποιήσει και να αποκαθάρει όψιμα και αποκλειστικά, την «προσφορά» φορέων κάθε είδους αντικομουνιστικών, σκοταδιστικών, μεταφυσικών και αντιδραστικών αντιλήψεων, μόνο τυχαία δεν μπορεί να είναι. Το γεγονός τούτο επιβεβαιώνουν απέναντι σε οποιονδήποτε καλόπιστο τρίτο οι ίδιες οι τοποθετήσεις των συμβούλων της συμπολίτευσης, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους χρησιμοποίησαν ως επιχείρημα ότι αφού τιμάται η Εθνική Αντίσταση, οι ήρωες του Πολυτεχνείου, ο Άρης Βελουχιώτης ή ο Μάνος Κατράκης, ως υπέρβαση τάχα των «διαχωριστικών» γραμμών θα έπρεπε να μην ενοχλεί η τιμή στον Βενέδικτο Πετράκη (!), επιβεβαιώνοντας ότι κίνητρο εν τέλει αποτελεί η ταύτιση των προσώπων αυτών με συγκεκριμένες πολιτικές ιδεολογίες και συμβολισμούς και όχι φυσικά το «κοινωνικό έργο» ή η «προσφορά» τους.
Το ίδιο τυχαία όμως δεν είναι, οι ευθύνες, η σιωπή, οι απουσίες, τα ναι μεν αλλά, των παρατάξεων Μοσχολιού και Τραπεζιώτη στις οικείες επιτροπές ονοματοθεσίας όταν λαμβάνονταν οι σχετικές αποφάσεις, αλλά και στο Δημοτικό Συμβούλιο κατά τη συζήτηση του θέματος, όταν κατά τα άλλα λαλίστατοι εκπρόσωποί τους απέφυγαν επιμελώς να μπουν στο κάδρο μιας όποιας αντιπαράθεσης.
Σε κάθε περίπτωση για τη Λαϊκή Συσπείρωση το θέμα δεν είναι ο βίος και η πολιτεία των προσώπων αυτών καθ’ αυτών, τα οποία έζησαν, έδρασαν και καταγράφηκαν, αλλά τα κίνητρα και η εμμονή των εμπνευστών της πρωτοβουλίας αυτής να τα ανασύρουν και να τα αποδώσουν στο δημόσιο χώρο εν είδη οφειλόμενης ενέργειας, ούτε καν στα πρόσωπα καθαυτά, αλλά στους φορείς των ιδεολογικών τους αναφορών, επιβεβαιώνοντας εντέλει ότι –παρά τα αντίθετα λεγόμενα- οι επιλογές τους και καθαρά και συγκεκριμένα πολιτικές είναι.
Για τη Λαϊκή Συσπείρωση Αγρινίου
Τίμος Παπανικολάου
Πελοπίδας Αντωνάκος”
